Η Νέα Δημοκρατία, μετά από μια επώδυνη ήττα στιςεκλογές της 4ης Οκτωβρίου, καλείται πλέον να «γυρίσει σελίδα». Να προχωρήσει στην εκλογή νέου αρχηγού και στη συνέχεια στην πολιτική και οργανωτική της ανασυγκρότηση, ώστε να είναι έτοιμη, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να ασκήσει το θεσμικό της ρόλο ωςαντιπολίτευση και, εν συνεχεία, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα της επιτρέψουν να διεκδικήσει στο μέλλον και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η εκλογή αρχηγού από τη βάση της ΝΔ, δηλαδή από το σύνολο των Ελλήνων που νιώθουν ότι ανήκουν και προσβλέπουν σ’ αυτήν, είναι αυτονόητα η υπ’ αριθμόν μία προϋπόθεση για την αξιόπιστη πορεία της προς τα παραπάνω ζητούμενα. Όχι, όμωςκαι η μοναδική. Η γενικότερη συνεδριακή διαδικασία της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να αποκτήσει και συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά, προκειμένου να συνεγείρει την κοινωνία και να αποφύγει τον εκφυλισμό και τον αυτοπεριορισμότης στα μέτρα μόνο κάποιων κομματικών επιτελείων και μηχανισμών.
Βεβαίως, για να ανακαλύψει τη λύση, η Νέα Δημοκρατία οφείλει πρώτα απ’ όλανα εντοπίσει και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Να μιλήσουν όλα τα στελέχητης με ειλικρίνεια και πραγματική διάθεση αυτοκριτικής για ταλάθη, τις αστοχίες, τις συμπεριφορές που πλήγωσαν, πίκραναν,απομάκρυναν τους πολίτες από αυτήν. Πρέπει μάλιστα να το κάνουν, ανεξάρτητα αναυτή η συζήτηση πονέσει και προκαλέσει εντάσεις ή τριγμούς. Καμιά «φυγή προς ταεμπρός» δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν πρώτα δεν αναζητήσεις τι έφταιξεμε θάρρος, αλλά και καθαρό μυαλό. Ο ασφαλέστερος τρόπος να επαναλάβειςλάθη που έκανες είναι να τα προσπεράσεις. Πολύ περισσότερο, να τα κρύψεις…
Φυσικά, βέβαια, μια τέτοια αυτοκριτική απαιτεί απ’ όλους υψηλό αίσθημα ευθύνης και συντροφικότητας, ειλικρινή διάθεση συνοχής και ενωμένης πορείας,αποφυγή της διολίσθησης σε λογικές «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών» και «εξόφλησης γραμματίων». Προϋποθέτει εγκατάλειψη της λογικής των ανούσιων αντιπαραθέσεων σχετικά με το παρελθόν- όπως, δυστυχώς, εξακολουθούν να πράττουν κάποιοι εμπλεκόμενοι στην τρέχουσα κρίση του κόμματος μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα,τα οποία μονοπωλούν…
Κι αν πράγματι, υπάρχουν στη Νέα Δημοκρατία παλιές πληγές που δεν έχουν κλείσει ποτέ, τώρα είναι η καλύτερη ευκαιρία για να επουλωθούν και το κόμμα να βαδίσει στη νέα του πορεία με τη μέγιστη δυνατή ενότητα. Πραγματική κι όχι σταλόγια. Αυτόν, άλλωστε, το δρόμο δείχνουν ξεκάθαρα οι ίδιοι οι ψηφοφόροιτης ΝΔ.
Από εκεί και πέρα, όλοι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσηςοφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η διαδικασία στρέφεται μεν γύρω από πρόσωπα, αλλά κυρίως αφορά πολιτικές, προγράμματα, ιδέες.
Οι υποψήφιοι πρόεδροι, συνεπώς, οφείλουν να παρουσιάσουν στην κοινωνία τις θέσεις, τους στόχους, τους προβληματισμούς τους. Να προχωρήσουν πέρα από τις γενικόλογες διακηρύξεις που συνηθίζουμε να ακούμε σε τέτοιες περιπτώσεις, σε ολοκληρωμένες, εμπεριστατωμένες, αναλυτικές προτάσεις. Να εξηγήσουν λεπτομερώς πώς αντιλαμβάνονται τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, τι πρεσβεύουν επακριβώς για την εξωτερική πολιτική, για τηνοικονομία, την παιδεία, το περιβάλλον, την καθημερινότητα του πολίτη. Να αναπτύξουν το όραμα για το κόμμα τους και για τον τόπο στα χρόνια που έρχονται,χρόνια δύσκολα, με την οικονομική κρίση παρούσα, με τα προβλήματα να συσσωρεύονται στη διεθνή σκηνή, με τους πολίτες να απαιτούν από τους πολιτικούς ταγούς άλλο ήθος και ύφος εξουσίας, Να μιλήσουν για την ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών μέσα στη Νέα Δημοκρατία, την ανανέωση του πολιτικού λόγου της, την ενεργότερη συμμετοχή των χιλιάδων φίλων και μελών της. Να κάνουν γνωστό πώς θα οικοδομήσουν μια νέα σχέση του κόμματος μετην κοινωνία. Με ποιες αξίες, με ποιες προτεραιότητες. Και όλα αυτά πρέπει να τα εκθέσουν στους πολίτες λεπτομερώς. Όχι με στρογγυλεύσεις, με ευχολόγια, με «ναι μεν, αλλά». Καθαρά και ξάστερα.
Κανείς επίσης δεν πρέπει να ξεχνά ότι σήμερα η Ελλάδα αποτελεί μέλος μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής και διεθνούς πραγματικότητας, με προβλήματα, αλλά και δυνατότητες. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι ένα από τα στοιχεία που πρέπει να προσμετρηθούν στον κάθε υποψήφιο πρόεδρο είναι και η δυνατότητά του να παρακολουθεί, ή γιατί όχι, να διαμορφώνει τις εξελίξεις στον ευρύτερο διεθνή, ευρωπαϊκό, Βαλκανικό χώρο. Η διάθεση και η ικανότητά του να αξιοποιήσειπρος όφελος του τόπου και πάντα με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, τις μεγάλες ευκαιρίες που παρουσιάζονται στην ευρύτερη «γειτονιά» μας.
Επίσης, επειδή η πολιτική είναι πάνω απ’ όλα η διαχείριση των καθημερινών προκλήσεων προς όφελος του πολίτη, χρειάζεται να αναζητηθούν και τα «δείγματα γραφής» της υπουργικής θητείας κάθε υποψηφίου προέδρου ή τα «πεπραγμένα» του από οποιαδήποτε άλλη θέση ευθύνης του εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός. Να αξιολογηθεί ο τρόπος που ο καθένας χειρίστηκετα προβλήματα, αν έδειξε διάθεση να συγκρουστεί με κατεστημένες νοοτροπίες, αν μπόρεσε ή όχι να δώσει λύσεις, αν «άφησε κάτι» πίσω του.
Δεν είναι, τέλος, λιγότερο σημαντικό να γνωρίζουν οι πολίτες και ψηφοφόροισε αυτή την ανοιχτή διαδικασία, τους ανθρώπους (βουλευτές, στελέχη,προσωπικότητες της κοινωνίας, συνεργάτες) που στηρίζουν τον κάθε υποψήφιο πρόεδρο και σε ένα βαθμό σηματοδοτούν και τον τρόπο με τον οποίο αυτός σκοπεύει να πορευτεί.
Οι σκέψεις που εξέθεσα παραπάνω αποτελούν, νομίζω, αντικείμενο προβληματισμού μιας μεγάλης μερίδας πολιτών. Είναι ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με τη γενικότερη πορεία των πολιτικών μας πραγμάτων, την οποία πιθανώς να καθορίσουν μελλοντικά σε αποφασιστικό βαθμό και θεωρώ, ότι αξίζει τον κόπο να ληφθούν υπόψη από όλους όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποφασίσουν να συμμετάσχουν ενεργά στη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (01-11-2009)