Με την ύφεση στο απόγειο και τα αποτελέσματα των πολιτικών τουΜνημονίου να αποτυπώνονται πλήρως στους δείκτες της ανεργίας και στον«στραγγαλισμό» της επιχειρηματικότητας, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίαςέχει συνειδητοποιήσει πλέον, πως η χώρα μας χρειάζεται να κάνει ένα νέοξεκίνημα, με τη χρησιμοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών .
Ήρθε λοιπόν η ώρα, μετά το κούρεμα και τη δανειακή σύμβασηνα υποβάλουμε, σε ένα αναπτυξιακό σοκ, την ελληνική οικονομία, το οποίο θατονώσει επίσης τη ρευστότητα στην αγορά και κατ’ επέκταση τα έσοδα τουΔημοσίου.
Με δεδομένο ότι «λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν», απαιτείται μια συνταγή ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, με άξονα πολιτικές ανάπτυξηςπου θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και θα βελτιώσουν το επενδυτικό κλίμα,χωρίς βέβαια να υπάρξει παρέκκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους τουςοποίους ορίζει η νέα δανειακή σύμβαση.
Πρώτο βήμα θα αποτελέσει η ανακήρυξη της ΑΟΖ. Η Ελλάδαθα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κύπρου και να παραχωρήσει ταχύταταάδειες για την εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου. Με τον εντοπισμόκοιτασμάτων μπορεί άμεσα να τιτλοποιηθεί μέρος των εσόδων. Με τον ίδιο τρόπο θαμπορούν να παραχωρηθούν σε ιδιώτες οι μαρίνες, τα περιφερειακά λιμάνια και τααεροδρόμια.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η αντικατάσταση τηςπολλαπλής φορολογίας στα ακίνητα με έναν ενιαίο φόρο, όπως ισχύει στιςπερισσότερες χώρες της Ευρώπης ή ο συμψηφισμός οφειλών μεταξύ δημοσίου καιιδιωτών. Σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο χρωστά σε φυσικά πρόσωπα και κυρίωςσε επιχειρήσεις περίπου 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ, χρήματα τα οποία ανεπιστραφούν, ένα μέρος τους θα προωθηθεί και πάλι στην αγορά, ένα άλλο στοκράτος μέσω της φορολογίας και ένα τρίτο προς τις τράπεζες, μειώνονταςσημαντικά το βρόγχο του δανεισμού. Σημειωτέον ότι υπάρχει σχετική πρόβλεψη στηνέα δανειακή σύμβαση, η οποία πρέπει απαραιτήτως να υλοποιηθεί .
Επιπλέον, θα βοηθήσει σημαντικά η σύσταση ενός ΥφυπουργείουΕπενδύσεων, παρά τω Πρωθυπουργώ το οποίο θα αναλάβει να υλοποιήσει μια σειράεπενδυτικών προτάσεων που παραμένουν εγκλωβισμένες στα γρανάζια τηςγραφειοκρατίας για τέσσερα ή ακόμη και πέντε χρόνια, να αξιοποιηθεί η περιουσίατου Δημοσίου, να θεσπιστούν κίνητρα για τον επαναπατρισμό ελληνικών κεφαλαίων,να ενισχυθεί το brand name επώνυμων ελληνικών προϊόντων, να λειτουργήσει σωστάη επιτροπή ανταγωνισμού, να καθιερωθεί σταθερό φορολογικό καθεστώς για μιαδεκαετία για τις νέες επενδύσεις και επιτέλους να αξιοποιηθούν τα λιμνάζονταδισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ .
Ταυτόχρονα πρέπει να γίνει σαφές ότι σε περιόδους ύφεσης δενμπορούμε να προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες δημιουργούναναστάτωση στη Δημόσια Διοίκηση και στην αγορά.
Το παράδειγμα των προβλημάτων τα οποία δημιούργησε οΚαλλικράτης στις Πολεοδομίες και σε μια δύσκολη περίοδο , καθυστέρησε τηνκατασκευή δεκάδων κτιρίων σε όλη τη χώρα, είναι χαρακτηριστικό.
Για τον ίδιο λόγο πρέπει να αποφύγουμε σήμερα οποιαδήποτεπαρέμβαση θα περιόριζε την εκτός σχεδίου δόμηση. Η εκτός σχεδίου δόμηση πρέπεινα κωδικοποιηθεί, να περιορισθεί ίσως, αλλά σε δύο – τρία χρόνια όταν θαέχουμε αφήσει πίσω την ύφεση. Διαφορετικά θα δώσουμε ένα ακόμη κτύπημα στηνκτηματαγορά.
Η μετάβαση τέλος από το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης πουυπήρχε στη χώρα μας από το 1981 μέχρι σήμερα σε ένα πιο «παραγωγικό», δενθα είναι εύκολη. Απαιτεί προσήλωση, υπομονή και επιμονή. Όπως, όμως, οΛάο Τσε έχει πει «η πιο δύσκολη αρχή ξεκινά από ένα απλό βήμα».