Στο σημερινό μας ερώτημα, αρμόδιοι να απαντήσουν είναι βέβαια οι ίδιοι οι νέοι. Εμείς εκείνο ίσως που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να θέσουμε ορισμένα ζητήματα που μπορεί να καθορίσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα υπάρξει η αναζήτηση της απάντησης.

Το πλαίσιο αυτό καθορίζεται κατά τη γνώμη μου από τους παρακάτω παράγοντες:

–               Από την έντονη οικονομική ανασφάλεια, ως απόρροια της υψηλής ανεργίας των νέων,την οποία βιώνουν σήμερα με ένταση, λόγω της οικονομικής κρίσης.

–               Από τον βαθμό αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μπροστά στη λαίλαπα της κρίσης.

–               Από την αμφισβήτηση από ορισμένες πλευρές των αρχών της ελεύθερης αγοράς ενώ ουσιαστικά θα έπρεπε να αμφισβητούνται οι κανόνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

–               Από τη μορφή την οποία θα έχει η παγκοσμιοποίηση μετά το τέλος της κρίσης,διότι η παγκοσμιοποίηση ως αποτέλεσμα ουσιαστικά των νέων τεχνολογιών θα συνεχίσει να υπάρχει παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις πολλών.

–               Από τον ρόλο που θα παίζουν μέσα στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια τα εθνικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η θρησκεία, η πολιτιστική ταυτότητα και η σχέση με την οικογένεια κ.λπ. και

–               Από τον βαθμό στον οποίο θα αναπτυχθούν πολιτικές για το περιβάλλον και την πράσινη ανάπτυξη.

Οι παράγοντες αυτοί κατά τη γνώμη μου θα δημιουργήσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι νέοι θα οραματισθούν την Ευρώπη.

Ειδικά μάλιστα για την Ελλάδα, στοιχεία που καθορίζουν τη λεγόμενη ελληνικότητα, αλλά και άλλα που καθορίζουν την οικονομική κατάσταση θα είναι πολύ κρίσιμα.

Τέλος, να μην ξεχνούμε ότι δυστυχώς το μέλλον ενώ ανήκει σ’ αυτούς,ουσιαστικά καθορίζεται από τις μεγαλύτερες γενιές.

Πρέπει να θεσπισθούν και διαδικασίες με τις οποίες η γνώμη των νέων για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έχει σημαίνουσα βαρύτητα.

Μόνο έτσι οι νέοι θα φοβούνται λιγότερο, όπως λέει και ο γνωστός στίχος για όλα αυτά που θα γίνουν γι’ αυτούς χωρίς αυτούς.

Χαιρετισμός: ΕΝ.Δ.Ο.Ν. – 20-03-2009