Η υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο χώρισε απότομα την Ελλάδα σε δυο στρατόπεδα. Οι υπέρμαχοί του από τη μια και οι «αντιμνημονιακοί» από την άλλη, ανταλλάσσουν συνεχώς επιχειρήματα σχετικά με την αναγκαιότητα ή τις ωφέλειές του.

Μερικές όμως  φορές υπάρχουν και μνημόνια, προϊόντα συναίνεσης, που προσυπογράφονται από πολιτικούς με διαφορετικές καταβολές και αντίθετη άποψη για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής.

Μόνο ως τέτοιο μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της δημοτικής αρχής Θεσσαλονίκης και της εταιρίας «Εγνατία Οδός Α.Ε.» που έχει στόχο, την αναβάθμιση της Πλατείας Διοικητηρίου, την κατασκευή έργων στην περιοχή της Ευαγγελίστριας και την υπογειοποίηση συνδέσεων της Λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου στην περιοχή του Δημαρχιακού Μεγάρου Θεσσαλονίκης.

Φορέας υλοποίησης αρχικά των μελετών και σε ένα επόμενο στάδιο των έργων είναι η εταιρία «Εγνατία Οδός Α.Ε», την οποία εποπτεύει η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων.  Στόχος της προσπάθειας είναι επίσης η αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων τεχνικών και χρηματοδοτικών εργαλείων για την παραγωγή έργων στη Θεσσαλονίκη.

Στην κατεύθυνση αυτή, το υπουργείο έχει άλλωστε ήδη εξασφαλίσει πιστώσεις 300.000 ευρώ για τις μελέτες που αφορούν στην Πλατεία Διοικητηρίου.

Το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων στηρίζουν στην πράξη και ουσιαστικά κάθε μορφής συνεργασία, που μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών της. Χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους, με μια πολιτική που μπορεί, όταν πρέπει, να διεξάγεται με συγκρούσεις, αλλά και συναινέσεις.

Δυστυχώς  όμως τόσο  οι συγκρούσεις, όσο και οι συναινέσεις απουσίασαν τα προηγούμενα χρόνια από την πολιτική ζωή του τόπου. Επελέγη, αντίθετα να ασκείται η πολιτική ουδέτερα ως μια ευθεία γραμμή, να αποφεύγεται η λήψη αποφάσεων μαζί με τις αντιδράσεις που πιθανά τη συνοδεύουν, να αφήνονται τα πράγματα να «ωριμάζουν», χωρίς να διαταράσσονται κατεστημένα και ισορροπίες. Παράλληλα, η προσοχή επικεντρώθηκε στην πολιτική επικοινωνία και όχι στην πολιτική πράξη, χαρίζοντας ένα επιτηδευμένο περίβλημα στην αδράνεια.

Προσωπικά, πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούμαστε με την πολιτική, πρέπει πάντα να αναλογιζόμαστε  ότι εκείνο το οποίο μετράει στο τέλος -όταν τα φώτα σβήσουν, γιατί η εξουσία δεν κρατά για πολύ- είναι η δυνατότητα ή όχι να βλέπουμε τον κόσμο στα μάτια, γιατί δεν θα  τον έχουμε κοροϊδέψει.

Αυτό, σας διαβεβαιώ, ότι κάνω, όσο ασχολούμαι με την πολιτική.