Η διαχείριση των αρχαιοτήτων του σταθμού Βενιζέλου αποτελεί μνημείο αναποτελεσματικότητας, το οποίο χρεώνονται αποκλειστικά η προηγούμενη κυβέρνηση και η διοίκηση της Αττικό Μετρό που διόρισε. Κατόρθωσαν επί 4 χρόνια να μην παρουσιάσουν μία αξιόπιστη και οικονομοτεχνικά μελετημένη λύση, για την διατήρηση των αρχαιοτήτων in situ, ενώ μόλις πρόσφατα ήρθε στη δημοσιότητα μια πρόταση-προμελέτη που αφορά μόνο την πλάκα στήριξης.

Τα τελευταία χρόνια επισήμανα πολλές φορές τις σχετικές αστοχίες και τις μεγάλες καθυστερήσεις.

Ακόμη και σήμερα να ξεκινούσε η ουσιαστική κατασκευή του σταθμού, με τον τρόπο που επέλεξε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η μέχρι πρότινος διοίκηση της Αττικό Μετρό (χωρίς δηλαδή απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων), θα απαιτείτο μία περίοδος τουλάχιστον επιπλέον πέντε χρόνων για την ολοκλήρωσή του και η λειτουργία όλου του Μετρό θα έπρεπε να σταματήσει για περισσότερο από ένα χρόνο, όταν θα ερχόταν η ώρα της σύνδεσής του με τη βασική γραμμή.

Βέβαια, πριν την κατασκευή θα έπρεπε να υπάρχουν μελέτες εφαρμογής, να γνωρίζουμε δηλαδή πως θα υλοποιηθεί και πόσο επιπλέον θα κοστίσει, κάτι που τα τελευταία δύο χρόνια δεν μάθαμε ποτέ, διότι απλώς επρόκειτο για «μη λύση».

Κινδυνεύαμε, λοιπόν, με την «μη λύση» που επέλεξε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντί για «Μετρό και αρχαία» στη Βενιζέλου στο τέλος να έχουμε «μόνο ή καθόλου αρχαία και σίγουρα καθόλου μετρό».

Η μόνη λύση για να προχωρήσει η κατασκευή του σταθμού είναι να υπάρξει προσωρινή απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων.

Στο πλαίσιο αυτό χαιρετίζω και την πρόσφατη τοποθέτηση των φορέων της Θεσσαλονίκης, περί ανάγκης απόσπασης και επανατοποθέτησης των αρχαίων, η οποία επιβεβαιώνει ότι η ανακοίνωση του Πρωθυπουργού στη Δ.Ε.Θ. είναι απολύτως σωστή και μελετημένη.

Φυσικά, η νέα διοίκηση της Αττικό Μετρό σε απόλυτη συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, οφείλει να παρουσιάσει όλα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η επιλεγείσα από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λύση είναι μη βιώσιμη και ότι η λύση της προσωρινής απόσπασης και επανατοποθέτησης είναι συντομότερη, οικονομικότερη και αναδεικνύει επίσης τις αρχαιότητες.

Η περίπτωση του σταθμού Βενιζέλου του Μετρό, δυστυχώς, αποδεικνύει πόσο οι ιδεοληψίες και η επικοινωνία μπορούν να οδηγήσουν σε αξεπέραστα προβλήματα ένα έργο και να κρατήσουν σε “ομηρία” το κέντρο μίας πόλης όπως η Θεσσαλονίκη.