Ένα θέμα στον τομέα των υποδομών που προέκυψε πρόσφατα αποδεικνύει μεγαλοπρεπώς, τον χωρίς ουσία αλλά με πολύ επικοινωνία, τρόπο με τον οποίο ενεργεί η κυβέρνηση.

Συγκεκριμένα για να φανεί αρεστή στην κομματική της πελατεία, αλλά και να δείξει την στήριξή της στον δημόσιο τομέα επαναπροσέλαβε το 2016 στην κρατική εταιρία Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. περισσοτέρους από 200 συμβασιούχους, των οποίων η σύμβαση είχε λήξει το 2011 και είχαν σταματήσει να εργάζονται, κατόπιν και δικαστικών αποφάσεων, στις αρχές του 2012. Ταυτόχρονα δεν προέβη σε καμία ενέργεια ώστε το κατασκευαστικό αντικείμενο της εταιρίας (σχολεία, νοσοκομεία, δικαστήρια) να παραμείνει τουλάχιστον σε ανεκτά επίπεδα. Αναγκάσθηκε, μάλιστα, να ενεργοποιήσει τη διαδικασία των μετατάξεων ώστε να απορροφηθεί σε άλλες θέσεις του υπουργείου υποδομών το πλεονάζον προσωπικό.

Μια εταιρεία, λοιπόν, κρατική με εκατοντάδες εργαζομένους όχι μόνο υποδραστηριοποιείται, αλλά παρά την πλειάδα των μηχανικών που διαθέτει δεν είναι σε θέση να προχωρήσει ούτε τη μελέτη στατικής επάρκειας της παλαιάς Ραλλείου Σχολής, ώστε να μεταφερθούν εκεί τα δικαστήρια του Πειραιά.

Έρανος χρειάσθηκε από τους φορείς του Πειραιά για να χρηματοδοτηθεί η εκπόνηση της μελέτης από ιδιωτικό γραφείο.  Αμφιβάλλει κανείς ότι όσο το έργο παραμένει στην ευθύνη των Κτιριακών Υποδομών, υπό την παρούσα κυβέρνηση δεν θα προχωρήσει στο ελάχιστο;

Εξαγγελίες, βέβαια, μπορούμε να έχουμε πολλές. Μας έχουν συνηθίσει άλλωστε.