Μέσα σε μία κοινωνία, είναι απόλυτα φυσιολογικό να δημιουργούνται ή νααυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιες, ορισμένες ομάδες με εκλεκτούς, οι γνωστές ωςελίτ (πνεύματος, τέχνης, επιχειρηματικότητος, κοινωνικού στάτους κ.λπ.).

Πιστεύω όμως ότι όταν οι ομάδες αυτές περιβάλλονται και πολλές φορέςσυμβαίνει έτσι από μία ατέλειωτη αυταρέσκεια και ενεργούν ξεκομμένες από τιςμάζες, η δράση τους γίνεται προβληματική έως επικίνδυνη, ειδικά αν ασχολούνταιμε τα δημόσια ζητήματα ή έχουν δημόσιο λόγο.

Έχοντας το προνόμιο, πάντα σύμφωνα με τη δική τους θεώρηση, της αυθεντίαςκαι κατά κανόνα χωρίς καμία πολιτική νομιμοποίηση, θεωρούν ότι ο λαός οφείλεινα κινηθεί προς μια κατεύθυνση που οι ίδιοι, ως εκλεκτοί υποδεικνύουν. Ξεχνούνόμως ότι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οφείλεται στο δικό τους περιβάλλονπου αρκετές φορές είναι ένα ψευδοπεριβάλλον σε σχέση με τις ζώσες δυνάμεις τηςκοινωνίας.

Ταυτόχρονα, βάλλουν κατά του πολιτικού συστήματος, το οποίο, βέβαια, είμαι οτελευταίος που θα αρνηθεί ότι έχει πλήρη ευθύνη για την σημερινή κατάσταση.Βάλλουν όμως εκ του πονηρού διότι είναι πάντα έτοιμοι να το υπηρετήσουν πιστά,αρκεί η θέση να τους δοθεί εξ απονομής και ποτέ δια εκλογής. Θέλουν, με απλάλόγια, να ηγηθούν χωρίς να υποστούν τη βάσανο της έκθεσης σε ψήφο.

Ξεχνούν όμως ότι οι φωτισμένες ηγεσίες και όταν ακόμη προέρχονται από τουςεκλεκτούς, έχουν ήδη αφουγκραστεί πλήρως τις αγωνίες και τις ελπίδες των λαώνκαι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί με ανθρώπους καθισμένους σε θρόνους καικορυφές.

Τους θυμίζω επίσης, ότι η μαγεία της δημοκρατίας σε αντίθεση με ένααριστοκρατικού τύπου πολίτευμα, βασίζεται στο αξίωμα ότι οι ψήφοι όλων έχουντην ίδια βαρύτητα.

Ας ασχοληθούν, λοιπόν, κατά τον καλύτερο τρόπο, με το ταλέντο τους ότανυπάρχει και μέσα από αυτή τη δράση θα συνεισφέρουν περισσότερο στο «κοινόκαλό», για το οποίο πρέπει να έχουν λόγο και άποψη, όχι όμως απαίτηση επιβολήςτης.

Αν, τέλος, επιμένουν να θέλουν να «πολιτευθούν», ας αφήσουν κατά μέρος τιςόποιες δάφνες της προσωπικής τους καταξίωσης και ας εκτεθούν πολιτικά, σε όλατα επίπεδα, για να γίνουν έτσι υπηρέτες και όχι επιβήτορες της πολιτικής.

Δεν έχει δημοσιευθεί. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση (06-07-2010)