Το κύριο σημερινό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα είναι η ανεργία, η οποία μαστίζει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και αφορά όχι μόνο στους εργαζομένους, αλλά και στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και επαγγελματίες.

Βασικός παράγων για τη μείωση της ανεργίας μπορεί πλέον να είναι μόνον οι ιδιωτικές επενδύσεις και η απορρόφηση των κονδυλίων τω νευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Για τις πρώτες απαιτείται, όπως έχει χιλιοειπωθεί, ένα περιβάλλον φιλικό που θα στηρίζεται στην πλήρη εξάλειψη όλων των γραφειοκρατικών εμποδίων. Η κίνηση στην κατεύθυνση αυτή δεν είναι καθόλου απλή, διότι απαιτεί να ξεπερασθούν πολλά εμπόδια, τα οποία για χρόνια έχουν διαποτίσει το σύνολο της ελληνικής διοίκησης.

Για την αξιοποίηση όμως των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και ιδιαίτερα του «Επιχειρησιακού Προγράμματος Ενίσχυσης της Προσπελασιμότητας», η ευθύνη υλοποίησης του οποίου ανήκει στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, αν στη φάση της υλοποίησης οι πολιτικές ηγεσίες είχαν μια περισσότερο σφαιρική άποψη για την έννοια του δημοσίου συμφέροντος.

Έτσι, η σημερινή Κυβέρνηση, δεν θα είχε αναλάβει ένα πρόγραμμα με χαμηλή απορροφητικότητα, οφειλόμενη, τόσο στην γενική έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, όσο και στην άρνηση ή την αδυναμία ορισμένων, ευτυχώς, όχι όλων, των καθ’ ύλη αρμόδιων υπουργών να αναλάβουν οποιοδήποτε πολιτικό ρίσκο.

Στηριζόμενοι σε μια διαστρέβλωση της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος, δεν ενέκριναν ακόμη και τις πιο εύλογες απαιτήσεις των αναδόχων των έργων, καθυστερούσαν την λήψη των αποφάσεων ή φρόντιζαν οι διεκδικήσεις να πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αγνοούσαν όμως το παράδειγμα μιας μικρής τεχνικής εταιρίας, της οποίας η απαίτηση ποσού 500 χιλ. ευρώ του2002 έχει μετατραπεί σήμερα σε τελεσίδικη δικαστική απόφαση ύψους 3,5 εκ. ευρώ.

Με λίγα λόγια, με τη συμπεριφορά τους, όχι μόνο δεν διασφάλιζαν το δημόσιο χρήμα, αλλά αντίθετα επιβάρυναν με εκατοντάδες εκατομμύρια τις επόμενες γενιές. Τέτοια ποσά θα στοιχίσουν στο μέλλον στα κρατικά ταμεία αρκετές από τις διεκδικήσεις που θα τελεσιδικήσουν.

Ταυτόχρονα, βέβαια, δεν λάμβαναν υπόψη και άλλες πλευρές της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος. Διότι, ποιος μπορεί να αποτιμήσει την αξία των ανθρώπινων ζωών που χάνονται κάθε χρονιά στην παράκαμψη Διδυμότειχου ή το κόστος σε χρόνο, χρήμα και περιβαλλοντική επιβάρυνση για τη Θεσσαλονίκη από τη μη λειτουργία του ΜΕΤΡΟ;

Γνωρίζοντας τα παραπάνω η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων φροντίζει, κινούμενη μέσα στα όρια της νομιμότητας, να ξεμπλέκει το κουβάρι των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί σε πολλά δημόσια έργα και να τα επανεκκινεί σταδιακά.

Αυτό είναι το χρέος της και γι’ αυτό θα κριθεί στο μέλλον.

Τελειώνοντας, να θυμόμαστε όλοι τους δεκάδες εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους που θα απασχοληθούν στα έργα τα οποία ξεκινούν και πάλι.

Αυτούς πρέπει να σκεφτόμαστε και όχι την επικοινωνιακή διαχείριση οποιασδήποτε θέσης ευθύνης κατέχουμε, πάντα πρόσκαιρα, σήμερα.

<!–[if gte mso 9]>