Η δημόσια συζήτηση με αφορμή τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ, έφερε πάλι στο προσκήνιο την γνωστή αντιπαράθεση σχετικά με το άσυλο. Ουσιαστικά πρόκειται για μια χρόνια διαμάχη. Χωρά σ’ αυτή τη διαμάχη ενδιάμεση στάση; Έχουν νόημα οι τοποθετήσεις του επιπέδου «ας συζητήσουμε επιτέλους τι πανεπιστήμια θέλουμε;»

Πιστεύω κάθετα πως όχι.

Όταν ανακαλύπτεται ολόκληρο οπλοστάσιο για street fighting στην ΑΣΟΕΕ και ακούμε από στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τη φράση «σιγά δεν βρέθηκαν και καλάσνικοφ» ,απορώ τι θέση έχουν οι μεσαιοχωρισμοί.

Όταν οι φοιτητές και άλλες δυνάμεις σπάνε την κλειδαριά στην ΑΣΟΕΕ για να μπουν μέσα και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή αναφωνεί «καλά έκαναν», η συζήτηση πρέπει να γίνει με συγκεκριμένες αρχές χωρίς «ήξεις και αφήξεις».

Άλλωστε, για τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ στην αρμόδια επιτροπή για την αλλαγή του ποινικού κώδικα «τι αδίκημα διαπράττει όποιος κουβαλάει μολότωφ;».

Με απλά λόγια η προσπάθεια επαναφοράς της χώρας στην κανονικότητα στο θέμα της ασφάλειας, περνάει και μέσα από ένα πολιτικό πόλεμο που δεν επιτρέπει ισαποστακισμούς.

Απαιτεί πλήρη στήριξη της αστυνομίας και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Ναι, μπορούμε να συζητήσουμε μετά για καινοτομία, έρευνα, πολιτισμό και ελευθερία στο διάλογο. Πρώτα, όμως, πρέπει τα πανεπιστήμιά μας να πάψουν να λειτουργούν και ως γιάφκες, κέντρα παρεμπορίου και στέκια ναρκωμανών.

Για να παραδοθούν στους φοιτητές και στο διδακτικό προσωπικό, εδώ και τώρα, πρέπει να ξεριζωθούν όλες οι εστίες βίας, κάτι που άμεσα ή έμμεσα δεν επιθυμεί, κυρίως, η αξιωματική αντιπολίτευση.

Στην πολιτική διαμάχη, δηλαδή, που μαίνεται αυτές τις μέρες η επιλογή δεν έχει κίτρινο, έχει κόκκινο ή πράσινο, με το πράσινο να σηματοδοτεί την πορεία προς τα εμπρός και το κόκκινο τη στασιμότητα.

Όσοι επιλέγουν το κίτρινο δίνουν τροφή στο κόκκινο.

Αν σε κάποιο σημείο μπορούμε να πούμε ότι έχουν δίκιο οι μεσαιοχωρίτες είναι η ανάγκη οι τόνοι να είναι χαμηλοί, χωρίς όμως συμπληρώνω να θολώνουν έστω και λίγο την ουσία της πολιτικής.

Τέλος, ήρθε η ώρα η πρόσβαση στους πανεπιστημιακούς χώρους να επιτρέπεται με επίδειξη ταυτότητας και γενικά να μην επιτρέπεται η είσοδος χωρίς έλεγχο.

Επόμενη απαραίτητη παρέμβαση σε άλλο θέμα με παρόμοια στόχευση αποτελεί ο περιορισμός στα πεζοδρόμια των μικρών διαδηλώσεων.

Η κοινωνία είναι έτοιμη.