«Οι παρεμβάσεις στην οικονομία πρέπεινα είναι πολυεπίπεδες»

Για να μπορέσει να λειτουργήσει η ελληνική οικονομία, με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, πρέπει οι απαιτούμενες παρεμβάσεις να είναι πολυεπίπεδες.

Προφανώς, βέβαια, είναι άνευ ουσίας, οι κοινότοπες εκφράσεις και τα ευχολόγια, αλλά και δεν επαρκούν οι αναφορές σε γενικές αρχές που στην περίπτωση της φιλελεύθερης προσέγγισης στην οικονομία, σωστά εστιάζονται σε τέσσερις πυλώνες.

• Πρώτο πυλώνα αποτελεί η ανάγκη μείωσης των φόρων που θα φέρει αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος και της κατανάλωσης, με παράλληλη τόνωση της αγοράς και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, βασικού παράγοντα απορρόφησης της ανεργίας.

• Δεύτερος πυλώνας είναι η αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και της δημόσιας περιουσίας, ώστε να δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας.

• Τρίτο πυλώνα θεωρούμε την προσέλκυση μεγάλων ξένων επενδύσεων και

• Τέταρτο, την μείωση των δημοσίων δαπανών.

Το παραπάνω πλαίσιο, όμως, πρέπει να συμπληρωθεί με εξειδικευμένες προτάσεις, ώστε να πείσει τους πολίτες για τη λειτουργικότητά του.

Τα δύο παραδείγματα που ακολουθούν θα κάνουν σαφέστερη την άποψή μου αυτή και θααποδείξουν ότι δεν χρειάζεται στην Ελλάδα να «ανακαλύψουμε τον τροχό», αλλά να εφαρμόσουμε επιτυχημένες πρακτικές άλλων χωρών.

Στη Σερβία, λοιπόν, έναν σημαντικό σήμερα προορισμό μεγάλων ξένων επενδύσεων, ισχύει ένα νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να εκμισθώνουν ή ακόμη και να πωλούν, με μειωμένο τίμημα, εκτάσεις σε ιδιώτες, με την προϋπόθεση να γίνουν επενδύσεις, οι οποίες θα προκαλέσουν αύξηση κατά 1% της απασχόλησης στην περιοχή. Το ποσό με το οποίο θα μειωθεί η εμπορική αξία του τιμήματος δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το, μέσω της επένδυσης, προσδοκώμενο ποσό αύξησης των εσόδων του κράτους για διάστημα πέντε ετών.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, ο νομοθέτης, με κύριο επιχείρημα την αποτροπή ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, δεν επιτρέπει στους ΟΤΑ χωρίς προηγούμενη έγκριση από το Υπουργείο Εσωτερικών να αξιοποιήσουν την ακίνητή τους περιουσία.

Κινούμενος σε εντελώς άλλη κατεύθυνση προτείνω την επεξεργασία ενός νομοσχεδίου μέσω του οποίου οι ΟΤΑ θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια την ακίνητή τους περιουσία, ενώ θα μπορούσε ταυτόχρονα το Δημόσιο να εξοφλήσει τα χρέη του προς αυτούς με την παραχώρηση ακινήτων που έχει στην κατοχή του.

Έρχομαι τώρα στο παράδειγμα της Φινλανδίας, όπου τα θέματα της καινοτομίας υποστηρίζονται από ένα πλαίσιο, στο οποίο κυρίαρχος είναι ο ρόλος της Κρατικής Υπηρεσίας χρηματοδότησης Έρευνας και Καινοτομίας, που διαθέτει τα αρχικά κεφάλαια για την κατασκευή των πρωτοτύπων  και αναζητά επενδυτές, ενώ υπάρχει δυνατότητα αρχικής κεφαλαιουχικής συμμετοχής του κράτους στην επένδυση. Η προσπάθεια στηρίζεται από  οργανωμένα Πανεπιστημιακά τμήματα βιομηχανικού σχεδιασμού και φυσικά, από τις ενώσεις βιομηχανιών.

Στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν υπάρχει ένα αντίστοιχο πλαίσιο, αλλά φροντίσαμε να επαναφέρουμε τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας από τη φυσική του θέση, το Υπουργείο Ανάπτυξης δηλαδή, στο Υπουργείο Παιδείας, όπου απλά εξυπηρετεί το ερευνητικό έργο των Πανεπιστημίων.

Αλλά και σε θέματα του Τουρισμού και των Εξαγωγών μπορεί να υπάρχει εξειδίκευση με προτάσεις όπως:

• Δημιουργία μιας πιστοποίησης σε όλα τα ελληνικά εστιατόρια ως «Γνήσια Ελληνικά Εστιατόρια», στα πρότυπα της Ιταλίας, με βασική προϋπόθεση να χρησιμοποιούν ελληνικά προϊόντα κ.λ.π.

• Καμπάνια τοποθέτησης σε όλα τα email των Ελλήνων πολιτών προς το εξωτερικό Signature Link «Come to Greece».

• Παγκόσμια εκστρατεία «Buy Greek», μέσω της οποίας, με κάθε αγορά ενός ελληνικού προϊόντος στο εξωτερικό, οι καταναλωτές θα μπορούν να συλλέγουν πόντους ή κουπόνια, τα οποία να εξαργυρώνουν σε μία ιστοσελίδα κερδίζοντας εκπτώσεις σε ξενοδοχεία, αεροπορικά εισιτήρια κ.λ.π.

Ο κατάλογος των παρεμβάσεων μπορεί να είναι μακροσκελής και να περιλαμβάνει και δράσεις στο φορολογικό σύστημα, χωρίς κόστος.

Μια τέτοια παρέμβαση είναι η κατάργηση της «αυτοψίας» που ταλαιπωρεί κυρίως τους μικρομεσαίους. Πρόκειται για την επίσκεψη ενός εφοριακού στις εγκαταστάσεις ή στα γραφεία κάθε νεοϊδρυόμενης επιχείρησης, ώστε να εμποδίζεται η δημιουργία εικονικών εταιριών. Έτσι,  προσπαθώντας η πολιτεία να προστατευθεί από τους παρανομούντες, τιμωρεί ουσιαστικά τη συντριπτική πλειοψηφία των νομοταγών επαγγελματιών και επιχειρηματιών.

Θα μπορούσε, λοιπόν, να μην υπήρχε αυτή η διάταξη ή να προσδιοριζόταν, μετά την έναρξη λειτουργίας της επιχείρησης, ένας συγκεκριμένος χρόνος κατά τον οποίο η εφορία θα ήταν υποχρεωμένη να ελέγξει την έδρα της επιχείρησης.

Από τα παραπάνω παραδείγματα γίνεται σαφές ότι όσοι σχεδιάζουν πολιτικές ανάπτυξης, οφείλουν να συμπεριλάβουν στον προγραμματισμό τους και εκατοντάδες παρεμβάσεις σε επίπεδο μικροοικονομίας.

Η Νέα Δημοκρατία, κινείται ήδη σ’ αυτήν την κατεύθυνση και εφόσον το επιτρέψει ο πολιτικός χρόνος έχει έτσι τη δυνατότητα να πείσει περισσότερους πολίτες, ότι είναι έτοιμη να κυβερνήσει.