Τις προηγούμενες μέρες, λίγο πριν την επέτειο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, και της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ήρθαν οι δηλώσεις Ερντογάν περί «συνόρων της καρδιάς μας», ως πιθανός προάγγελος μελλοντικής απαίτησης για αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάνης. Παράλληλα, όμως, μας θύμισαν ότι τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής είναι πάντα επίκαιρα.
Τα εθνικά θέματα πρέπει να γίνονται με χαμηλούς τόνους και δεν προσφέρονται για εσωτερική, πολιτική κατανάλωση.
Επαγρύπνηση χρειάζεται, εκμετάλλευση του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, αποφυγή μικρών αρνητικών διολισθήσεων και απόρριψη των διεθνιστικών αντιλήψεων και των επιδιώξεων για ουδετερόδοξο κράτος που, δυστυχώς, υπάρχουν σε μεγάλη μερίδα στελεχών του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική.
Οι αντιλήψεις και οι επιδιώξεις αυτές είδαμε να κορυφώνονται, μάλιστα, με αφορμή το μεταναστευτικό, το οποίο μόνο εν μέρει είναι προσφυγικό, και την αντιπαράθεση του Υπουργείου Παιδείας με την Εκκλησία.
