Ειδικά η σημερινή μαθητική παρέλαση, αλλά και η αυριανή στρατιωτική μου ανασύρουν παιδικές μνήμες. Ως μαθητής της πέμπτης και της έκτης δημοτικού στο 58ο Σχολείο έκανα παρέλαση στην Τσιμισκή. Οι γονείς μου τρελό χειροκρότημα από το πεζοδρόμιο. Τη στρατιωτική την παρακολουθούσαμε πάντα με τον πατέρα μου από το Αλκαζάρ στην Εγνατία. Μετά μας περίμενε σπίτι το οικογενειακό τραπέζι.

Τώρα πλέον η κατάσταση για μας που μεγαλώσαμε άλλαξε, αλλά οι παρελάσεις παραμένουν στη ψυχή μας, κυρίως ως έκφραση της ελληνικότητας που περιλαμβάνει σημαντικές παραμέτρους του τρόπου ζωής και μπορεί να είναι «ευρύχωρη».Γι’αυτό δεν πρέπει να καταργηθούν.