«Θα μου επιτρέψετε μια προσωπική αναφορά, αν και κατά κανόνα ομιλώ από το βήμα της Βουλής χωρίς συναισθηματισμούς.
Πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια από το 1982 όταν η νεότευκτη τότε κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, ξεκίνησε τη περιβόητη μάχη της ντομάτας για να εξυγιάνει το χώρο του εμπορίου των αγροτικών προϊόντων, επιτιθέμενη κατά δικαίων και αδίκων.
Στους δίκαιους συμπεριλαμβανόταν ο πατέρας μου, μικροέμπορος στη λαχαναγορά. Ο σχετικός νόμος, παίρνοντας υπόψη το τζίρο, «έβγαζε» από τις εγκαταστάσεις της Κ.Α.Θ, πολλούς μικρούς εμπόρους.
Οι «εξωτέοι» οργάνωσαν πορεία προς το Καστρί. Συμμετείχα και εγώ μαζί με την οικογένεια μου. Ήταν η πρώτη και η τελευταία πορεία στην οποία συμμετείχα. Κατανοώ τις κινητοποιήσεις. Διαφωνώ πολλές φορές με τον τρόπο διεξαγωγής τους. Επίσης δεν υπάρχει προφανώς οικογενειακή ευθύνη, αλλά παιδιά των τότε κυβερνητικών στελεχών στο τομέα του αγροτικού εμπορίου κοσμούν σήμερα τα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Μετά 40 χρόνια απεδείχθη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει λύσεις. Κανονισμοί και οδηγίες ενσωματώνονται και εξυγιαίνεται η διαδικασία εμπορίου αγροτικών προϊόντων. Ένα παρόμοιο νομοσχέδιο συζητούμε σήμερα για το οποίο το μόνο που ζητώ είναι να μειωθεί το όριο εφαρμογής μίας διάταξης ώστε να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους επαγγελματίες και αγρότες και να προστατεύσουμε τους προμηθευτές των αλυσίδων τροφίμων και του δημοσίου. Με ανάλογες ενέργειες μπορούμε να εξυγιάνουμε το σύστημα διανομής αγροτικών προϊόντων.
Έρχομαι όμως πάλι στην προσωπική μου εμπειρία και δε μπορώ παρά να σταθώ με προσοχή στις κινητοποιήσεις παραγωγών και επαγγελματιών των λαϊκών αγορών. Μαζί τους μεγάλωσα. Αισθάνονται ορισμένοι σήμερα όπως αισθανόταν το 82 η οικογένεια μου.
Χρειάζεται εκσυγχρονισμός του χώρου;
Αναμφισβήτητα.
Πρέπει όμως να πάρουμε υπόψη τις χιλιάδες οικογένειες που εξασφαλίζουν, ένα όχι ιδιαίτερα υψηλό βιοτικό επίπεδο, από τις λαϊκές αγορές;
Σίγουρα ναι.
Πρέπει να διατηρηθεί ο λαϊκός τους χαρακτήρας που είναι η άμεση πώληση της αγροτικής παραγωγής; Δύο φορές ναι.
Έτσι δε μπορεί οι παραγωγοί να βαφτίζονται επαγγελματίες. Ίσως ορισμένοι να το επιθυμούν. Ναι αλλά τι θα γίνει με τα χωράφια τους; Μήπως θα σταματήσουν να τα καλλιεργούν και θα τα μετατρέψουν σε πάρκα φωτοβολταϊκών;
Επιτρέποντας έστω και έμμεσα να λειτουργούν στο χώρο εταιρίες πάλι δεν χάνεται ο λαϊκός χαρακτήρας;
Όταν επίσης για την απόκτηση άδειας θα παίζει ρόλο το επίπεδο εκπαίδευσης μήπως πετάμε έξω αυτούς που έχουν και το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο;
Η λύση για μοριοδότηση των νέων αγροτών και των πιστοποιημένων είναι μία λύση, όχι το επίπεδο σπουδών.
Γνωρίζω ότι η ομοσπονδία της Αττικής συμφωνεί με τις προωθούμενες αλλαγές. Διαφωνούν όμως οι υπόλοιπες από όλη την Ελλάδα.
Δεν γνωρίζω αν μπορούμε να προωθήσουμε τις αλλαγές μόνο στην Αττική, να μετρήσουμε τα αποτελέσματα και να τις αφήσουμε για αργότερα στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Προσωπικά δεν θα ήθελα να δω και άλλους «εξωτέους» όπως ο πατέρας μου. Τότε από τη λαχαναγορά, τώρα από τις λαϊκές.
Η κυβέρνηση ακούει. Το έχει αποδείξει. Την καλώ να ακούσει και τώρα και να συνεχίσει την εξαντλητική συζήτηση με τους φορείς και τους βουλευτές.

Όσον αφορά στην αξιωματική αντιπολίτευση από που προκύπτει η ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας των λαϊκών αγορών και τα ΣΔΙΤ; Δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Πάλι ποντάρουν σε ψευδείς ειδήσεις.»