Ο τομέας τον κατασκευών, στον οποίο όλοι μας με τον έναν ή τον άλλο τρόποδραστηριοποιούμαστε, συνεισφέρει στο 8% του ΑΕΠ, ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ότι σεσυνδυασμό με τους συνδεδεμένους με αυτόν βιομηχανία και βιοτεχνία, παράγει το25%. Δεν μιλάμε λοιπόν για σημαντικό κλάδο, αλλά για τον πλέον σημαντικό κλάδοτης ελληνικής οικονομίας. Η σημασία του αποκτά μάλιστα τεράστια σημασία αναναλογισθούμε ότι η συνεισφορά της εργασίας στην ανάπτυξή του είναι σημαντικήκαι ξεπερνά το 50%. ʼλλωστε 200 κύρια και 200 δευτερεύοντα επαγγέλματαασχολούνται στις κατασκευές.
Σε ποια κατάσταση βρίσκεται τώρα ο κλάδος; Φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι ταχρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τη διεθνή ύφεση, τονέχουν οδηγήσει σε σημαντικότατη πτώση.
Μαζί μ’ αυτόν, παρεμφερείς βέβαια, είναι οι επιπτώσεις και στο επάγγελμά μαςστο οποίο κυριαρχούν όσον αφορά την απασχόληση οι ελεύθεροι επαγγελματίες καιοι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ποια πολιτική μπορεί όμως να οδηγήσει τον κλάδο στην ανάκαμψη;
Σίγουρα όχι μια πολιτική σαν αυτή η οποία επιλέγει αρχικά να στηρίξει τοεμπόριο αυτοκινήτων και κλιματιστικών, αντί να προωθήσει πρόγραμμα ενίσχυσηςτων κατασκευών. Τα τελευταία λόγια δεν είναι δικά μου, είναι του Αντώνη Σαμαράσε συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου στο ALTER.
Σίγουρα όχι πολιτικές οι οποίες ασχολούνται μόνιμα με τη μείωση τωνδημοσιονομικών ελλειμμάτων χωρίς να δίνουν σημασία στη μικροοικονομία, η οποίααφορά τη ζωή χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και επαγγελματιών.
Σημασία στη μικροοικονομία σημαίνει μεταρρυθμίσεις, που ενισχύουν τηνανταγωνιστικότητα, επαναρυθμίζουν τις αγορές, στηρίζουν την πρωτοβουλία, τηνκαινοτομία, το επιχειρηματικό ρίσκο, προστατεύουν τη μικρή και μεσαία επιχείρηση,την αγροτική εκμετάλλευση, την εμπορική δραστηριότητα. Δεν κοστίζουν τίποτε,αντίθετα φέρνουν έσοδα στο ίδιο το κράτος. Δεν έχουν πολιτικό κόστος, αντίθεταδεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα νιώσουν ευγνώμονες και εκατομμύρια θα ωφεληθούντελικά.
Εξειδικεύοντας τα παραπάνω, ακόμη και σε συνθήκες υψηλού ελλείμματοςμπορούμε να μειώσουμε τους συντελεστές φορολόγησης και σε συνθήκες μείωσης τωνεσόδων των ασφαλιστικών ταμείων μπορούμε να μειώσουμε τις εργοδοτικές εισφορές.Δίνουμε έτσι οξυγόνο ζωής, κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλάταυτόχρονα, εισπράττουμε περισσότερα έσοδα.
Κυρίαρχη επιλογή, επίσης, στην οικονομική πολιτική πρέπει να αποτελεί ηενίσχυση της μεσαίας τάξης, με όλες της τις διαστρωματώσεις. Μία μεσαία τάξη, ηοποία την τελευταία δεκαετία έχει πιεσθεί σε μεγάλο βαθμό, παρά το γεγονός ότιείναι εκείνη, η οποία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, παράγειπλούτο και δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Όλα, βέβαια, όσα προανέφερα, για την μικροοικονομία και τη μεσαία τάξη δενείναι δικά μου, αλλά βασίζονται σε άρθρα του Αντώνη Σαμαρά στη Ναυτεμπορική.
Στο σημείο αυτό, δεν χρειάζεται νομίζω να υπενθυμίσω τη συστηματική διαφωνίατου στην πολιτική των υψηλών επιτοκίων, την οποία είχε επιβάλει προ κρίσης ηΕυρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μια πολιτική η οποία αποτελεί ένα βασικόανασταλτικό παράγοντα της ανάπτυξης.
Αν τις απόψεις αυτές του Αντώνη Σαμαρά για την οικονομία τις προβάλλουμεστον κλάδο μας, νομίζω ότι είναι προφανές ότι η υιοθέτησή τους θα βελτιώσει τηνκατάσταση στον κλάδο.
Με κριτήριο, λοιπόν, μεταξύ άλλων και την οικονομία, πιστεύω ότι πρέπει ναστηρίξουμε τον Αντώνη Σαμαρά για την προεδρία της ΝΔ.
ΟΜΙΛΙΑ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ- ΗOLIDAY INN (23-11-2009)