Ενώ ο κ.Τσίπρας από τη Σύρο ξεκίνησε πριν λίγο το αναμενόμενο ρεσιτάλ παροχολογίας(συλλογικές συμβάσεις εργασίας,κατώτατος μισθός), το τελευταίο διάστημα ακούω
δημόσια από ορισμένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας την σωστή άποψη ότι η νέα κυβέρνηση μας θα πεί όχι στη παροχολογία και ναι στις μεταρρυθμίσεις.

Καλό, όμως,είναι να συμπληρώνουν πως σύμφωνα με το πρόγραμμα μας, ταυτόχρονα θα υπάρχουν σημαντικά μέτρα ανακούφισης για όσους πολίτες έχουν πληγεί περισσότερο από τη κρίση και να δίνουν μάλιστα συγκεκριμένα παραδείγματα παρόμοιων μέτρων.

Διαφορετικά αφήνουμε πεδίο δόξης λαμπρό στους κυβερνητικούς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αξιοποιήσουν, αφενός το προκαλούμενοι φόβο σε πολλούς πολίτες από τη λέξη μεταρρύθμιση και αφετέρου τη γοητεία από τη λέξη παροχές.

Λέμε, λοιπόν, όχι στη παροχολογία, αλλά λέμε ναι στα στοχευμένα μέτρα ανακούφισης, όπως είναι η επέκταση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που η κυβέρνηση Σαμαρά καθιέρωσε το 2014 και η συνδρομή της πολιτείας ώστε να μην υπάρχει κανένα παιδί εκτός παιδικού σταθμού.

Πιστεύω ακόμη ότι πρέπει να λέμε ναι και σε κάποια επιδόματα σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, μέσα στις δυνατότητες της παρούσας οικονομικής συγκυρίας.

 Η πολιτική αποκτά νόημα όταν αναζητεί και βρίσκει λύσεις, κυρίως, για τους ασθενέστερους.