Τι είναι πολιτική; Νομίζω ότι από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Μήπωςείναι η διαχείριση των συμβόλων, όπως έλεγε ο Μιτεράν; Ή μήπως είναι μια πιοκυνική άποψη, που θέλει την πολιτική διαχείριση προσωπικών φιλοδοξιών;
Προσωπικά πιστεύω απόλυτα ότι πολιτική είναι η ενασχόληση με τα κοινά,για να προάγει το κοινό καλό. Και από τη στιγμή που αποδεχόμαστε αυτή την κατάτον Μαξ Βέμπερ προσέγγιση της πολιτικής, μπορούμε να προχωρήσουμε πιο εύκολα ωςκόμμα και ως Νέα Δημοκρατία.
Εφόσον, λοιπόν, θέλουμε να προάγουμε το κοινό καλό, οφείλουμε να γνωρίζουμεότι απευθυνόμαστε κυρίως σε όλους όσοι δεν έχουν πρόσβαση σε όλα εκείνα τακανάλια και τους μηχανισμούς εξουσίας, τα οποία είναι απολύτως φυσιολογικό ναδιαμορφώνονται στο πλαίσιο ενός φιλελεύθερου συστήματος.
Και εφόσον θέλουμε αυτό να κάνουμε, πρέπει σίγουρα και ταυτόχρονα να έχουμετην οικονομία στο επίκεντρο και την επιχειρηματικότητα στον πυρήνα αυτής.Ειδικά εμείς, ένα φιλελεύθερο κόμμα, ένα κόμμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού,πρέπει να έχουμε προμετωπίδα θέματα, όπως είναι η αγάπη για τη δημιουργία, τορίσκο αν θέλετε και όλες εκείνες τις αξίες που, μέχρι ενός σημείου σήμερα,έχουν υποχωρήσει.
Και πρέπει να είμαστε ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Αλλά προσέξτε: Πολυσυλλεκτικόως προς τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόμαστε. Οι ιδέες μας πρέπει ναείναι συγκεκριμένες. Πρέπει να είμαστε πολυσυλλεκτικό κόμμα, προσεγγίζοντας καιτους επιχειρηματίες, αλλά και τους εργάτες και τους καταναλωτές. Και πωςγίνεται αυτό; Με θέσεις, παραδείγματος χάριν, εναντίον των μονοπωλίων, μεθέσεις υπέρ ενός ισχυρού αντιμονοπωλιακού νόμου. Γιατί η επιχειρηματικότητα,μεγάλη και μικρομεσαία, το επιζητά. Ταυτόχρονα, όμως, το επιζητά και οκαταναλωτής, γιατί μειώνει τις τιμές των προϊόντων.
Είμαστε εκείνοι οι οποίοι πρέπει να θέλουμε ρύθμιση των Αγορών. Είμαστε,όμως, εκείνοι οι οποίοι ταυτόχρονα δεν πρέπει να θέλουμε την ασυδοσία, όχι μόνοτων Αγορών, αλλά και του κεφαλαίου και των τραπεζών. Δεν πρέπει, όμως, ναντρεπόμαστε να λέμε ναι στη στήριξη των τραπεζών, γιατί οι τράπεζες είναιπυλώνας ενός οικονομικού συστήματος.
Και μέσα σε όλα αυτά, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα πρέπει να έχει πολύσημαντικό ρόλο. Γιατί οι μικρομεσαίοι είναι αυτοί οι οποίοι στην κυριολεξίαστηρίζουν σήμερα την Ελληνική οικονομία και ταυτόχρονα την Ελληνική κοινωνία.Μία πρόσφατη έρευνα έχει αποδείξει ότι σε εταιρείες με προσωπικό κάτω από τα 10άτομα οι απολύσεις ήταν ελάχιστες.
Ταυτόχρονα, προσεγγίζοντας πάντα την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, πρέπεινα σκεφτόμαστε το πόσο άγρια είναι πάντα η ανεργία, όταν προέρχεται από τουςαυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Εκεί δεν υπάρχεικαμία στήριξη. Εκεί δεν υπάρχει κανένα ταμείο ανεργίας. Και να σκεφτόμαστε ότιο μικρομεσαίος άνεργος, κατά κανόνα, χρωστάει και πάρα πολλά χρήματα.
Είμαστε αυτοί οι οποίοι θέλουμε να έχουμε μικρότερο κράτος. Και το θέλουμετο μικρότερο κράτος ακριβώς για να είναι ευέλικτο και να είναι στην υπηρεσίατου πολίτη. Δεν θέλουμε ένα κράτος το οποίο να νομοθετεί με έναν τρόπο εντελώςπερίεργο και έναν τρόπο πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά, το οποίο -για νααποτρέψει αυτόν που θέλει να κάνει την παρανομία- βάζει πάντα χιλιάδες εμπόδιαστους υπόλοιπους νομοταγείς πολίτες. Πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει και η νοοτροπίατου κράτους. Και αυτό είναι στο χέρι μας.
Τέλος, ως Νέα Δημοκρατία πρέπει να έχουμε υπόψη μας αυτό που έχει πει οφιλόσοφος Κικέρων: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ανακουφιστικό συναίσθημα, από τηνελπίδα στον άνθρωπο». Και η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά μπορεί και γίνεταιτο καταφύγιο ελπίδας. Γι’ αυτό το λόγο είπαμε «όχι» στο Μνημόνιο. Γι’ αυτό τολόγο ξεκινάμε μια μάχη ενάντια σε αυτή τη βάναυση και βάρβαρη επίθεση, τηνοποίαν δέχεται ο Ελληνικός λαός. Είμαστε το καταφύγιο ελπίδας των Ελλήνωνπολιτών.
Ομιλία στο 8ο Εθνικό Τακτικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας(26-06-2010)