Εμείς οι άνθρωποι της αγοράς βιώνουμε καθημερινά την οικονομική κρίση σεπολλά επίπεδα, περισσότερα σίγουρα από ό,τι ένας μισθωτός του ιδιωτικού ήδημόσιου τομέα.

Αυτό οφείλεται στην πολυεπίπεδη μορφή της κρίσης και αφορά τους πελάτες,τους προμηθευτές, αλλά και τις πηγές χρηματοδότησης.

Ενώ το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα εξαντλείταιστην ύπαρξη θέσεων εργασίας και την αντιστοίχιση των αναγκών με το μισθό του, οεπιχειρηματίας κάθε επιπέδου, ιδίως ο μικρομεσαίος, βρίσκεται καθημερινάαντιμέτωπος και με την έντονη πιθανότητα  να βρεθεί όχι μόνο χωρίςδουλειά, αλλά και με δυσβάσταχτα χρέη, για τη δημιουργία των οποίων δεν είναιπάντοτε ο ίδιος υπεύθυνος.

Πέρα λοιπόν, από αυτό καθ’ αυτό το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργείται, ταχρέη δεν τους επιτρέπουν επίσης εύκολα να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.Είναι λογικό, όταν μια επιχείρηση προτίθεται να προσλάβει προσωπικό και στοβιογραφικό του υποψηφίου  βλέπει προηγούμενη δραστηριότητα ως ελεύθερουεπαγγελματία να «ψάχνει» τα αίτια που τον οδήγησαν σήμερα να είναι άνεργος. Δενπρέπει επίσης να ξεχνούμε ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών πουαντιμετώπισαν χρέη στη διάρκεια της δραστηριότητάς τους, έχουν «στοχοποιηθεί»και μέσω του «Τειρεσία».

Πιστεύω λοιπόν, χωρίς να παραγνωρίζω το πόσο επιζήμια είναι η ανεργία με τηνκλασική έννοια του όρου, ότι χρειάζεται η πολιτεία να ασχοληθεί εξίσου με τηνανεργία των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων επιχειρηματιών.

Απαιτείται λοιπόν, να υπάρξει εδώ και τώρα άμεση κινητοποίηση προς αυτήν τηνκατεύθυνση. Ήδη η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς, έχουν υπογραμμίσει τησημασία που έχει για την εθνική οικονομία, ένας ισχυρός, υγιής και με δυναμικάχαρακτηριστικά χώρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Παράλληλα, απαραίτητη βεβαίως, για την εξεύρεση των κατάλληλων λύσεων, είναιη συνεργασία και ο διάλογος της πολιτείας με τους επαγγελματικούς φορείς καικυρίως η εμπέδωση πνεύματος εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Δεν έχει δημοσιευθεί. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση. (23-02-2010)