Η παραχώρηση των στρατοπέδων είναι αναγκαία για να καταστούν πόλοι ανάπτυξης ή για να γίνουν στέκια τοξικομανών και εστίες εγκατάλειψης;
Τα επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα» της κυβέρνησης με την παραχώρηση στις τοπικές κοινωνίες του στρατοπέδου Παύλου Μελά και του στρατοπέδου Κόδρα είναι σαν τα θαύματα που κρατούν μόνο τρεις ημέρες.

Οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις για την απόδοση των στρατοπέδων δίνουν πολύ γρήγορα την θέση τους στο μεγάλο ερώτημα: και τώρα τι κάνουμε με όλες αυτές τις εκτάσεις, που μάλιστα βρίσκονται σε προνομιακά σημεία του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκης;
Όπως μεθόδευσε η σημερινή κυβέρνηση την παραχώρηση των στρατοπέδων στους δήμους, οι τελευταίοι επί της ουσίας είναι με «δεμένα τα χέρια» και χωρίς ικανούς πόρους, που θα έδιναν την δυνατότητα αξιοποίησης και δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Ο τρόπος με τον όποιο προχώρησε η παραχώρηση του Παύλου Μελά και του Κόδρα, αλλά και η αντίστοιχη σχεδιαζόμενη μεθόδευση για το Καρατάσιου, λόγω έλλειψης κονδυλίων, θα παρατείνουν την υπάρχουσα εγκατάλειψη και απαξίωση των εκτάσεων.
Μόνη λύση για την αξιοποίηση τους, η με σύμφωνη γνώμη και στήριξη της πολιτείας, σύμπραξη των δήμων με τον ιδιωτικό τομέα.
Χωρίς συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων και με απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανάπτυξης δεν μπορούν τα στρατόπεδα να γίνουν πόλοι ανάπτυξης, πολιτισμού και αναψυχής τοπικού και υπερτοπικού χαρακτήρα και να συμβάλλουν παράλληλα στην αύξηση των δημοτικών εσόδων.

Οι Δήμαρχοι από την πλευρά τους φοβούνται τις Συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) ή την ένταξη σε επενδυτικές πρωτοβουλίες, όπως το πακέτο Γιούνκερ και προτιμούν όπως «τον παλιό καλό καιρό» να ζητούν χρηματοδότηση από την πολιτεία ή την Περιφέρεια για να μετατρέψουν αυτούς τους χώρους σε περιοχές αποκλειστικά αναψυχής και πολιτισμού, παραβλέποντας την μεγάλη ανεργία που μαστίζει τις περιοχές τους.

Η επιλογή αυτή είναι αδιέξοδη για τα πρώην στρατόπεδα και για τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες δεν ωφελούνται αναπτυξιακά.
Χωρίς αναπτυξιακή πυξίδα δυστυχώς οι δήμοι εισέρχονται σε μία ατέρμονη και φοβική διαβούλευση για το μέλλον των πρώην στρατοπέδων και διστάζουν να προτείνουν επενδυτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες, ταυτόχρονα, θα σέβονται το περιβάλλον και τις ανάγκες αναψυχής και πολιτισμού των πολιτών.

Καλό θα ήταν, λοιπόν, και οι Δήμοι να αφήσουν τα σοβιετικού τύπου σχέδια για παραχώρηση σ’ αυτούς των εκτάσεων μόνο, για δημιουργία χώρων αναψυχής και πολιτισμού, όπως αυτάρεσκα συνηθίζεται να λέγεται και να συμβάλλουν στην εξεύρεση πόρων δημοσίων και ιδιωτικών, ώστε να αποτελέσουν τελικά μια τεράστια πλουτοπαραγωγική πηγή για όλη την Θεσσαλονίκη.

Για το Καρατάσιου, τέλος, για το οποίο ξεκίνησε δημόσια διαβούλευση με κατάθεση προτάσεων διεκδίκησης και αξιοποίησης, η προσέγγιση μου παραμένει ολόιδια.