Στην Ελλάδα,μετά τον εμφύλιο πόλεμο, συνέβη ένα παράδοξο γεγονός πρωτότυπο στα παγκόσμιαχρονικά. Πρόκειται συγκεκριμένα, για την ειρηνική επικράτηση στο πεδίο τωνιδεών, των ηττημένων έναντι των νικητών, σε σημείο, με μια δόση υπερβολής ναμπορούμε να μιλάμε ακόμα και για σιωπητήριο ιδεών.

 

Ήταν μάλιστατέτοια η μορφή της επικράτησης ώστε φθάσαμε στο σημείο, ένα τμήμα τηςφιλελεύθερης παράταξης να αυτοαποκαλείται πεφωτισμένο, θέλοντας να μηνταυτίζεται με το υπόλοιπο και μεγαλύτερο τμήμα, το οποίο έτσι ριχνόταν βοράστις ψευτοπροοδευτικές αντιλήψεις.

 

Παράλληλα, ηφιλελεύθερη παράταξη, όποτε κλήθηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης νακυβερνήσει, δεν λειτούργησε κατά κανόνα σύμφωνα με την ιδεολογία της, αλλάσύμφωνα με έναν τρόπο με τον οποίο ουσιαστικά ζητούσε την επιβράβευση τηςαριστεράς.

 

Πολλέςθεωρούμε ότι είναι οι αιτίες αυτού του φαινομένου.

 

Ως πρώτη, θαιεραρχήσουμε την ανάγκη της να αποδεικνύει συνεχώς ότι και η ίδια διακατέχεταιαπό απόψεις κοινωνικά δίκαιες και δημοκρατικές.

 

Δεύτεροςλόγος θεωρούμε ότι αποτελεί η απώλεια του χώρου του πολιτισμού, ο οποίος με όχηματις ουμανιστικές ιδέες, στην κυριολεξία «αλώθηκε» από την αριστερά. Οι φωτεινέςεξαιρέσεις ανθρώπων όπως ο Ελύτης, ο Σεφέρης και ο Τσάτσος αποτέλεσαν σταγόναστον ωκεανό μπροστά στην πληθώρα των δημιουργών και των καλλιτεχνών που έχονταςσημαντική επίδραση στο λαό, περνούσαν ηθελημένα πολλές φορές τη δική τουςπολιτική προσέγγιση και κοσμοθεωρία.

 

Στην τρίτηθέση πιστεύουμε ότι πρέπει να καταταγεί το γεγονός, της για πολλά χρόνια,εκπροσώπησης των φιλελεύθερων ιδεών από ανθρώπους, χωρίς σημαντικό ιδεολογικόυπόβαθρο, σε αντίθεση με τους εκπροσώπους της κεντροαριστεράς που το διέθεταν,συνδυασμένο μάλιστα με ιδιαίτερη κουλτούρα.

 

Σήμερα,ταυτόχρονα με τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την ανάδειξη του Αντώνη Σαμαρά στηνηγεσία της ΝΔ, φαίνεται πλέον ότι η πολιτική αντιπαράθεση θα γίνεται ανάμεσαστα κόμματα της αριστεράς και σε όποιο κόμμα εκφράσει καλύτερα τον αστικό χώροκαι η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο αρκεί να εκφράσει έναν ιδεολογικόλόγο, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες συνθήκες και απαλλαγμένο από ενοχικάσυμπλέγματα και προκαταλήψεις. Κύριοι άξονες στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει ναείναι η ιδιωτική πρωτοβουλία, η επιχειρηματικότητα, η μεσαία τάξη και ηελληνοκεντρική θεώρηση των πραγμάτων, μέσα όμως στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένοπεριβάλλον.

 

(Δημοσιεύτηκεστην εφημερίδα Αγγελιοφορός της Κυριακής  στις 04-12-11)