<< Πριν 60 χρόνια άκουσα ότι κατασκευάστηκε ο παρών βρεφονηπιακός σταθμός, Πριν 60 χρόνια την Πρόνοια την είχα συνδυάσει με τα εμβόλια. Με πήγαινε η μητέρα μου στο κτιριάκι της Πρόνοιας απέναντι από τις εργατικές κατοικίες στην οδό Λαγκαδά. Το τι εμβόλια στην Πρόνοια έχω φάει δεν λέγεται. Τότε μάλιστα δεν υπήρχαν και «αρνητές». Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει 60 χρόνια, από την εποχή εκείνη που τέτοιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί δεν υπήρχαν σε ολη την Ελλάδα. Ίσως αυτός που είμαστε σήμερα να ήταν και ο μοναδικός. Φτάσαμε στο σήμερα που η πολιτεία διαχρονικά έχει φροντίσει και πραγματικά έχει δώσει στην κοινωνία, στους γονείς κυρίως αλλά και στα παιδιά, πολλές υποδομές. Θυμίζω τα ΚΔΑΠ , θυμίζω τους εκατοντάδες παιδικούς σταθμούς τους βρεφονηπιακούς σε ολη την Ελλάδα. Θυμίζω τα προγράμματα για τους εκπαιδευτικούς η το ολοήμερο σχολείο το όποιο έρχεται. Η πολιτεία λοιπόν στα πλαίσια των δυνατοτήτων της διαχρονικά έχει κάνει πράγματα. Οι γονείς αυτό που κάνουν είναι να στηρίζουν τα παιδιά τους, μέσα από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά και μέσα από όλες τις δράσεις της κοινωνικοποίησης. Θεωρώ ότι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας εκπαιδεύονται και αυτό το οποίο πρέπει να κάνουμε είναι όσο το δυνατόν να τα σπρώχνουμε να κοινωνικοποιούνται μέσα από ομάδες, μέσα από εκδηλώσεις, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι τα παιδιά, όχι τα βρέφη, τα λίγο μεγαλύτερα έχουν ανάγκη και το παιχνίδι. Στερείται από τα παιδιά και τα εγγόνια σας το παιχνίδι και μην τα φορτώνετε με υπερβολικά πράγματα. Μεγαλώνοντας θα θελήσουν να ξεφορτώσουν αυτό το φορτίο και αυτό θα είναι εις βάρος τους. Τα παιδιά πρέπει να παίζουν και να παίζουν πολύ. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί αυτή η δομή. Μακάρι και εγώ προσωπικά πριν 60 χρόνια να τη δυνατότητα να ήμουν σε ένα τέτοιο παιδικό σταθμό.>>
