Με αφορμή το προσυνέδριο της ΝΔ για τα οργανωτικά στη Θεσσαλονίκη, θεωρώότι, όπως και σε αρκετά, άλλωστε, θέματα, η αριστοτελική μεσότητα μπορεί ναδώσει απάντηση στη συζήτηση που έγινε για το εύρος των εξουσιών τις οποίες θαδιαθέτει ο πρόεδρος.

Έτσι, πιστεύω ότι δεν μπορεί το κόμμα να είναι μόνο το ηχείο του πολιτικούλόγου του αρχηγού, όπως συμβαίνει συχνά, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμοναʼγγελο Ελεφάντη και, μάλιστα, ο πολιτικός αυτός λόγος να διαμορφώνεται από τοναρχηγό και την ηγετική του ομάδα χωρίς τη συμμετοχή της βάσης. Απαιτούνται,λοιπόν, συμμετοχικές διαδικασίες μέσα από τις οποίες η βάση ενός κόμματος θαεκλέγει τους αντιπροσώπους της στα όργανα, αλλά και θα έχει άποψη στηδιαμόρφωση των θέσεών του.

Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητείται το δικαίωμα του αρχηγού ναέχει και ορισμένες δικές του επιλογές σε πρόσωπα. Η γνώμη μου αυτή προκύπτειαπό μία θεώρηση της πολιτικής που βρίσκεται κοντά στην άποψη μιας αμφιλεγόμενηςγια μας τους Έλληνες προσωπικότητας. Πρόκειται για τον Χένρι Κίσσινγκερ, τονπρώην υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, ο οποίος στο βιβλίο του «Διπλωματία» αναφέρειότι ο ηγέτης πρέπει να προπορεύεται από τον λαό, αλλά πρέπει να βρίσκεταιταυτόχρονα, όχι πολύ μπροστά, αλλά κοντά του, για να μπορεί έτσι νααφουγκράζεται τις αγωνίες και τις ελπίδες του.

Ο αρχηγός, όμως, δεν μπορεί να προπορεύεται αν δεν έχει τη δυνατότητα ναβλέπει πέρα από τον ορίζοντα και να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Συνθήκες οιοποίες για να εκπληρωθούν απαιτείται και επιλογή προσώπων με τα κατάλληλαχαρακτηριστικά και παράλληλα διορισμός τους, έξω από τις όποιες εκλογικέςδιαδικασίες.

Αριστοτελική μεσότητα, λοιπόν και σ’ αυτό το θέμα.

Δεν έχει δημοσιευθεί. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση (24-03-2010)