Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ.

Κύριοι Υπουργοί, προφανώς δεν θα σας μιλήσω νομικά, μηχα-

νικός είμαι άλλωστε. Απλώς διατηρώ το δικαίωμα να ισχυρίζομαι

ότι έχω την κοινωνική εκείνη εμπειρία ώστε να προσεγγίζω θέ-

ματα όπως το συγκεκριμένο. Από το πρωί στην Αίθουσα άκουσα

και ψύχραιμες φωνές, άκουσα όμως και «υστερικές» -μέσα σε ει-

σαγωγικά- φωνές, άκουσα να επικεντρώνονται κάποιοι στους κα-

κοποιητικούς γονείς. Πόσοι είναι αυτοί μες στην κοινωνία;

Υπάρχουν, ναι, αλλά σε τι ποσοστό; Άκουσα επίσης να μας γίνε-

ται μάθημα για τις αρχές της παράταξης. Άκουσα επίσης πομ-

πώδη κενολογία. Άκουσα και νομικίστικη καθαρά προσέγγιση.

Όπως σας είπα, θα μιλήσω καθαρά πολιτικά. Λέω, λοιπόν, ένα

πολύ μεγάλο «ναι» στο νομοσχέδιο. Ένα «ναι» το οποίο προκύ-

πτει από την προσωπική μου κοινωνική εμπειρία γιατί όλοι λίγο

πολύ έχουμε γίνει μάρτυρες του τι συμβαίνει εκεί. Όλοι πρέπει

να γνωρίζουμε ότι την ώρα που εκφράζουμε δημόσιο λόγο είτε

από το βήμα της Βουλής είτε προφανώς στα μέσα μαζικής ενη-

μέρωσης ο λόγος μας αυτός αφορά στη ζωή και στην καθημερι-

νότητα, κυρίως, χιλιάδων συμπολιτών μας. Γι’ αυτό, λοιπόν,

πρέπει να προσέχουμε τον τρόπο με τον οποίον εκφραζόμαστε.

Πρέπει η αντιπαράθεσή μας να έχει κοινωνικές αναφορές. Όλοι

μίλησαν στην Αίθουσα αυτή για το ότι έπρεπε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Λίγοι όμως αναφέρθηκαν στο πως πρέπει να γίνει

αυτό το βήμα μπροστά. Η κυβέρνηση σήμερα και το αρμόδιο

Υπουργείο το κάνει. Παίρνει το πολιτικό θάρρος να αποφασίσει

τι ακριβώς θα γίνει. Γιατί πάντα στην πολιτική πρέπει να αποφα-

σίζεις ανάμεσα σε πλευρές οι οποίες προσεγγίζουν τα θέματα

διαφορετικά, πολλές φορές ανάμεσα σε αντιμαχόμενα συμφέ-

ροντα. Αν και εδώ δεν μιλάμε για συμφέροντα.

Είναι γεγονός ότι έτσι όπως λειτουργούσε το δικαιικό μας σύ-

στημα μέχρι τώρα ο ένας γονέας, ο πατέρας, γινόταν μακρινός

συγγενής. Και γινόταν μακρινός συγγενής γιατί το σύστημά μας

ήταν καθαρά μητριαρχικό. Μπορεί να είναι υπερβολικό αυτό που

λέω. Με το παρόν νομοσχέδιο πιστεύω ότι έρχεται μια ισότητα

την οποία ζητούσαν κατά κανόνα οι γυναικείες οργανώσεις.

Αυτές που τώρα είναι απέναντι στο νομοσχέδιο. Είναι κάτι το

οποίο δεν κατανοώ. Είχα και εγώ τις επιφυλάξεις μου. Ρώτησα,

έμαθα, διάβασα. Και από ό,τι γνωρίζω το νομοσχέδιο έχει δικλεί-

δες ασφαλείας. Έχει δικλείδες ασφαλείας που αφορούν το δι-

καστήριο, που αφορούν προφανώς και τη διαμεσολάβηση.

Προφανώς, επίσης, και την επιμόρφωση των δικαστών. Συμφωνώ

απόλυτα ότι πρέπει να ενισχύσουμε τις κοινωνικές υποστηρικτι-

κές δομές. Θεωρώ, λοιπόν, ότι θέματα όπως είναι η προτίμηση

του παιδιού, όπως μπήκαν στην προηγούμενη συζήτηση, ρυθμί-

ζονται. Παίρνετε υπ’ όψιν η προτίμηση του παιδιού στη συζή-

τηση.

Όλοι μιλούν για τη συνεπιμέλεια. Βέβαια κάποιοι διακρίνουν

την επιμέλεια ή εστιάζουν στην συνεπιμέλεια σε άλλα θέματα,

που δεν αφορούν στο παρόν νομοσχέδιο. Παραδείγματος χάριν

στα ομόφυλα ζευγάρια. Προσπαθούν να ψαρέψουν σε θολά

νερά. Το θέμα της συνεπιμέλειας όσον αφορά στο συγκεκριμένο

νομοσχέδιο είναι κάτι άλλο και πρέπει σ’ αυτό όσο μπορούμε να

εστιάσουμε.

Έχει εστιάσει η αντιπολίτευση στη λέξη «εξίσου». Βέβαια η

συμπολίτευση ισχυρίζεται ότι δεν είναι παράθυρο για την εναλ-

λασσόμενη κατοικία. Μακάρι να είναι παράθυρο για την εναλλασ-

σόμενη κατοικία. Μακάρι. Θεωρώ ότι πρέπει να το δούμε και

αυτό. Βέβαια κατανοώ ότι δεν μπορεί να είναι κάτι οριζόντιο και

γι’ αυτό υπάρχει και το δικαστήριο. Γιατί να μην υπάρχει εναλ-

λασσόμενη κατοικία όταν οι γονείς είναι κοντά; Πού είναι το πρό-

βλημα; Μακάρι, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, το «εξίσου» να γίνει ένα

παράθυρο για την εναλλασσόμενη κατοικία.

Επίσης, όσον αφορά στον χρόνο είμαστε στο 1/3. Τον χρόνο

τον οποίο πρέπει να αφιερώνει ο γονέας το παιδί του, ο γονέας

ο οποίος δεν κατοικεί με το παιδί. Θεωρώ, λοιπόν, ότι κι αυτό θα

μπορούσε να είναι 50-50. Βέβαια φαντάζομαι ότι μέσα από το δι-

καστήριο ή μέσα από μία συναινετική διαδικασία μπορούμε να

πάμε και στο 50-50. Θεωρώ ότι η Αντιπολίτευση, όπως κάνει συ-

νήθως κυρίως η Αξιωματική, εξαντλείται στη φράση την οποία

θα πω πολύ κοινά «λύκος στα πρόβατα, λύκος στα πρόβατα» σε

όλα τα θέματα.

Τελικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο λύκος δεν έρχεται και

η κοινωνία είναι εκεί και μας παρακολουθεί. Όπως μας παρακο-

λουθεί σε θέματα δημοκρατίας, όπως μας παρακολουθεί σε θέ-

ματα κοινωνικά, όπως μας παρακολουθεί σε θέματα οικονομίας,

όπως μας παρακολουθεί ακόμη και στα θέματα τα οποία χειρί-

στηκε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Επειδή, λοι-

πόν, ο λύκος δεν έρχεται θεωρώ ότι θα πρέπει -ελπίζω να μην το

κάνετε βέβαια- να αλλάξετε και το αντιπολιτευτικό σας αφήγημα.

Η χώρα χρειάζεται Αντιπολίτευση, κυρίως Αξιωματική.

Ευχαριστώ πολύ.