Οι φοιτητικές εκλογές που θα γίνουν την ερχόμενη Τρίτη αναμένεται να επισημοποιήσουν, με πανηγυρικό μάλιστα τρόπο, την απομάκρυνση των φοιτητών και της νεολαίας γενικότερα από τα «κοινά».

Με σίγουρο νικητή, για μια ακόμη φορά, την αποχή οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις θα ερίζουν για τα κέρδη της μιας ή της άλλης,επάνω όμως από το πτώμα ενός φοιτητικού κινήματος που, βραχυκυκλωμένο εδώ και αρκετά χρόνια από επιτήδειους, διαφορετικούς βέβαια κάθε φορά, εκπροσώπους μιας ιδιόμορφης φοιτητικής συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, έχασε τους στόχους του και τους προσανατολισμούς του. Η φοιτητική αυτήν ομενκλατούρα δεν ενεφανίσθη όμως ως δια μαγείας, αλλά την εξέθρεψε με αποκλειστικό στόχο να εξυπηρετήσει τους στόχους του, ένα κομματικό διαπαραταξιακό κατεστημένο, που θεωρούσε το φοιτητικό χώρο απαραίτητο συστατικό κάθε προσπάθειας για αύξηση της επιρροής του.

Σήμερα όμως, που η κοινωνία από κλειστή μεταμορφώνεται σε μια ανοικτών οριζόντων κοινωνία, κάθε κομματικό κατεστημένο και κατά προέκταση οι υπηρέτες του μέσα στο φοιτητικό χώρο, χάνουν τα ερείσματα, τα σημεία αναφοράς τους και σε τελική ανάλυση την εκλογική τους πελατεία.

Η διαφορά βέβαια της αποχής και του λευκού ανάμεσα στις φοιτητικές και τις εθνικές εκλογές, οφείλεται αποκλειστικά στις πελατειακές σχέσεις που δεν επιτρέπουν σε μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων στις εθνικές εκλογές να εκφρασθεί ελεύθερα. Αντίθετα στο φοιτητικό χώρο οι εξαρτήσεις αυτές είναι περιορισμένες με επακόλουθη συνέπεια να βλέπουμε ένα μωσαϊκό αποτελεσμάτων εντελώς διαφορετικό.

Το φαινόμενο λοιπόν της σταδιακής απεξάρτησης των πολιτών από την «παλαιά» πολιτική θα επεκταθεί και θα πολλαπλασιασθεί τόσο στον πολιτικό όσο και στον φοιτητικό χώρο σε σημείο που θα επιτρέψει νέες δυνάμεις να αναλάβουν την εργασία της ανασύνθεσης.

Δεν είναι μακριά η εποχή που τα ψηφοδέλτια στις φοιτητικές εκλογές θα είναι ενιαία και ακομμάτιστα και η ψήφος θα δίνεται στον «καλυτερότερο» και όχι στο κομματικό στέλεχος. Αντίθετα είναι κοντά η εποχή,που ο φοιτητικός χώρος έχοντας το προνόμιο να βρίσκεται δίπλα στις πολιτιστικές δημιουργίες θα βρει πάλι σ’αυτές μιαν άλλη διέξοδο.

Έρχεται επίσης η ώρα που στα πανεπιστήμια, θα αρθρώνεται ένας πολιτικός λόγος ανταποκρινόμενος στην κοινωνία του «τρίτου κύματος», στην κοινωνία της πληροφορίας δηλαδή και όχι στη συγκεντρωτική κοινωνία της βιομηχανικής επανάστασης.

Μπαίνουμε ή μάλλον μπήκαμε στη μεταβιομηχανική εποχή και όσοι αυτάρεσκα αποκαλούνται πολιτικοί, χωρίς να κατανοούν τις συνέπειες αυτού του βήματος, θα ξεπερασθούν από τα γεγονότα και θα καταντήσουν αστείες φιγούρες ενός πολιτικού θεάτρου σκιών.

Μόνη διαφορά από το Καραγκιόζη θα είναι το γκρι,μαύρο ή μπλε σακκάκι τους, που όμως θα τους παρομοιάζει με εισπράκτορες, οι οποίοι αντί για εισιτήρια λεωφορείων θα κόβουν τις αποδείξεις της δικής τους ανεπάρκειας

Δημοσίευση: Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – 01/04/1995

<!–[if gte mso 9]>