Όλοι γνωρίζουμε, αλλά και βιώνουμε τη σημερινή πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνει η πατρίδα και η κοινωνία μας. Επομένως, οι προτάσεις για ανάπτυξη, ιδιαίτερα όταν εκφράζονται από όσους κατέχουμε θέσεις υψηλής ευθύνης, οφείλουν να είναι συγκροτημένες και να λαμβάνουν πάντα, πολύ σοβαρά, υπόψη το κόστος.
Κινούμενος σε αυτήν την κατεύθυνση, θα προσπαθήσω να απαριθμήσω ορισμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, η υλοποίηση των οποίων δεν απαιτεί ιδιαίτερους πόρους, αλλά συστηματική δουλειά, τόσο από την πλευρά της Πολιτείας, όσο και από τους παραγωγικούς φορείς της πόλης.
Κατά τη γνώμη μου τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες που ευθύνονται για το γεγονός ότι τη δεκαετία του 1990, η Θεσσαλονίκη δεν κατάφερε να αναδειχθεί σε Μητροπολιτικό κέντρο των Βαλκανίων.
Πρώτον, η έλλειψη πραγματικού εθνικού, μακρόπνοου σχεδιασμού, ο οποίος θα συνένωνε τις κοινωνικές, πολιτικές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Ένα δίπολο Θεσσαλονίκης-Αθήνας, εκμεταλλευόμενο τη γεωγραφική θέση της πρώτης και την πολιτική δύναμη της δεύτερης θα μπορούσε να προωθήσει πολύ γρήγορα μια σειρά ζητημάτων τα οποία αφορούν στη Θεσσαλονίκη.
Δεύτερος ανασχετικός παράγοντας είναι η αδυναμία των τοπικών δομών εξουσίας να διεκδικήσουν πόρους και μέσα.
Τρίτος παράγοντας είναι ο συντηρητισμός που διακρίνει, κατά κανόνα, την επιχειρηματική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, η πλειοψηφία της οποίας ουδέποτε τόλμησε να αδράξει την ευκαιρία να αναπτυχθεί επιχειρηματικά.
Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, σήμερα;
Αφενός η πόλη να βρει την ταυτότητά της και αφετέρου να αφήσει πίσω της όλες τις παθογένειες, που τη δεκαετία του’90 της στέρησαν τη δυνατότητα να τολμήσει το μεγάλο άλμα.
Η Θεσσαλονίκη, δηλαδή, οφείλει να… συστηθεί εκ νέου, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Και για επιτύχει αυτό το στόχο, απαιτείται να περάσουμε από τις βαρύγδουπες υποσχέσεις, στις πράξεις ουσίας.
Αν μη τι άλλο, η Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά αποδεικνύει, με τον μέχρι τώρα βηματισμό της, ότι διακρίνεται για τη συνέπεια λόγων και πράξεων.
Ειδικότερα για τα μεγάλα έργα υποδομών της Θεσσαλονίκης, δίνεται έμφαση στο διάδρομο προσγείωσης του αεροδρομίου «Μακεδονία», στη Δυτική Περιφερειακή, στον κόμβο 16, στη σύνδεση του λιμανιού της πόλης με την Εγνατία Οδό καθώς και στο έργο που αφορά στους κάθετους άξονες της Εγνατίας Οδού.
Παράλληλα, καταβάλλεται αξιέπαινη προσπάθεια γα την ένταξη στο ΕΣΠΑ κα νέων έργων.
Τέλος, ο στρατηγικός σχεδιασμός ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης πρέπει να είναι εξωστρεφής και φυσικά να απαντά στις πολλές παραμέτρους του διαχρονικού ερωτήματος: «Ποια Θεσσαλονίκη θέλουμε;»
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον της πόλης μας.
<!–[if gte mso 9]>