Σε αυτές τις εθνικές εκλογές οι επιλογές που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ σαφείς. Ή θα συνεχίσουμε στη στασιμότητα, τη μιζέρια, στη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, όπως αυτή δρομολογήθηκε με συνειδητές κυβερνητικές επιλογές τα τελευταία τέσσερα χρόνια ή θα κάνουμε ένα τολμηρό άλμα στο μέλλον, με μια νέα πολιτική που θα μειώνει φόρους, θα προσελκύει επενδύσεις, θα δημιουργεί θέσεις απασχόλησης και θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής περιφέρειας.

Η ΝΔ σε κάθε περίπτωση επιζητά την αυτοδυναμία για να μπορέσει απερίσπαστα να οδηγήσει την χώρα στην ανάπτυξη και στην ευημερία.

Έχω σταθερά την άποψη ότι τα αποτελέσματα έρχονται με σκληρή δουλειά, μέθοδο, υπομονή και επιμονή.

Το επιβεβαιώνει η θητεία μου στην τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

Παλεύω εδώ και χρόνια, με απτά αποτελέσματα, για μια Θεσσαλονίκη με σύγχρονες υποδομές, κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, τουριστικό προορισμό, διεθνές εκπαιδευτικό και ιατρικό κέντρο.

Το στοίχημα της δεκαετίας του 1990, να αναδειχθεί, δηλαδή, η Θεσσαλονίκη σε πόλη-επίκεντρο της Ν.Α Ευρώπης και σε μία ευρωπαϊκή μητρόπολη, αλλά ταυτόχρονα να ισχυροποιήσει τη θέση της και στο εσωτερικό, δεν έχει σε καμία περίπτωση κερδηθεί.

Σήμερα, παρά την οικονομική κρίση και τα πολλαπλά προβλήματα που αυτή έφερε στην κοινωνία επιτακτικό προβάλει το ερώτημα «ποια Θεσσαλονίκη θέλουμε;».

Θα αναφέρω ορισμένα παραδείγματα. Ένα από αυτά περικλείει το πανεπιστημιακό άσυλο. Η Θεσσαλονίκη διαθέτοντας το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο των Βαλκανίων και έχοντας τη Ζώνη Καινοτομίας, θα μπορούσε μαζί με την ευρύτερη περιοχή να γίνει ένα κέντρο καινοτόμων δραστηριοτήτων. Γνωρίζουμε όμως ότι και λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης έρευνας και παραγωγής, πέφτει στο κενό. Δυστυχώς το πανεπιστήμιο αποτελεί χώρο στον οποίο οι όροι επιχειρηματίας και κέρδος είναι εξοβελισμένοι, λόγω της αντίδρασης μιας μειοψηφίας, η οποία επιβάλλει τις απόψεις της.

Το δεύτερο παράδειγμα αφορά στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με επίκεντρο το οποίο όλη η Βόρεια Ελλάδα μπορεί να γίνει το εμπορευματικό κέντρο της Ν.Α. Ευρώπης, όπως ακριβώς είναι η Ολλανδία για την Βορειοκεντρική Ευρώπη. Η ανάπτυξή του όμως περνά σίγουρα μέσα από την ιδιωτικοποίηση η οποία επιχειρήθηκε στο παρελθόν, αλλά έπεσε στο κενό έχοντας απέναντί της τμήμα του πολιτικού προσωπικού της πόλης και διάφορες συνδικαλιστικές ομάδες. Απαιτήθηκε να περάσουν περισσότερο από δέκα χρόνια για να προχωρήσει η εμβληματική αυτή παραχώρηση που μπορεί να αλλάξει τη μοίρα όλης της Κεντρικής Μακεδονίας.

Σχέδιο, πολιτική βούληση, υπομονή και δουλειά, είναι τα συστατικά στοιχεία της «συνταγής» ανάπτυξης για τη Θεσσαλονίκη, τη Βόρεια Ελλάδα και για όλη τη χώρα ενώ το πρόβλημα της ανάπτυξης της πόλης μας, είναι ευρύτερο και είναι βαθιά πολιτικό.

Γι’ αυτό λοιπόν γίνεται επιτακτική και η ανάγκη για πολιτική αλλαγή στις βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής.

Μόνο έτσι θα αλλάξουν οι πολιτικές και τα πρόσωπα.