Ως ενσυναίσθηση ορίζεται «η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του». Δε χρειάζονται, λοιπόν, ιδιαίτερα επιχειρήματα με σκοπό να κατανοηθεί η σημασία της στον πολιτικό λόγο, ιδιαίτερα σήμερα με τον καταιγισμό επιβολής η άρσης περιοριστικών μέτρων αλλά και οικονομικών να είναι στη πρώτη γραμμή. Η σημασία της, μάλιστα, θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο διότι η σταδιακή επαναφορά στη λεγόμενη κανονικότητα θα αποδειχθεί ακόμα πιο δύσκολη τόσο στην συμπεριφορά και την καθημερινότητα όσο και στο εισόδημα των συμπολιτών μας.

Κορυφαία παραδείγματα ενσυναισθηματικού πολιτικού λόγου αποτελούν τα «διαγγέλματα» του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, με κύριο σημείο την αναφορά του σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων που βάζουν πλάτη μέσα στην κρίση. Είχε ανθρώπινη προσέγγιση και αμεσότητα.

Ενσυναισθηματικές είναι και οι καθημερινές ενημερώσεις του λοιμωξιολόγου κ. Σωτήρη Τσιόδρα, όπως και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του δημάρχου Αθηναίων κ. Κώστα Μπακογιάννη.

Αυτήν την ανθρώπινη προσέγγιση και την αμεσότητα οφείλουμε να επιδεικνύουμε όσοι έχουμε δημόσιο λόγο ανακοινώνοντας, εξηγώντας ή στηρίζοντας τα κυβερνητικά μέτρα. Να «νοιαζόμαστε», αλλά να μπορούμε και να το επικοινωνήσουμε. Να ενδιαφερόμαστε για τους οικονομικά ευάλωτους, όπως ακριβώς το κάνουμε για τους υγειονομικά ευάλωτους. Διότι ας μη γελιόμαστε, οι κρίσεις κτυπούν κυρίως τους ευάλωτους, τους οποίους οφείλει να προστατεύει η πολιτεία.

Έτσι είναι διαφορετικό να λες «θα κάνουμε ότι χρειαστεί για να στηρίξουμε εργαζόμενους, επαγγελματίες και επιχειρηματίες» και άλλο «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα».

Άλλο νόημα έχει η φράση, «κατανοούμε την προβλεπόμενη δραματική πτώση του τζίρου όταν ανοίξει η αγορά και θα στηρίξουμε στο μεταβατικό στάδιο εργαζόμενους και επαγγελματίες» και άλλο να εκστομίζεις τη φράση, «μόλις ανοίξει ένα μαγαζί λογικό είναι να σταματήσουν τα οκτακοσάρια».

Όταν τα καταστήματα εστίασης θα λειτουργούν με λιγότερα τραπέζια άρα και τζίρο, καλό είναι να αναφέρεις και κυρίως να το εννοείς, «θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την εστίαση με αντίστοιχο, αλλά δυστυχώς όχι ίδιο, τρόπο που κάναμε και κατά τη διάρκεια που ήταν κλειστά».

Όταν έρευνες δείχνουν το φόβο πολλών μικρομεσαίων ξενοδόχων να μην ανοίξουν ποτέ ξανά τις μονάδες τους τονίζεις, «μέλημά μας κυρίως στον τουρισμό είναι οι μικρομεσαίοι που κρατούν διαχρονικά σε υψηλό επίπεδο το τουριστικό μας προϊόν».

Όταν αναφέρεσαι στα δάνεια είναι σημαντικό να σημειώνεις, «γνωρίζουμε την τραπεζική τακτική που δίνει εύκολα χρήματα σε όσους δεν τα χρειάζονται και δύσκολα σε όσους τα χρειάζονται και γι’ αυτό θα τις παρακολουθούμε και θα τις πιέζουμε».

Γνωρίζοντας πως πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων με τα ενοίκια συμπληρώνουν ένα μικρό εισόδημα, τους προσεγγίζεις λέγοντας, «αναζητούμε τρόπους ώστε να αντισταθμίσουμε τώρα και άμεσα το χαμένο εισόδημα, ειδικά για τους μικροιδιοκτήτες».

Λογικό είναι ακόμη όταν ενημερώνεις για τις πανελλήνιες εξετάσεις να δείχνεις πως κατανοείς την μεγάλη αναστάτωση που έχει προκληθεί σε μαθητές και γονείς και ότι στόχος σου αποτελεί να ξεπεράσουν με τον καλύτερα δυνατό τρόπο την δοκιμασία αυτή.

Τέλος, δε μπορεί ο δημόσιος λόγος να εμπλέκει ΑΕΠ, Ευρωπαϊκά Προγράμματα, ρήτρες διαφυγής και χρηματικά διαθέσιμα με μέτρα στήριξης από την υλοποίηση των οποίων εξαρτάται η ζωή πολλών συμπολιτών μας.

Προσοχή απαιτείται διότι η όλη η κοινωνία έχει τα μάτια στραμμένα επάνω μας. Οι πολίτες κρέμονται κυριολεκτικά από τα χείλη μας, αντιλαμβανόμενοι παράλληλα ποιοι νοιάζονται πραγματικά και ποιοι όχι.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέδειξε ότι γνωρίζει, θέλει και μπορεί. Στις μεγάλες όμως δυσκολίες που έρχονται θα έχει να αντιμετωπίσει μια αξιωματική αντιπολίτευση βγαλμένη από τον παλιό κακό εαυτό της, χωρίς πολιτική ενσυναίσθηση ,αλλά με μεγάλες δυνατότητες να προσποιείται ότι «νοιάζεται». Τα μέλη της κυβέρνησης και όσοι την στηρίζουμε οφείλουμε να επιδεικνύουμε την ίδια ενσυναίσθηση, που όπως προανέφερα επέδειξε στα διαγγέλματα του ο πρωθυπουργός.