Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, η ταυτότητα μιας πόλης αποτελεί διαβατήριο για την έξοδο από αυτές, μέσω της συμβολής της στον επανακαθορισμό προτεραιοτήτων και στόχων. Αιώνες τώρα, η ταυτότητα της Θεσσαλονίκης υπήρξε αμιγώς εμπορική. Η ύπαρξή της οφείλεται στην ανάγκη του βασιλιά, Κάσσανδρου να δημιουργήσει ένα ισχυρό οικονομικό κέντρο για το βασίλειο της Μακεδονίας, αναγκαίο για το εμπόριο, τόσο με τις πόλεις της νότιας Ελλάδας, όσο και με τη βαλκανική ενδοχώρα. Η γεωστρατηγική θέση της πόλης πρόσφερε την έξοδο σε θαλάσσιους δρόμους, παράλληλα με την είσοδο στα Βαλκάνια.

Το μοναδικό αυτό πλεονέκτημα της Θεσσαλονίκης αντιλήφθηκε γρήγορα και ο Μέγας Κωνσταντίνος. Δημιούργημά του ήταν ένα τεχνητό λιμάνι στη νοτιοδυτική πλευρά της πόλης, κατατάσσοντας τη Θεσσαλονίκη δεύτερη μεταξύ των οικονομικών και διοικητικών κέντρων της βυζαντινής αυτοκρατορίας, μετά την Κωνσταντινούπολη.

Η δυνατότητα, λοιπόν, να καταστεί η πόλη εμπορικό κέντρο με αιχμή του δόρατος το λιμάνι είναι κάτι που κατάλαβαν ιστορικές προσωπικότητες αιώνες πριν από εμάς. Η ανάδειξη, όμως, της πόλης σε σύγχρονο διαμετακομιστικό κέντρο και σε κόμβο ενός δικτύου συνδυασμένων μεταφορών, θα είναι η συμβολή της δικής μας γενιάς στη διαχρονική ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, σεβόμενοι την ταυτότητα της πόλης και με κίνητρο την οικονομική της ανάπτυξη, συνδυάζουμε στο Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων μια δέσμη οδικών, λιμενικών και σιδηροδρομικών έργων με πυρήνα το λιμάνι. Με επιμονή, υπομονή και πνεύμα συνεργασίας συμβάλλουμε στην τόνωση της οικονομίας της, αναπτύσσοντας τον εμπορικό χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης. Αυτό άλλωστε έκανε και ο Κάσσανδρος, χωρίς να μετρά στα όπλα του τους αυτοκινητόδρομους, τους σιδηροδρόμους και τα logistics.