Δεν έχω πρόβλημα να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα, στη κυρίαρχη τάση δηλαδή, χαρακτηριστικό που μου επέτρεψε στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς με θέμα την «Ενημέρωση-Τοποθέτηση  σχετικά με την αξιοποίηση της Μαρίνας Καλαμαριάς», να εκφράσω απόψεις αντίθετες με τη συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων, εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των βουλευτών Θεσσαλονίκης όλων των κομμάτων.

Άλλωστε η συμβολή μου στην καταβολή των αποζημιώσεων για τις απαλλοτριώσεις του Μετρό Καλαμαριάς και στη συμβασιοποίηση του έργου κατά τη θητεία μου στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων είναι σχετικά νωπές. Ποτέ επίσης, από θεσμική θέση, δεν ασχολούμαι με την πολιτική προέλευση των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ήταν μια ιστορική συνεδρίαση διότι καταγράφηκαν οι απόψεις όλων, με το μέλλον να είναι αμείλικτος κριτής των θέσεων όλων μας.

Επί δύο ώρες άκουγα αναλύσεις για παραχώρηση όλων των εκτάσεων στο δήμο ώστε να δημιουργηθεί ένα παραλιακό μέτωπο, εστία πολιτισμού και αναψυχής, για τους κατοίκους της Καλαμαριάς και όλης της Θεσσαλονίκης. Όσα δηλαδή ακούω επί δεκαετίες, χωρίς κανένας από τους προαναφερθέντες να σκέφτεται πως η προηγούμενη περιγραφή αξιοποίησης είναι απλώς ένας θαυμάσιος τρόπος να βολευτούν σε δημοτικές επιχειρήσεις ορισμένα άτομα του δήμου και πολλά, πάρα πολλά, νέα άνεργα παιδιά, να έχουν άπλετο χώρο για γυμναστική και για κατανάλωση πολιτισμού.

Είμαι σίγουρος ότι αν επικρατήσουν οι απόψεις τους την ίδια εικόνα εγκατάλειψης θα παρουσιάζει, για αρκετά χρόνια ακόμη, η απίστευτα όμορφη αυτή περιοχή. Η πρώην κλινική Παναγία θα ρημάζει, η Μαρίνα θα λειτουργεί ως parking σκαφών για τους Θεσσαλονικείς, η πλαζ θα χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις του δήμου, το θρυλικό Remezzo  θα υπολειτουργεί, το Παλατάκι θα έχει καταρρεύσει και το στρατόπεδο Κόδρα θα απαιτεί συνεχώς  νέους πόρους ώστε να  μην είναι εστία παρανομίας και απορριμμάτων. Το παράδειγμα του πάρκου Τρίτση στην Αθήνα, ας τους συνετίσει.

Έχω εδώ και τρία χρόνια παρουσιάσει την άποψή μου για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου του Θερμαϊκού με έμφαση στην περιοχή της Καλαμαριάς. Με παραλλαγές περιλαμβάνει σήμερα, ξενοδοχείο στη θέση του Παναγία, σύγχρονη Μαρίνα με ξενοδοχείο χαμηλού συντελεστή  δόμησης, παραχώρηση στο δήμο της πλαζ και του Remezzo, με την προϋπόθεση να μην τα λειτουργήσει ο ίδιος, αλλά να τα νοικιάσει μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας σε ιδιώτες, δημιουργία boutique ξενοδοχείου στο Παλατάκι και πλέον πλήρη παραχώρηση στο Δήμο όλης της έκτασης του στρατοπέδου Κόδρα.

Ήρθε επίσης η ώρα να προχωρήσει η δημιουργία της περιπατητικής διαδρομής παράλληλα με την περιφερειακή τάφρο, ώστε πολλοί κάτοικοι της Βόρειας Θεσσαλονίκης να έρχονται με τα πόδια ή με ποδήλατο στη Καλαμαριά. Από κοντά πρέπει να δοθεί και ώθηση στο έργο της διάνοιξης της οδού Πόντου.

Ταυτόχρονα, απαιτείται η δημιουργία παραθαλάσσιας περιπατητικής διαδρομής έως την αρχή της Σοφούλη, ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων στη Μαρίνα και συγκεκριμένος αριθμός δωρεάν εισιτηρίων εισόδου των δημοτών στη πλαζ, με το κόστος τους να αντισταθμίζεται από τα κέρδη της συμμετοχής του δήμου σε όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα δημιουργηθούν.

Όλες οι δράσεις πολιτισμού που παραδοσιακά διοργανώνονται  από το δήμο, μπορούν να μεταφερθούν στο στρατόπεδο Κόδρα, στο οποίο με έξοδα των ιδιωτών μπορούν να δημιουργηθούν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις. Δεν θα υπάρχει έτσι πρόβλημα ούτε για την ανθοέκθεση, ούτε για το «παρά θίν’ αλός» και φυσικά ούτε για το Μουσείο Ποντιακού Ελληνισμού.

Προφανώς η παραχώρηση πρέπει να λάβει υπόψη και τη στέγαση στο φυσικό τους χώρο των εγκαταστάσεων των χειμερινών κολυμβητών και των άλλων συλλόγων.

Όσον αφορά στη Μαρίνα, προφανώς δεν έχει νόημα οποιαδήποτε συζήτηση που δεν θα περιλαμβάνει την μεταφορά σε σύγχρονες εγκαταστάσεις του καταφυγίου αλιευτικών σκαφών. Επιτέλους η διαχρονική δυσανεξία των υπερησιακών παραγόντων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πρέπει να ξεπερασθεί. Προφανώς όμως η Μαρίνα χωρίς ξενοδοχείο  και ίσως κατοικίες στο χερσαίο χώρο δεν μπορεί να είναι βιώσιμη επενδυτικά. Σε ένα τμήμα της θα μπορούσε να δημιουργηθεί και ένας μουσειακός χώρος των ιστορικών απολυμαντηρίων των κατατρεγμένων προσφύγων.

Κατανοώ τη συνθετότητα και τη δυσκολία εφαρμογής της πρότασης μου και γνωρίζω ότι προσεγγίζω το θέμα από μια πλευρά η οποία έρχεται σε αντίθεση με την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου και πιθανώς και με την άποψη αρκετών στελεχών τους κόμματός μου.

Οραματίζομαι όμως μια Καλαμαριά γεμάτη από τουρίστες, με αναγεννημένη την Πλαστήρα, με μεγάλη αύξηση της αξίας της γης, με έναν δήμο με μειωμένα τέλη για τους δημότες και με κοινωνικές παροχές πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα.

Η Αττική με το Ελληνικό, την Μαρίνα του Φλοίσβου και τα δρομολογημένα έργα στην περιοχή δείχνει το δρόμο. Γιατί να μείνουμε πίσω;