Η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική συγκυρία, η οποία είναι αποτέλεσμα της παρατεταμένης ύφεσης που βιώνουμε την τελευταία εξαετία, έχει καταστήσει το κοινωνικό κράτος συνώνυμο της «σπατάλης», δαιμονοποιώντας το για ένα μεγάλο τμήμα των δεινών που υφιστάμεθα σήμερα.

Συνέπεια της οικονομικής κρίσης είναι, ακόμα, η έλλειψη προσωπικού και κτιριακών υποδομών που διαταράσσουν την εύρυθμη λειτουργία του Ινστιτούτου Αναπτυξιακής αποκατάστασης. Θεωρώ, ωστόσο, πως σήμερα θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το στατικό τρόπο σκέψης και να προχωρήσουμε στο μετασχηματισμό του κράτους, δημιουργώντας ένα μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας που θα επενδύει στον άνθρωπο και στην παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, θα μπορούσαν οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα επιλογής για τις υπηρεσίες που τους προσφέρονται είτε απευθείας, αν πρόκειται για προσωπικά θέματα είτε μέσω εκλεγμένων αντιπροσώπων, αν πρόκειται για θέματα της κοινότητος. Πολύ καλές δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει ο δημόσιος τομέας, ο ιδιωτικός, οι εθελοντικές και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Αρκεί, φυσικά, να εξασφαλιστεί ισότιμη πρόσβαση σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.

Άλλωστε, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, η κοινωνική συνοχή μπορεί να διασφαλιστεί μόνο αν υιοθετηθούν πολιτικές που θα δημιουργήσουν ένα βιώσιμο και αποτελεσματικό «δίχτυ» προστασίας του συνόλου των πολιτών.

Με απλά λόγια, την ώρα που σήμερα αφήνουμε πίσω μας την περίοδο της Μεταπολίτευσης, μας δίνεται η ευκαιρία δημιουργίας ενός νέου, σύγχρονου κράτους που θα βρίσκεται κοντά στον πολίτη και την ελληνική οικογένεια. Γιατί, ενισχύοντας την ελληνική οικογένεια, διασφαλίζουμε την κυριότερη προϋπόθεση για κοινωνική ανάπτυξη.

<!–[if gte mso 9]>