Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης αποτελεί μια κορυφή, αυτού που ονομάζω αναπτυξιακό πεντάγωνο Θεσσαλονίκης, με τις υπόλοιπες τέσσερις κορυφές να καταλαμβάνουν η Ζώνη Καινοτομίας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης και ο Τουρισμός.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση, αποδεδειγμένα προσπάθησε να ενισχύσει τη ΔΕΘ, δρομολογώντας τη μετεγκατάστασή της, θέσπισε τη Ζώνη Καινοτομίας, ενώ επιχείρησε να ιδιωτικοποιήσει βασικές λειτουργίες του ΟΛΘ, εγχείρημα που δεν υλοποιήθηκε λόγω των αντιδράσεων των εργαζομένων και της αντιπολίτευσης.
Σήμερα, έπειτα από δύο χρόνια θητείας της παρούσης Κυβέρνησης, τα θέματα που αφορούν στην ανάπτυξη της πόλης φαίνεται να μην προχωρούν.
Ειδικά, μάλιστα, για τη ΔΕΘ, η έλλειψη πόρων αποτελεί μια θαυμάσια δικαιολογία για να ματαιωθεί η μετεγκατάστασή της, ενώ και στον τομέα αυτό αναδεικνύεται η διαχρονική αδυναμία των φορέων και των παραγόντων της πόλης να συμφωνήσουν πάνω στα μεγάλα θέματα που την αφορούν. Έτσι έχουν αρχίσει και μάλιστα, με συνεχώς μεγαλύτερη ένταση, οι συζητήσεις για αλλαγή του χώρου μεταφοράς των εγκαταστάσεών της, μια συζήτηση η οποία θα οδηγήσει το έργο σίγουρα στις ελληνικές καλένδες.
Πρότασή μου, λοιπόν, είναι, εάν και εφόσον, με ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης, δεν μπορεί να υλοποιηθεί η απόφαση μετεγκατάστασής της στη Σίνδο, να διερευνηθεί η δυνατότητα να αρχίσει τουλάχιστον, με τη συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα, η διαδικασία ανάπλασης των υπαρχόντων εγκαταστάσεων και του περιβάλλοντος χώρου.
Παράλληλα, πρέπει να ενισχυθεί ο διεθνής χαρακτήρας, τόσο των θεματικών, όσο και της Έκθεσης του Σεπτεμβρίου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει, ακολουθώντας, ειδικά για την τελευταία, τη διεθνή τάση. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τους διοικούντες το δίδυμο ΔΕΘ-HELEXPO, την Κυβέρνηση και τους παραγωγικούς φορείς της πόλης.
Η κινητοποίηση της ομογένειας, αλλά και των Γραφείων των Οικονομικών Ακολούθων στις Πρεσβείες μας στο εξωτερικό, φαίνεται να αποτελεί εκ των «ων ουκ άνευ» απαίτηση, ενώ η προσπάθεια που καταβάλλεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια να μειωθεί στη ΔΕΘ η συμμετοχή των αυτοδιοικητικών και κρατικών φορέων, πρέπει να συνεχισθεί με μεγαλύτερη ένταση.
Έτσι, δεν πρέπει να θεωρείται θέσφατο η συμμετοχή οποιουδήποτε φορέα και μάλιστα, κρίνω απαραίτητο η συμμετοχή τους να εξετασθεί από μηδενική βάση, με κύριο κριτήριο αν εξυπηρετεί κυρίως τους στόχους του φορέα και δευτερευόντως τη ΔΕΘ. Η αντίθετη αντιμετώπιση απαξιώνει το θεσμό, δημιουργώντας εύθραυστα δεκανίκια στήριξής του.
Η ΔΕΘ τέλος, όπως και ανέφερα στον πρόλογό μου, πρέπει και μπορεί, να αποτελέσει αναπτυξιακό πόλο της Θεσσαλονίκης και ως τέτοιος, είναι απαραίτητο να συνδυάσει τη λειτουργία του και με τις υπόλοιπες δράσεις που αποτελούν την κορυφή του αναπτυξιακού πενταγώνου. Με τον τρόπο αυτό θα της δοθεί η δυνατότητα να προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον και να συνεχίσει να προσφέρει στην πόλη, στους πολίτες και στην επιχειρηματική της τάξη, κάθε διαστρωμάτωσης.