Με την κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, μετά την ψήφιση τουφορολογικού, αλλά και την υπογραφή της συμφωνίας με ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Ένωσηολοκληρώθηκε η τριλογία, θα έλεγα λογοτεχνικά, της κατεδάφισης στην Ελλάδα ενόςμοντέλου, η δημιουργία του οποίου, ξεκίνησε το 1981.

Το μοντέλο αυτό έχει σαν κεντρικό του πυρήνα την αρχή ότι το κόμμα, έρχεταιστην κυβέρνηση, δανείζεται ως κράτος, σπαταλά ανεξέλεγκτα και αφού πλουτίσειορισμένα στελέχη, μοιράζει τμήμα των δανεικών με πελατειακή νοοτροπία,δημιουργώντας έτσι οπαδούς τους οποίους χρησιμοποιεί μετά για να συντηρήσει τηνεξουσία του.

Φυσικά, ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση έχουμε και όλοι εμείς, οι οποίοι,είτε ως μέλη είτε ως πελάτες του συστήματος, συντηρήσαμε την ύπαρξή του.

Κατανοούμε, βέβαια τώρα, αν και δεν είμαι σίγουρος πως όλοι τοκατανοούμε, ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής, η οποία όμως αν θέλει να καταστρέψειοριστικά αυτήν την πελατειακή νοοτροπία, οφείλει να προχωρήσει στην υιοθέτησηκανόνων, που δεν θα μπορέσουν όμως να εφαρμοσθούν χωρίς διακομματική συναίνεση.

Ποιοι όμως μπορεί να είναι αυτοί οι κανόνες; Παραθέτω, λοιπόν, εδώ μερικούςπου μπορεί να φαίνονται αυτονόητοι, πιστεύω όμως ότι τα αυτονόητα λείπουνσήμερα από τη χώρα. Συγκεκριμένα:

–   Τα περισσότερα πρόσωπα, τα οποία είναι στη συνείδηση τωνπολιτών ταυτισμένα με το υπό κατάρρευση μοντέλο, αποσύρονται για να αναδειχθούννέα, με φρέσκια νοοτροπία και μεγαλύτερη επαφή με τις κοινωνικές διεργασίες.

–   Θεσπίζεται νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών που έχοντας,βέβαια, ορισμένες ασφαλιστικές δικλείδες, θα εξισώνει στην απονομή δικαιοσύνηςτον υπουργό με τον απλό πολίτη.

–   Απαγορεύεται στα κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής, νακαταλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις και δημιουργείται ασυμβίβαστο εκλογής σετριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση και κατοχής ταυτόχρονα σημαντικήςκομματικής θέσης.

–   Τα κόμματα, ανεξάρτητα από το μέγεθος των Δήμων, δεν δίνουνχρίσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και

–   Οι κομματικές ηγεσίες επιλέγουν υποψήφιους βουλευτές  καιπεριφερειάρχες με βάση την αποδεδειγμένη ικανότητα στην παραγωγή έργου και στηγνώση των θεμάτων και όχι με επικοινωνιακά ή κομματικά χαρακτηριστικά.

Ο παραπάνω κατάλογος μπορεί να περιλαμβάνει και αρκετούς άλλους κανόνες, οιοποίοι θα αποτελέσουν οδηγό για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού μας συστήματοςκαι σε συνδυασμό με ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης θα βοηθήσουν τη χώρανα βγει από τη σημερινή δύσκολη θέση.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να κινηθούμε, έχοντας πάντα στο μυαλό, όσοιαπό εμάς ανήκουμε σε μεγαλύτερες γενιές και έχουμε τη δυνατότητα νααποφασίζουμε σήμερα, ότι οι επιλογές μας αφορούν κυρίως στο μέλλον των παιδιώνμας.

Δεν έχει δημοσιευθεί. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση (11-05-2010)