Προφανώς, στηρίζω τις πρωτοβουλίες και τις τροπολογίες του Υπ. Οικονομικών, οι οποίες βάζουν και αυτές με τη σειρά τους κάποιες σταυροβελονιές σε αυτό που ονομάζω καμβά ανάπτυξης. Αλλά παίρνω την ευκαιρία να ζητήσω από τον παριστάμενο αναπληρωτή υπουργό να υλοποιήσει μία πρόταση μου που είχε αποδεχθεί, προφορικά βέβαια. Είναι λογικό να υπάρχει στους φόρους κληρονομιάς των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν αποδεδειγμένα πεθάνει από COVID κάποια διαδικασία διευκόλυνσης ως προς την καταβολή τους. Νομίζω ήρθε η ώρα να υλοποιήσουμε κάτι τέτοιο. Δε λέω ότι αποτελεί δέσμευση, αλλά θεωρώ ότι στα πλαίσια των μέτρων που έχουμε πάρει για να διευκολύνουμε γενικά τους συμπολίτες μας με οικονομικά μέτρα, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί κάτι ανάλογο.
Επίσης, να τονίσω ότι είδαμε πριν από λίγο σε αυτήν την αίθουσα τη συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με την Ελληνική Λύση. Το είδαμε και αυτό. Έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο. Η διαδικασία για να πετύχουμε τους στόχους του εθνικού σχεδίου για την ενέργεια και το κλίμα απαιτεί συνεχείς παρεμβάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που θα επιτρέπουν στις δράσεις επέκτασης των ΑΠΕ, αλλά και εξοικονόμησης ενέργειας στα κτίρια να επιταχύνονται. Απέναντι μας είναι οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και αρκετές φορές η αδυναμία του στενού δημόσιου τομέα να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που συνεχώς δημιουργούνται. Τέτοιες παρεμβάσεις περιλαμβάνει το υπό συζήτηση, σήμερα, νομοσχέδιο. Παρεμβάσεις, η αναγκαιότητα των οποίων προέκυψε μέσα από την πράξη και πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα. Περιλαμβάνει, επίσης, και την ενσωμάτωση μιας οδηγίας, για την οποία καμία πλευρά, από ότι αντιλαμβάνομαι, της Βουλής δεν έχει αντιρρήσεις. Έτσι, η επιβεβλημένη σε άλλες περιπτώσεις, διαβούλευση παρακάμπτεται. Παραμένει , όμως, χώρος ανταλλαγής απόψεων και πιθανών βελτιωτικών παρεμβάσεων η Βουλή. Κατά τη γνώμη μου, όταν κάποια πράγματα είναι επείγοντα, όταν κάποια θέματα είναι επείγοντα πρέπει να υπάρχουν άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις και να λύνονται ξεπερνώντας ακόμη και τη διαβούλευση. Μία διαβούλευση, που επί της προηγούμενης διακυβέρνησης δεν κατέληξε πουθενά πάρα πολλές φορές και για αυτό ακούμε συχνά από στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης ότι δεν προλάβαμε.
Στέκομαι τώρα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο ιδιαίτερα στη δυνατότητα να ανατίθενται τμήματα από τα προγράμματα βελτίωσης ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων σε φορείς δημόσιους ή ιδιωτικούς, πέραν του στενού δημόσιου τομέα, όπως και στο νέο ρόλο ενεργειακών επιθεωρητών, όπως και στα πιστοποιητικά που αφορούν το θέμα της ενεργειακής απόδοσης. Ούτως ή άλλως, προσωπικά, πιστεύω ότι σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής και των ελέγχων πρέπει να υπάρχει συνεργασία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Μία διαδικασία, η οποία έχει πετύχει πλήρως με τους ελεγκτές δόμησης.
Θέλουμε προφανώς να επιτύχουμε την αύξηση της παραγωγής της ενέργειας από τις ΑΠΕ και μία δράση προς την κατεύθυνση αυτή είναι η αύξηση της δυνατότητας να έχουν μεγάλη ισχύ αυτές οι μονάδες μέσα στις ΖΟΕ.
Όσο αφορά στις ενεργειακές κοινότητες, δε χρειάζεται να τις αντιμετωπίζουμε με φόβο. Χρειάζεται να εκσυγχρονίσουμε το θεσμικό μας πλαίσιο, χρειάζεται να βάλουμε και τη δυνατότητα να έχουν εταιρική μορφή. Βλέπω ιδεοληπτικό φόβο. Έναν ιδεοληπτικό φόβο, τον οποίο είδαμε και πριν λίγους μήνες στο νομοσχέδιο με το οποίο δίνεται η δυνατότητα, παραδείγματος χάριν, στους ιδιώτες να μπουν στους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Αντιμετωπίζει η αντιπολίτευση, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, με μία φοβία αυτήν την κατάσταση. Μία φοβία, η οποία ελπίζω από τα πράγματα ότι θα ξεπεραστεί.
Στο θέμα, βέβαια, των ενεργειακών κοινοτήτων συνεχίζω να πιστεύω ότι η προτεραιότητα στις μικρές ενεργειακές κοινότητες για τη χορήγηση οριστικής προσφοράς σύνδεσης θα πρέπει να παραταθεί ακόμη περισσότερο και θα πρέπει να παραταθεί έως την 31-12-2022.
Για τον εκσυγχρονισμό των περιβαλλοντικών ελέγχων κύρια στρατηγική δεν πρέπει να είναι η τιμωρία, αλλά για τις μικρές παραβάσεις θα πρέπει να είναι η απαίτηση για πλήρη προσαρμογή στην περιβαλλοντική νομοθεσία.
Δυστυχώς, όμως, και εδώ αναφέρομαι στους παρισταμένους μηχανικούς από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον Υπουργό, έχουμε το εξής πρόβλημα που αφορά στους δημοσίους υπαλλήλους. Είναι κάτι που συμβαίνει μόνο για τους μηχανικούς και όχι για τους γιατρούς. Έχουν, λοιπόν, ευθύνη και έχουν μια γενική ευθύνη για έργα ακόμη και για αυτά που δεν εποπτεύουν. Υπάρχει μια αόριστη έννοια της οδικής ασφάλειας, μία αόριστη έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος και τρέχουν οι άνθρωποι. Είναι κάτι που πρέπει το ΤΕΕ και όσοι έχουμε θεσμικό ρόλο, κυρίως οι μηχανικοί της Βουλής να το παλέψουμε σε κάθε ευκαιρία.
Επίσης, δε μπορώ να κατανοήσω και το λέω προς τον παριστάμενο Υπουργό γιατί επιτέλους στα περιβαλλοντικά έργα, κυρίως στα αντιπλημμυρικά, δεν χωρίζουμε τη ευθύνη χωρικά. Δε μπορεί άλλος να αστυνομεύει, άλλος να εποπτεύει, άλλος να επιβλέπει, άλλος να κάνει τις μελέτες. Θα πρέπει να το κάνουμε εντελώς χωρικά. Έτσι θεωρώ ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη προστασίας του περιβάλλοντος. Δηλαδή στα δάση παραδείγματος χάριν να είναι οι δασικές υπηρεσίες. Δε μπορεί να είναι τέσσερις διαφορετικοί φορείς σε μία διαδικασία αντιπλημμυρικού έργου.
Επίσης, προσωπική μου άποψη είναι ότι στα έργα που απαιτούν περιβαλλοντική διαχείριση και επίβλεψη θα πρέπει να υπάρξει στην ομάδα έργου ένας περιβαλλοντολόγος και να μην περνάνε αυτά τα έργα μέσα από την κεντρική διαχείριση. Γίνονται κάποιες αλλαγές στην κατεύθυνση αυτήν, αλλά θεωρώ ότι με τον τρόπο που προτείνω πολύ πιο γρήγορα θα γίνονται τα έργα και οι διαδικασίες αυτές θα ελαφρυνθούν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Τέλος να αναφερθώ ,)γιατί έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της Μεσοχώρας και το Αχελώου. Πολύ σωστά το έργο της Μεσοχώρας προχωράει και δε θα πετάξουμε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Θεωρώ, όμως, στο έργο του Αχελώου τώρα πια η πολύ μικρή εκτροπή είναι περιβαλλοντικά ώριμη να γίνει. Όλα είναι έτοιμα γιατί αν συνεχίσουμε έτσι θα ερημοποιήσουμε τη Θεσσαλία. Και τελικά, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα από τη μη μερική εκτροπή θα είναι πολύ μεγαλύτερο από από το όποιο θετικό αποτέλεσμα της προσπάθειας, την οποία κάνουν διάφορες περιβαλλοντικές οργανώσεις και μία προσπάθεια που μπορεί να εδραζόταν σε πραγματικά στοιχεία πριν από 20 χρόνια δεν εδράζεται σήμερα πουθενά.»
