Ακόμη και αν η Κυβέρνηση καταφέρει  να κλείσει τα θέματα του ασφαλιστικού και του φορολογικού, σταματήσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις και περάσει την βάσανο της αξιολόγησης, πιστεύω ότι ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν στην Ελληνική Οικονομία. Την άποψή μου αυτή δε θα την αλλάξει ούτε και η τυχόν ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Η πεποίθησή μου αυτή εδράζεται σε συγκεκριμένους γενικούς και ειδικούς παράγοντες.

Οι γενικοί είναι:

–       Ο κρατισμός και ο σοσιαλισμός δεν παράγουν πλούτο, αντίθετα παράγουν φτώχεια την οποία αναδιανέμουν

–       Χωρίς προσπάθεια δεν υπάρχει ευημερία.

Οι ειδικοί αφορούν στη σημερινή Κυβέρνηση και τα κύρια χαρακτηριστικά της:

–   Έχουν μεγάλη εμπειρία σε παρατεταμένες διαβουλεύσεις και όχι σε άμεση λήψη αποφάσεων και παραγωγή έργου σε κρίσιμες μάλιστα  συνθήκες.

– Αδυνατούν να προχωρήσουν σε διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο (ηλεκτρονικές προμήθειες, ηλεκτρονική δημοπράτηση έργων, ηλεκτρονική υπογραφή, υποχρεωτική κινητικότητα, αξιολόγηση κλπ).

–  Δεν πιστεύουν στις ιδιωτικοποιήσεις και στην αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επί ένα χρόνο καθυστέρηση της υπογραφής της σύμβασης παραχώρησης για τα αεροδρόμια και τα εμπόδια στις επενδύσεις στο Ελληνικό και στις Σκουριές. Γι’ αυτό άλλωστε το ΤΑΙΠΕΔ ακόμη δεν έχει προχωρήσει σε άλλες παραχωρήσεις περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, πλην αυτών που δρομολόγησε η προηγούμενη Κυβέρνηση.

–  Στα Παραγωγικά Υπουργεία, οι Υπουργοί ουσιαστικά δεν πιστεύουν στην ιδιωτική οικονομία και υπονομεύουν ακόμη και κεντρικές κυβερνητικές αποφάσεις ή δεν προχωρούν τις δράσεις εκείνες που θα καταστήσουν την περιουσία του Δημοσίου πιο ελκυστική.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Α. Η ανάγκη για οδική και σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, έργα που δεν προχωρούν.

Β. Η αντίθεση του Υπουργείου Περιβάλλοντος στα ειδικά χωροταξικά σχέδια και στα Σύνθετα Τουριστικά Καταλύματα.

Γ. Η απενεργοποίηση του Συμβουλίου Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας του ΤΑΙΠΕΔ.

Δ. Η άρνηση του Υπουργείου Ναυτιλίας να αποδεχθεί την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ.

Ε. Η καθυστέρηση ψήφισης ενός σύγχρονου νόμου για τα LOGISTIC CENTERS

ΣΤ. Η απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης για κατασκευή Μαρίνων

Ζ. Η μη ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων για την υλοποίηση του νομοθετικού πλαισίου απλοποίησης αδειοδότησης των επιχειρήσεων, το οποίο είχε νομοθετήσει η προηγούμενη Κυβέρνηση και

Η. Η προώθηση σε σημαντικές θέσεις των Υπουργείων Πολιτισμού και Περιβάλλοντος ανθρώπων που αδυνατούν να συνδυάσουν την ανάγκη της προστασίας της Πολιτιστικής  Κληρονομιάς και του Περιβάλλοντος με την ανάπτυξη.

 

Με άλλα λόγια, η οικονομία για να αναπτυχθεί χρειάζεται ιδιωτικές επενδύσεις, με αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου και δράσεις που θα την καθιστούν  ελκυστικότερη, αλλά και, βέβαια, διαρθρωτικές αλλαγές στο Δημόσιο.

Διαφορετικά, όσες περικοπές και να γίνουν σε μισθούς και συντάξεις και όσους φόρους να πληρώσουμε το αποτέλεσμα θα είναι πενιχρό.

Απλά θα αναπαράγουμε το πρόβλημα εντός της Ευρωζώνης, μέχρι του σημείου η πλειονότητα των Ελλήνων να ζητά να φύγουμε από το Ευρώ.

Μήπως τελικά αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος των Κυβερνώντων;