Με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στηνΠροεδρία της ΝΔ, θα επιχειρήσω να καταγράψω σε αδρές γραμμές τη μέχρι σήμεραπορεία της και να ιχνηλατήσω το μέλλον της.
Μετά λοιπόν από μια διακυβέρνηση η οποία οδηγεί σε συντριπτική ήττα, τακόμματα εξουσίας περνούν μια φάση που ό,τι και να πουν η κοινωνία δεν το ακούεικαι ό,τι και να πράττουν η κοινωνία δεν το βλέπει και κυρίως δεν τοκαταλαβαίνει.
Είναι η περίοδος κατά την οποία οι ισορροπίες βρίσκονται στην πρώτη γραμμήκαι ο πολιτικός λόγος δεν είναι ενιαίος.
Είναι η εποχή που το νέο, έχοντας δίπλα του το παλαιό, αναγκάζεται να ισορροπείανάμεσα στην αυτοκριτική και τη διακριτική στήριξη. Είναι τα χρόνια πουαπολογείται για όσα δεν έγιναν ή έγιναν, είτε συμμετείχε στη δημιουργία τουςείτε όχι.
Είναι η περίοδος η πλέον κατάλληλη για εσωτερική ανασυγκρότηση και σταδιακήδημιουργία μιας συνεκτικής περί τον Πρόεδρο ομάδος, η οποία κινούμενη μέσα σεσυνθήκες συνύπαρξης, προσπαθεί αφενός να κρατήσει μόνο ό,τι είναι χρήσιμο απότο παρελθόν και αφετέρου, να αποτρέψει τη γήρανση του κομματικού μηχανισμού,που νομοτελειακά θα έρθει, αν το παρελθόν διατηρήσει ακέραιες τις δυνάμεις του.
Μία παρόμοια κατάσταση βίωσε επί έναν χρόνο περίπου η ΝΔ, κατάσταση η οποίαείχε και οξεία χαρακτηριστικά ως αποτέλεσμα της άμεσης αναπαραγωγής απότα μεγάλα ΜΜΕ όλων των μικρών ή μεγάλων εστιών εσωκομματικής αναταραχής στη ΝΔ.
Το διάστημα αυτό τελείωσε, κατά τη διάρκεια της τελευταίας ΔΕΘ και όπωςαπεδείχθη από το πολύ επιτυχημένο αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, η ΝΔενδυναμωμένη έχει μπει στη δεύτερη φάση της αντιπολιτευτικής περιόδου, με τηνκοινωνία να ακούει και μάλιστα με προσοχή και να αρχίζει να πείθεται. Είναι ηφάση της απαίτησης για επεξεργασία και προβολή θέσεων και της ανάδειξης πολλώννέων προσώπων που ως φορείς φρέσκων ιδεών και απόψεων, χωρίς εξαρτήσεις από τοκυβερνητικό παρελθόν, καλούνται να πάρουν επάνω τους και το επικοινωνιακό βάροςτης αύξησης της επιρροής του κόμματος η οποία θα έρθει σταδιακά όταν οι πολίτεςστην τρίτη φάση θα ακούν και θα πείθονται ευκολότερα. Κοντά σ’ αυτούς θαβρεθούν και όσα πρόσωπα αναδείχθησαν στην κυβερνητική περίοδο, χωρίς όμως ησυμβολή τους στη διαμόρφωση της πολιτικής της περιόδου εκείνης να θεωρείται απότην κοινωνία κρίσιμη.
Πιστεύω μάλιστα, ότι η πρόσφατη εμφάνιση ενός ακόμα κόμματος το οποίο έχειστον πυρήνα της δημιουργίας του, αφενός την ανάγκη στήριξης της Κυβέρνησης καιαφετέρου και σε αντιδιαστολή, την προσπάθεια αποδυνάμωσης της ΝΔ, θα τηβοηθήσει να απαλλαγεί από πρόσωπα που παραμένοντας «εντός των τειχών της», θαδιαστρέβλωναν την ουσία της πολιτικής της πρότασης και θα θόλωναν την εικόνατης.
Τέλος, η τέταρτη φάση που μεταφράζει όλη την προηγούμενη δυναμική σε πρόθεσηψήφου για τις εθνικές εκλογές, απαιτεί την εμφάνιση ηγετικής ομάδος, όχι μόνομε θέσεις, αλλά και με προτάσεις για ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων, υπό τη μορφήεπεξεργασμένων νομοσχεδίων, προερχόμενων από διαβούλευση και βαθειά μελέτη,μέσω επιτροπών αποτελουμένων από πολιτικούς και τεχνοκράτες.
Κανένα κόμμα έως σήμερα στην Ελλάδα δεν τόλμησε να κάνει βέβαια κάτιανάλογο, φοβούμενο τις αντιδράσεις, διότι με μία παρόμοια πρακτικήσίγουρα «κάποιους θα αφήσεις και με κάποιους θα πορευθείς» και σύμφωνα με τουςόρους της παλαιάς πολιτικής καλύτερα είναι να κρύβεσαι πίσω απόγενικόλογες αναφορές παρά να είσαι σαφής και ξεκάθαρος.
Οι καιροί όμως άλλαξαν, οι πολίτες απαιτούν νέα νοοτροπία και νέα πολιτικήσυμπεριφορά, κάτι που απέδειξε άλλωστε και το μεγάλο ποσοστό της αποχής στιςαυτοδιοικητικές εκλογές.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (27/11/2010)