Ο πολιτικός διάλογος στην Ελλάδα σπάνια επικεντρώνεται στην ουσία και στην αναζήτηση λύσεων, αλλά, εξαντλείται είτε σε θέματα την εξέλιξη των οποίων λίγο μπορούμε να επηρεάσουμε είτε σε άλλα που δεν έχουν άμεση επίδραση στην καθημερινότητά μας.

Έτσι, την δημοσιότητα μονοπώλησαν το τελευταίο διάστημα τα θέματα των τηλεοπτικών αδειών, των προεδρικών εκλογών στις Η.Π.Α. και της επίσκεψης Ομπάμα στην Ελλάδα, επικαλύπτοντας τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Οι σκέψεις αυτές ήρθαν αυτόματα στο μυαλό μου όταν επισκέφθηκα πριν λίγες μέρες την Κερκίνη στις Σέρρες και το Σταυρό Θεσσαλονίκης. Μέσα από τη διαδρομή είδα τις τεράστιες αναξιοποίητες δυνατότητες της περιοχής και πραγματικά λυπήθηκα, αναλογιζόμενος τις ευθύνες της πολιτικής, στην οποία και εγώ συμμετέχω τα τελευταία χρόνια.

Οικοσύστημα Κερκίνης και Μπέλλες, πεδιάδα των Σερρών, Στρυμώνας, Αμφίπολη, Στάγειρα, ορεινή και παραθαλάσσια Χαλκιδική, στενά Ρεντίνας, Λίμνη Βόλβη, ’γιο Όρος απαρτίζουν ένα σύνολο που σε δυνατότητες δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε τους δημοφιλέστερους προορισμούς στον κόσμο, για αρχαιολογικό, ορεινό, θαλάσσιο, γαστριμαργικό, αθλητικό και θρησκευτικό τουρισμό.

Τι απαιτείται λοιπόν ώστε η περιοχή να μπορεί να προσελκύσει εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο; Σχεδιασμός με χρονοδιάγραμμα, στο οποίο θα συμφωνήσουν όλοι οι φορείς, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι βουλευτές και τα κόμματα και μικρά βήματα που θα μας φέρνουν συνέχεια πιο κοντά στο στόχο.

Δεν είναι, όμως, μόνο το συγκεκριμένο παράδειγμα που δείχνει τις αναξιοποίητες δυνάμεις μας.

Το θέμα της μετατροπής της Βορείου Ελλάδος σε παγκόσμιο κέντρο συνδυασμένων μεταφορών είναι άλλο ένα.

Ναι, η Βόρεια Ελλάδα μπορεί να παίξει για την Νότια και Ανατολική Ευρώπη ότι η Ολλανδία για την Βορειοδυτική.

Εδώ, τα βήματα μέσα από τα μεγάλα έργα υποδομών της τελευταίας δεκαετίας έχουν γίνει. Η Εγνατία Οδός με τους κάθετους άξονες, τα λιμάνια Ηγουμενίτσας, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης, το Λιμάνι Θεσσαλονίκης μετά την ιδιωτικοποίηση και τα έργα στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης που αυξάνουν τη δυναμικότητά του, αποτελούν ένα πολύ ισχυρό οπλοστάσιο. Δίπλα σ’ αυτά η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, έργα στη σιδηροδρομική Εγνατία, η οδική και σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών και η αξιοποίηση του στρατοπέδου Γκόνου αυξάνουν ακόμη περισσότερο τις προοπτικές. ’λλωστε, υπάρχει και η προωθούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτική των διευρωπαϊκών δικτύων που ευνοεί μια τέτοια προσπάθεια.

Τι απαιτείται, όμως, άμεσα;

Πρώτον, ολοκλήρωση των έργων και έναρξη κατασκευής των υπολοίπων (π.χ. κάθετος άξονας Ξάνθη – Ελληνοβουλγαρικά σύνορα).

Δεύτερον, αξιοποίηση του νομοθετικού πλαισίου του 2014 για τη δημιουργία υποδομών εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics) .

Τρίτον, αξιοποίηση του αναπτυξιακού νόμου και του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία» (ΕΠΑΝΕΚ), ώστε οι επιχειρήσεις του τομέα να έχουν:

-επιδότηση νέων τεχνολογιών για  υποδομές συστημάτων μεταφορών

-υποστήριξη όταν προωθούν την καινοτομία και έχουν εξωστρεφή χαρακτήρα και

-υποστήριξη για την ίδρυση, οργάνωση, και λειτουργία πάρκων/κέντρων

Θα αναρωτηθεί, βέβαια, κάποιος τι να σημαίνουν για τον απλό πολίτη όλα αυτά. Πολλά, απαντώ και ενδεικτικά αναφέρω τις ανερχόμενες σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επενδύσεις για εγκαταστάσεις και για καθημερινές δαπάνες των εμπορευματικών μεταφορών που θα αποτελούν, κυρίως, έσοδα της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, ενώ παράλληλα θα φέρουν και έξαρση στο real estate.

Ένας τρίτος τομέας αναδεικνύεται πλέον και είναι αυτός των κατασκευών. Όχι μόνο για την εξοχική κατοικία και τους Ρώσους, αλλά και τους άλλους Βαλκάνιους και πλέον και τους Τούρκους, που φοβούμενοι την πορεία της εσωτερικής κατάστασης στη χώρα τους, αρχίζουν να ψάχνουν επενδυτικές ευκαιρίες στη Βόρεια Ελλάδα. Ταυτόχρονα, στα γειτονικά μας κράτη γίνεται επέλαση πολυεθνικών. Εμείς στη Βόρεια Ελλάδα έχουμε εταιρείες τεχνικές και εξοπλισμού με δυνατότητα να υποστηρίξουν αυτήν την επέκταση. Ακόμη, στις ίδιες χώρες τρέχουν Ευρωπαϊκά Προγράμματα και άλλων διεθνών οργανισμών με διαγωνισμούς διαφανείς, στους οποίους θα μπορούσαν να συμμετέχουν πολλές εταιρείες της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ηπείρου. Οργάνωση και υποστήριξη της προσπάθειας από την πολιτεία χρειάζεται και, κυρίως, από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Μακεδονίας – Θράκης που διαχρονικά δεν κινούνται σ’ αυτήν την κατεύθυνση.

Με την αναφορά των προηγούμενων παραδειγμάτων σκοπός μου είναι να δείξω ότι έχουμε πολύ μεγάλες δυνατότητες στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν παραγνωρίζω, φυσικά, το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργεί η οικονομική κρίση, αλλά πιστεύω πως η επερχόμενη πολιτική αλλαγή θα βελτιώσει κατά πολύ την κατάσταση. Πρέπει, όμως, να προετοιμαζόμαστε.

Τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων να συμφωνήσουμε σε δύο – τρεις προτεραιότητες.

Πρέπει να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με ένα και μοναδικό στόχο:

ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ.