Μία «τρύπα στο νερό» που χειροτέρευσε την ποιότητα εξυπηρέτησης των πολιτών της Θεσσαλονίκης έφερε τελικά η πολιτική της κυβέρνησης για τον ΟΑΣΘ.

Προχώρησαν σε κρατικοποίηση και όχι σε άνοιγμα στον ανταγωνισμό σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς και από ένα κρατικοδίαιτο ιδιωτικό μονοπώλιο έγινε μετάβαση σε «hardcore» δημόσιο με όλες τις αδυναμίες που συνεπάγονται.

Ο κρατικός και ο κομματικός έλεγχος των συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης ήταν ο μόνος στόχος τους, ενώ αδιαφορούν για την ποιότητα υπηρεσιών  και για την εξυπηρέτηση του πολίτη.

Τα τελευταία δείγματα των «επιδόσεων» της διοίκησης του ΟΑΣΘ τα βιώνουν οι Θεσσαλονικείς τις τελευταίες ημέρες. Με λιγότερα από 250 λεωφορεία στους δρόμους, «κόντρα» μεταξύ διοίκησης και εργαζόμενων, έλλειψη ανταλλακτικών και έμπειρου τεχνικού προσωπικού κα.

Αντί να παραιτηθεί ο κ. Παππάς υπό το βάρος της αποτυχίας του, κάθεται και παρακολουθεί ατάραχος την κατάσταση και εξακολουθεί ακόμη να ασχολείται με την προηγούμενη μετοχική σύνθεση του ΟΑΣΘ, σαν ο ίδιος να μην έχει ευθύνη για τίποτε.

Η μοναδική μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση για τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης είναι το άνοιγμα στον ανταγωνισμό. Δεν χρειαζόμαστε κρατικά μονοπώλια, όπως δεν χρειαζόμαστε και ιδιωτικά.

Ένας ιδιωτικός ΟΑΣΘ, χωρίς κομματικές παρεμβάσεις, με σύγχρονο management, με εξορθολογισμένο το κόστος λειτουργίας του, χάριν των υποδομών και της τεχνογνωσίας που διαθέτει, δεν πρέπει να φοβάται τον ανταγωνισμό.

Την ίδια στιγμή, η τυχόν συμμετοχή των δήμων στο έργο της αστικής συγκοινωνίας είναι στον «αέρα», διότι δεν βασίζεται σε πραγματικά επιχειρησιακά σχέδια, αλλά σε ευχές.

Ούτε η χρηματοδότηση των δήμων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μπορεί να αποτελεί λύση, καθώς η συγκεκριμένη τράπεζα δανείζει με εγγυήσεις και απαιτεί πάντα την αποπληρωμή.

Τι εγγυήσεις μπορούν να δώσουν οι δήμοι και πώς θα διασφαλίσουν την ύπαρξη κερδών, μέσω των οποίων θα αποπληρώνουν τα δάνεια; Η εποχή του «αέρα πατέρα»  που έδινε εγγυήσεις το Δημόσιο, πέρασε ανεπιστρεπτί.

Πάντως, συνεχώς, αποδεικνύεται ο ανύπαρκτος συνολικός κυβερνητικός σχεδιασμός για τις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης.

Δεν ανανέωσαν το στόλο των λεωφορείων για να μην υποστούν τις σχετικές δαπάνες και για αυτό αύξησαν με νόμο την επιτρεπόμενη ηλικία κυκλοφορίας λεωφορείων από 20 σε 23 έτη.

Ταυτόχρονα προκήρυξαν έναν διαγωνισμό για την προμήθεια 750 καινούργιων λεωφορείων, εκ των οποίων 350 υποτίθεται πως προορίζονται για τη Θεσσαλονίκη.

Μάλιστα, αρχικά όρισαν ημέρα αποσφράγισης των προσφορών την 5η Ιουλίου, δηλαδή δύο ημέρες πριν από τις εκλογές. Τελικά μετέθεσαν αυτή την ημερομηνία για τις 17 Σεπτεμβρίου, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί εάν υπάρχουν χρήματα για την αγορά αυτών των λεωφορείων (χρειάζονται περίπου 460 εκατ. ευρώ).

Μάλιστα, ακόμη και αν άμεσα προέκυπτε ανάδοχος, η Θεσσαλονίκη δεν θα έβλεπε καινούργια λεωφορεία πριν περάσει σχεδόν μία διετία.

Αλλά οι κ.κ. Σπίρτζης και Παππάς δεν θα είναι στην κυβέρνηση και στην διοίκηση του ΟΑΣΘ για να λογοδοτήσουν…

Όπως τα έκαναν «μούσκεμα» με την ΔΕΗ, την ΕΥΑΘ και την Εγνατία Οδό, έτσι και με την περίπτωση του ΟΑΣΘ, πετάνε την «καυτή πατάτα» στους επόμενους.

Μόνο που οι Θεσσαλονικείς έχουν μνήμη και ενθυμούμενοι την καθημερινή ταλαιπωρία τους με τις αστικές συγκοινωνίες  θα δώσουν ένα «γερό μάθημα» στις 7 Ιουλίου σε όσους υποτιμούν την νοημοσύνη τους και «ετοιμάζονται» να αντικαταστήσουν τα λεωφορεία με άμαξες.