Η ανάλυση των προβλημάτων και ο σχεδιασμός επί χάρτου των λύσεων είναι μία διαδικασία με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από το πλέγμα των ενεργειών, που απαιτεί η δράση.

Η παραδοχή αυτή αφορά κάθε οργανισμό είτε πρόκειται για επιχείρηση είτε πρόκειται για δημόσια υπηρεσία, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για την Κυβέρνηση.

Η επαφή, λοιπόν,  με την πραγματικότητα δημιουργεί πάντα την ανάγκη για δράση, συνοδευόμενη από  γρήγορες κινήσεις,  προσαρμογές του σχεδιασμού, ιεράρχηση προτεραιοτήτων και, τέλος, από επιλογή του πεδίου τόσο των συγκρούσεων όσο και των συναινέσεων.  Σίγουρα, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν απαιτεί την εκπόνηση στρατηγικής για αλλαγή της πραγματικότητος, επειδή δεν συμβαδίζει με την ανάλυση και το σχεδιασμό επί χάρτου.

Δυστυχώς για την σημερινή Κυβέρνηση, μετά από δύο μήνες στην εξουσία, δίνει την εντύπωση ότι ακόμη βρίσκεται στην αντιπολίτευση, σίγουρα δεν κυβερνά, δεν παίρνει αποφάσεις και πολιτεύεται,  όχι με βάση την ουσία, αλλά με βάση την επικοινωνία στο εσωτερικό. Δείγμα αυτής της τακτικής είναι η υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων και των βουλευτικών αυτοκινήτων. Παράλληλα, θέλοντας να δείξει ότι παραμένει προσηλωμένη στις προεκλογικές της δεσμεύσεις προσπαθεί να τετραγωνίσει το κύκλο, ενώ ταυτόχρονα, έμμεσα ή άμεσα, κατηγορεί όσους την πιέζουν να κινηθεί γρήγορα και αποφασιστικά ότι παίζουν το παιχνίδι των Γερμανών.

Δεν αντιλαμβάνεται, όμως, ότι η καθυστέρηση στην επίτευξη της συμφωνίας ευνοεί, κυρίως, εκείνους με τους οποίους διαπραγματεύεται.

Δεν μπορεί να καταλάβει επίσης, διαποτισμένη από τις ιδεοληψίες της, ότι, όσο περνά ο καιρός, η θηλιά γύρω από την ιδιωτική οικονομία γίνεται ασφυκτική καιότι αν συνεχίσει έτσι σε λίγες βδομάδες, όχι μόνο οι «μεγαλομεσαίες», αλλά και πολλές από τις «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις για τις οποίες κόπτεται ότι ενδιαφέρεται, θα κατεβάσουν ρολά.

Έχει, όμως, πραγματικό ενδιαφέρον η Κυβέρνηση για τον ιδιωτικό τομέα ή κατατρέχεται από τον κρατισμό της αριστεροσύνης;

Μια ματιά, δυστυχώς, σε όλο το Υπουργικό Συμβούλιο, από το οποίο απουσιάζουν πλήρως άνθρωποι σε επαφή με την επιχειρηματικότητα, αλλά υπάρχουν πολλοί εκπρόσωποι της επαγγελματικής αριστεράς δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Απόδειξη, άλλωστε, αποτελούν οι πολλές εξαγγελίες που γίνονται για τους Δημόσιους Υπαλλήλους, ενώ για τον ιδιωτικό τομέα έχουμε έως σήμερα ανακοινώσεις για ακύρωση επενδύσεων, που θα έφερναν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.

Η Κυβέρνηση ξεχνά, όμως, ότι πλέον ο δημόσιος υπάλληλος, ενεργός ή συνταξιούχος, έχει κάποια μέλη της οικογένειάς του άνεργα και ότι προϋπόθεση για την αξιοπρέπεια αποτελεί η εργασία.