Ποια είναι η κρίσιμη διαφορά ενός πολιτικού αναλυτή και ενός πολιτικού ηγέτη; Κατά τον Κίσινγκερ (Διπλωματία, εκδόσεις Λιβάνη 1995) τις αναλύσεις του πρώτου μετά από λίγο διάστημα δεν θα τις θυμάται κανείς, ενώ του δεύτερου, επειδή οδηγούν σε αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών, καταγράφονται στην ιστορία και στο συλλογικό ενσυνείδητο.

Άλλο λοιπόν η ανάλυση και άλλο η απόφαση.

Οι προηγούμενες σκέψεις ήρθαν αυθόρμητα στο μυαλό μου με αφορμή τη δημόσια συζήτηση αυτών των ημερών με προτροπές για εκλογές τον Σεπτέμβριο.

Αν και βρισκόμαστε στη κορύφωση της κρίσης και μια τέτοια συζήτηση φαίνεται άκαιρη, θα συμμετάσχω σε αυτή επιθυμώντας να παρουσιάσω την αντίθετη άποψη και νοιώθοντας την ανάγκη να δηλώσω πως πρέπει να «κοπεί με μαχαίρι» κάθε σχετική αναφορά.

Βασικά επιχειρήματα, λοιπόν, των υπέρμαχων της πρότασης των εκλογών, με βάση αναλύσεις πάντα, είναι τα παρακάτω.

Πρώτον, με την επιτυχημένη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και τη δημοσκοπική διαφορά 22 μονάδων της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ευκαιρία να μηδενισθεί το κοντέρ. Να αποκτήσει ,δηλαδή η κυβέρνηση , μια καθαρή τετραετία καίγοντας παράλληλα την απλή αναλογική. Έτσι έχοντας τα «χέρια λυμένα» μπορεί να επιδοθεί απερίσπαστη στην εφαρμογή μέτρων για την οικονομική ανάταξη της χώρας.

Απαντώ στο επιχείρημα αυτό λέγοντας ότι οι πολίτες, μέσα στη κρίση, μπορεί να δουν με καχυποψία οποιαδήποτε πολιτική απόφαση που δεν θα επικεντρώνεται στα πραγματικά προβλήματά τους. Η οικονομική ανασφάλεια έχει επιστρέψει και τυχόν εκλογές, κάτω από παρόμοιες συνθήκες, εμπεριέχει απρόβλεπτες παραμέτρους και σημαντικούς κινδύνους, όταν ενδεχομένως η κρίση σε ηπιότερη μορφή επανέλθει το Σεπτέμβριο. Επίσης δύσκολα θα απαντηθεί ο φυσιολογικός ισχυρισμός της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση προχωρά σε εκλογές με σκοπό να φέρει μετά σκληρά οικονομικά μέτρα.

Σε εντελώς προσωπικό επίπεδο ποιά είναι η διαφορά μεταξύ τεσσάρων η πέντε χρόνων στην εξουσία για τον Πρωθυπουργό, όταν μάλιστα δεν αντιμετωπίζει ενδοκυβερνητικά και εσωκομματικά προβλήματα; Αντίθετα, τα τέσσερα με επτά η οκτώ χρόνια έχουν διαφορά, διότι του δίνουν τη δυνατότητα να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στη χώρα.

Όσον αφορά στα «χέρια» της κυβέρνησης και τώρα είναι «λυμένα» στην οικονομία, κυρίως χάριν των δικών της ενεργειών. Χωρίς τα υπερπλεονάσματα, με τη ρευστότητα από την ΕΚΤ, την ευελιξία στο ΕΣΠΑ, τη ρήτρα διαφυγής και την ρευστότητα που θα δοθεί σίγουρα από το Γιούρογκρουπ για όλες τις χώρες διαθέτει όλα τα εργαλεία για τη στήριξη του ιδιωτικού τομέα. Τώρα, μπορεί να δρομολογήσει και επιπλέον μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, προγράμματα στήριξης της ανεργίας και της εργασίας και κεφάλαια ενίσχυσης των επιχειρήσεων, χωρίς να μπει στη «βάσανο» των εκλογών, οι οποίες όπως και να γίνει, αλλάζουν σχεδιασμούς και αναβάλουν αποφάσεις.

Το δεύτερο κύριο επιχείρημα είναι ότι μια δεύτερη ήττα του Τσίπρα τον στέλνει σπίτι του. Πιστεύω ότι το τελευταίο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να πάει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο σπίτι του. Με τα προβλήματα αναμετράται.
Αφήστε που ο Αλέξης Τσίπρας μια χαρά αντίπαλος είναι. Παραμένει «αδιόρθωτος» και τακτικιστής και έτσι είναι δύσκολο να αντιπαρατεθεί σε ένα στρατηγικό παίκτη σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η τελευταία απαίτηση του, οι χώρες του νότου να επιβάλλουν το ευρωομόλογο, απέδειξε ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από την εποχή «των νταουλιών με τα οποία θα χορέψουν οι αγορές» και του «εκβιασμού» στην Ευρωζώνη του πρώτου εξαμήνου του 2015. Ούτε οι πολλές ακραίες φωνές μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες δεν σταματά για να μην πω ότι ευνοεί κιόλας, του επιτρέπουν να δείξει το πρόσωπο ενός υπεύθυνου ηγέτη. Βέβαια, και σε επίπεδο έργου η διαφορά είναι χαοτική και θα διευρύνεται με τη πάροδο του χρόνου. Μεταρρυθμίσεις σαν την πρόσφατη εφαρμογή της άυλης συνταγογράφησης θα βελτιώνουν συνεχώς την καθημερινότητα του πολίτη.

Λειτουργώντας, λοιπόν, και προσωπικά ως αναλυτής θεωρώ άστοχη και άκαιρη σήμερα τη συζήτηση περί εκλογών

Επιμένω ως αναλυτής…