ΣΥΡΙΖΑ: ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Με αφορμή μια ανάρτησή μου για το στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά και την εκεί επίσκεψη κυβερνητικού στελέχους που εξήγγειλε παραχώρηση στο Δήμο, η υποστηριζόμενη από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ δημοτική παράταξη εξέδωσε ανακοίνωση με  κατακλείδα «πόσο η συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων θα γίνει εις βάρος των δημοσίων αγαθών;»

Εδώ ακριβώς, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται και ο πυρήνας της αδυναμίας της σημερινής Κυβέρνησης να παράξει έργο και να βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης.

Προφανώς, δημόσια αγαθά εννοούν και είναι ο πολιτισμός, το περιβάλλον, ο αιγιαλός, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι δρόμοι, άλλες υποδομές και ορισμένοι φορείς και υπηρεσίες.

Η ιδεοληψία τους, λοιπόν, τους κατευθύνει να μην ενδιαφέρονται «πώς θα τα αναπτύξουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου», αλλά «πώς θα τα προστατέψουν από τα αδηφάγα ιδιωτικά κεφάλαια».

Με τέτοια νοοτροπία, όμως, πώς θα προσελκύσουν επενδύσεις; Πώς θα χρησιμοποιήσουν για την αξιοποίησή τους μοντέρνα χρηματοδοτικά εργαλεία; Πώς θα προχωρήσουν σε ΣΔΙΤ;

Προτιμούν να αφήσουν αναξιοποίητες όλες τις διαθέσιμες πηγές και να έχουν την ανεργία καρφωμένη πάνω από το 25%, παρά να χρησιμοποιήσουν και ιδιωτικά κεφάλαια.

Αυτή η νοοτροπία βρίσκεται πίσω από τα εμπόδια στο Ελληνικό, αυτή η νοοτροπία έφερε δύο χρόνια καθυστέρηση στην υπογραφή της σύμβασης των αεροδρομίων. Αυτή η νοοτροπία «μπλοκάρει» τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις.

Είναι «εχθροί» του ιδιωτικού τομέα και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία.

Η συμπεριφορά τους, βέβαια, δεν είναι μόνο ιδεοληπτική, αλλά και ιδιοτελής.

Όσο δεν χρησιμοποιούνται ιδιωτικά κεφάλαια, ο ρόλος του ευρύτερου δημοσίου τομέα μένει ανέγγιχτος και έτσι μπορούν να διορίζουν δικά τους στελέχη για να «προστατεύσουν τα δημόσια αγαθά από τα ιδιωτικά κεφάλαια».

Ποιος, άλλωστε, θα ήταν ο δικός τους ρόλος, αν ο ρόλος του κράτους στην οικονομία, ήταν καθαρά επιτελικός και παρέμενε ουσιαστικός στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τον πολιτισμό, την ασφάλεια και την άμυνα;

Πολύ μικρός, απαντώ, γι’ αυτό δίνουν τη μάχη ενάντια στον ιδιωτικό τομέα καλυπτόμενοι πίσω από την ανάγκη προστασίας των δημοσίων αγαθών.

Έτσι κρατούν τη χώρα πίσω και όσα μνημόνια και να υπογράψουν οι ρυθμοί ανάπτυξης, αν υπάρξουν, θα παραμένουν χαμηλοί.

Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις που θα αξιοποιήσουν τις πολύ μεγάλες πλουτοπαραγωγικές της δυνατότητες.

Επειδή δεν θέλουν και δεν μπορούν να τις φέρουν, εστιάζουν στην ελάφρυνση του χρέους ως αντίμετρο στην αδυναμία αύξησης του ΑΕΠ.

Γι’ αυτό η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή.

Μόνο με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης θα βγούμε πλέον από την κάθε λογής «επιτροπεία».