Αν κοιτάξει κανείς σήμερα το χάρτη εύκολα θα αντιληφθεί, ότι τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν ουσιαστικά μια τρύπα εντός της επικράτειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Η ενσωμάτωσή τους λοιπόν σ’ αυτήν πρέπει να αποτελεί στόχο της για πολλούς και διαφόρους λόγους με πιο απλό και προφανή τη διευκόλυνση της διακίνησης ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών.
Στα Δυτικά Βαλκάνια, λοιπόν, λόγω της ρευστότητας η οποία υπάρχει, κυριαρχεί σήμερα ένας ακήρυκτος πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας, αλλά ακόμη και της Κίνας για την απόκτηση επιρροής τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Ήδη έχουμε μεγάλες, ανταγωνιστικές των ελληνικών, επενδύσεις από Ρωσία και Η.Π.Α. στους τομείς των πετρελαίων και του χάλυβα, ενώ το φαινόμενο αυτό θα επεκταθεί και σε πολλούς άλλους τομείς.
Θεωρώ λοιπόν ότι κύριος βραχίονας της προσπάθειας αύξησης της επιρροής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή αυτή, με σκοπό την ανάδειξη όλων εκείνων των στοιχείων που την καθορίζουν, μπορεί και πρέπει να αποτελεί η Ελλάδα, με άξονα τις πολλές Ελληνικές επιχειρήσεις, μικρομεσαίες και μεγάλες, οι οποίες δραστηριοποιούνται εκεί.
Για τους παραπάνω λόγους και με αφορμή τη διεθνή οικονομική κρίση, η Κυβέρνηση πρέπει να εξετάσει τη δυνατότητα προώθησης για έγκριση, στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενός σχεδίου στήριξης των Ελληνικών επιχειρήσεων οι οποίες δραστηριοποιούνται εκεί, συμπεριλαμβάνοντας πιθανώς τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσε μάλιστα να «τρέξει» παράλληλα με άλλα υπάρχοντα προγράμματα στήριξης των τοπικών οικονομιών και η σχετική συζήτηση μπορεί κάλλιστα να αρχίσει στα πλαίσια του προεκλογικού διαλόγου για τις επικείμενες ευρωεκλογές.
Σε μια τέτοια προσπάθεια η ελληνική κυβέρνηση θα βρει συμπαραστάτες και άλλες χώρες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή όπως είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Ιταλία.
Τα Δυτικά Βαλκάνια, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η μεγάλη εκεί παρουσία των Ελληνικών επιχειρήσεων δημιουργεί οικονομικούς δεσμούς και ταυτόχρονα διευρύνει τους ήδη υπάρχοντες πολιτιστικούς δεσμούς.
Ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα στήριξης είναι απαραίτητο λοιπόν, σίγουρα για την Ελλάδα,αλλά πολύ περισσότερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΚΕΝΤΡΙ (09-05-2009)