Μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης, η Κυβέρνηση ξεκίνησε άμεσα μία επίθεση στους θεσμούς με αιχμή την παιδεία. Αδυνατώντας να δώσει «άρτο» στο κομματικό της ακροατήριο, προσπαθεί να το «τέρψει» ιδεολογικά σε ζητήματα που ανέκαθεν αποτελούσαν ταμπού για το αστικό κράτος.

Τώρα είναι η κλήρωση για τους σημαιοφόρους των δημοτικών σχολείων στις παρελάσεις και η κατάργηση της έπαρσης της σημαίας, αργότερα η κατάργηση των παρελάσεων, η προσευχή στα σχολεία, ο όρκος στα δικαστήρια και στο τέλος το ιερό τους δισκοπότηρο, ο διαχωρισμός , δηλαδή, εκκλησίας και κράτους.

Για τα παραπάνω, υπάρχουν και λογικά επιχειρήματα που διαπερνούν  όλο το πολιτικό φάσμα. Ένα όμως είναι σίγουρο.

Η μάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ  δεν έχει καμία σχέση με το παλαιό δίπολο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που σταδιακά είχε περιπέσει σε αντιπαράθεση σε επίπεδο διαχείρισης της οικονομίας.

Είναι πλέον και βαθιά ιδεολογική. Σε επίπεδο οικονομίας εκφράζεται σαφώς από την αντίθεση κρατισμού  – κεντρικού προγραμματισμού με τον φιλελευθερισμό.

Σε επίπεδο, όμως, θεσμών εκφράζεται κυρίως στην παιδεία και τα θρησκευτικά ζητήματα.

Εδώ θα σταθώ ιδιαίτερα, απευθυνόμενος σε ορισμένους  πολίτες που ενώ αντιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ  βλέπουν θετικά π.χ. την κατάργηση των παρελάσεων ή τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους.

Τους θυμίζω, λοιπόν, ότι ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου στη Βουλή ανέφερε ότι η ίδρυση  Συμβουλίων Διοίκησης  Πανεπιστημίων αποτέλεσαν ήττα της αριστεράς, δίνοντας το στίγμα, για τη μάχη με θεσμούς – σύμβολα  που δίνει η σημερινή Κυβέρνηση.

Γι’ αυτό χρειάζονται αναχώματα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να εφησυχάζουμε όταν η Κυβέρνηση αναδεικνύει θέματα που, εκ πρώτης όψεως, για κάποιους μπορεί να φαίνονται άνευ σημασίας (μαθητικές παρελάσεις) ή για τα οποία ορισμένοι μπορεί να συμφωνούν (διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους).

Δεν μπορεί η πολιτική αντιπαράθεση να είναι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, χρειάζεται ύψωση των τόνων και  σε επίπεδο συμβολισμών.  Ας μην ξεχνάμε την για δεκαετίες μάχη, που έδινε ο πυρήνας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το αν το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς ή ο ελληνικός λαός. Λυσσαλέα μάχη συμβολισμών έδιναν και τότε, όταν πολλοί από εμάς θεωρούσαμε άνευ ουσίας τη συζήτηση .

Όσον αφορά στις σχέσεις κράτους – εκκλησίας πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζεται από τις απόψεις Φίλη και απλώς πριν ένα χρόνο έκανε μια τακτική υποχώρηση και θα επανέλθει στο άμεσο μέλλον. Η θέση της ΝΔ, ότι για εθνικούς και κοινωνικούς λόγους δεν πρέπει να υπάρχει  συνταγματικός διαχωρισμός, αλλά απολύτως διακριτοί ρόλοι είναι σαφής και πρέπει να καλύπτει όλο το φάσμα της.

Τέλος, η συζήτηση για θεσμικά ζητήματα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επισκιάσει την τεράστια αδυναμία της Κυβέρνησης να βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης,  σε συνδυασμό με την εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, τη συνεχή υποβάθμιση που υφίσταται η επιχειρηματικότητα και ο ιδιωτικός τομέας και την επιτακτική ανάγκη για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις.