Ο κ. Ερντογάν έφυγε, αλλά η κυβέρνηση παραμένει, δυστυχώς εδώ, δέσμια των προβλημάτων τα οποία η ίδια συνεχώς δημιουργεί.

Πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε τη συμφωνία με τους δανειστές σχετικά με το περιεχόμενο που θα περιλαμβάνει η τρίτη αξιολόγηση.

«Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις», όμως, στην πρώτη της προσπάθεια να εφαρμόσει ένα σημαντικό προαπαιτούμενο, «ανέκρουσε πρύμναν». Συγκεκριμένα απέσυρε τη νομοθετική ρύθμιση με την οποία οι αποφάσεις για απεργίες θα λαμβάνονται μόνο με πλειοψηφία 50+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών, ενός σωματείου. Πώς άλλωστε να αντέξει, κυρίως, την πίεση των συντεχνιών του δημοσίου που τη στηρίζουν;

Εκεί, βέβαια, που γίνεται χαμός είναι με την ΔΕΗ. Οι βουλευτές και τα στελέχη της διαμηνύουν ότι δεν θα ψηφίσουν την πώληση του 40% ώστε να ρυθμισθεί η αγορά ενέργειας σύμφωνα με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, ότι όπως συνέβη και σε πολλές άλλες μνημονιακές υποχρεώσεις η «περήφανη» κυβερνητική διαπραγμάτευση οδήγησε σε πολύ χειρότερες αποφάσεις.

Η «Μικρή ΔΕΗ» που προώθησε το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά , ενίσχυε τα ταμεία της εταιρείας με 1.,5 δις. ευρώ και εξασφάλιζε επενδυτικό πλάνο 1,5 δις. ευρώ από τον ιδιώτη ανάδοχο, ενώ θα ιδιωτικοποιούσε μόνο μια από τις τέσσερις ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες, την μονάδα φυσικού αερίου της Κομοτηνής και 900MW υδροηλεκτρικών μεταβιβάζοντας και όλο το παθητικό μαζί με τους εργαζομένους.

Σήμερα, η ΔΕΗ γνωρίζει χρηματιστηριακή απαξίωση, εκτίναξη των χρεών της και χρειάζεται «σωσίβιο» από το κοινωνικό μέρισμα για να αντέξει, παρά την εξόφληση από το δημόσιο, το καλοκαίρι του 2014, όλων των χρεών του προς αυτήν.

Ταυτόχρονα, στο προς πώληση πακέτο μεταφέρονται τρεις υφιστάμενες λιγνιτικές μονάδες και μία άδεια κατασκευής νέας μονάδος. Συγκεκριμένα θα πωληθούν σε ιδιώτες οι μονάδες στο Αμύνταιο μαζί με μια άδεια κατασκευής και δεύτερης στην ίδια περιοχή καθώς και οι σύγχρονες μονάδες Μεγαλόπολη 3 και 4. Επίσης θα δοθούν στους επενδυτές και τα ορυχεία λιγνίτη που τροφοδοτούν με καύσιμο τις μονάδες σε Μεγαλόπολη και Φλώρινα (Βεύη, Αχλάδα, Κλειδί).

Η Ν.Δ. ήδη από τον περασμένο Μάρτιο είχε παρουσιάσει ένα σχέδιο για την ενεργειακή πολιτική της χώρας, το οποίο προέβλεπε ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ σε ποσοστό 66%, ώστε να βρεθεί ένα μέρος των πόρων που χρειάζεται η ΔΕΗ. Ο ιδιωτικοποιημένος ΑΔΜΗΕ θα δρομολογούσε δεκαετές πρόγραμμα ανάπτυξης και η ΔΕΗ θα ενδυνάμωνε μέσω συμμαχίας με στρατηγικό επενδυτή.

Η κυβέρνηση κώφευσε για μία ακόμη φορά και τώρα εκχωρεί με μεγάλη ευκολία τα λιγνιτικά πεδία της χώρας και τις αντίστοιχες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής.

Με απλά λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ εναντιώθηκε το 2014 στη «Μικρή ΔΕΗ», απαξίωσε την εταιρεία και τώρα πουλάει με συνοπτικές διαδικασίες τμήμα της, αλά ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ενώ τα δάκρυα των βουλευτών του είναι κροκοδείλια, ώστε να μπορούν αργότερα να ισχυρίζονται ότι υποχρεώθηκαν να ψηφίσουν.

Εκεί που σίγουρα δεν θα έχουν πρόβλημα είναι η έναρξη εντός του 2018, της πλήρους άρσης των περιορισμών στους πλειστηριασμούς κατοικίας. Μάχη δίνεται τώρα ώστε να δοθεί μια παράταση και η «καυτή πατάτα» να περάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Μια πρόγευση της άρσης πήραμε ήδη, διότι παρά την επικοινωνιακή κυβερνητική επίθεση, οι πλειστηριασμοί, ακόμη και των λεγόμενων «λαϊκών κατοικιών» έχουν δρομολογηθεί.

Παράλληλα, το τέταρτο μνημόνιο είναι εδώ και τα φληναφήματα περί καθαρής εξόδου από τα μνημόνια δεν πείθουν, πλέον, κανένα.