Πριν τρία χρόνια, αυτές τις μέρες, βρισκόμασταν σε μια αχρείαστη προεκλογική περίοδο. Με ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και των συνοδοιπόρων τους δεν κατέστη δυνατή η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και η χώρα μπήκε σε περιπέτειες.

Η ανάκαμψη που πολλοί την ένιωθαν στα τέλη του ’14, αλλά   πλέον περισσότεροι κατανοούν ότι υπήρχε τότε, διεκόπη βίαια.

Η συγκυβέρνηση έταξε στους πάντες τα πάντα και τελικά ο παράδεισος απεδείχθη κόλαση, φέρνοντας ένα τέταρτο αχρείαστο επίσης μνημόνιο.

Σήμερα συνεχίζουν το «ίδιο βιολί». Με πρόσχημα την ανάγκη για έξοδο από τα μνημόνια υπογράφουν τα πάντα φέρνοντας παράλληλα περικοπές και φόρους. Ως αντίδωρο, βέβαια, χρησιμοποιούν την κλασική συνταγή των επιδομάτων.

Παράλληλα, επιχειρούν  να εγκλωβίσουν πολιτικά τμήματα του ελληνικού πληθυσμού που είτε γοητεύονται από τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», είτε προτιμούν να ζουν με επιδόματα, είτε είναι αγκυλωμένα σε αντιπαραθέσεις του μακρινού παρελθόντος.

Το πολυνομοσχέδιο για την τρίτη αξιολόγηση που συζητείται αυτές τις μέρες στη βουλή αναιρεί ουσιαστικά αυτήν τους την προσπάθεια. Περιλαμβάνει διατάξεις τις οποίες απέρριψαν όταν ήταν στην αντιπολίτευση (προκήρυξη απεργιών), ενώ σε μερικές περιπτώσεις προχωρούν σε παραχώρηση δημόσιας περιουσίας σε συνθήκες χειρότερες από το παρελθόν και με τιμές πολύ χαμηλότερες (π.χ. Δ.Ε.Η.).

Κυρίως, όμως περιλαμβάνει διατάξεις για τους πλειστηριασμούς που τους καθιστά πολύ ευκολότερους και περικοπές στα οικογενειακά και πολυτεκνικά επιδόματα.

Δεν τους πιστεύουμε πλέον. Τα ψέματα τελείωσαν.