Η εφαρμοσμένη πολιτική ασκείται πάντα με απαντήσεις σε διλήμματα και σε καμιά περίπτωση με κινήσεις δημοσίων σχέσεων.

Συνεχώς, λοιπόν, στις αποφάσεις τις πολιτικές πρέπει να αποφασίζεις «με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις».

Ταυτόχρονα, για το συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε σήμερα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα «τι δημόσιο τομέα θέλουμε;».

Το ανέφερε άλλωστε χαρακτηριστικά στην εισήγησή του περί αντισυνταγματικότητας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πεμπτουσία, λοιπόν, της σημερινής συζήτησης συμπυκνώνεται στον συνδυασμό των απαντήσεων για τα παραπάνω ερωτήματα.

Όσο και να φωνάζετε κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης το κάνετε «εις ώτα μη ακουόντων». Αφήνω στην άκρη τις κραυγές για νεοφιλελευθερισμό, για κατάργηση του δημοσίου και για ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης.

Τα ερωτήματα που έθεσα είναι τα κρίσιμα.

Εμείς,η κυβερνητική πλειοψηφία επιλέγουμε κατ’ αρχήν, χωρίς δογματισμούς, ένα ψηφιοποιημένο δημόσιο που δε θα είναι δυνάστης του πολίτη και με δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι θα αξιολογούνται και θα κινητροδοτούνται.

Εσείς τι επιλέγετε; Την ακινησία και τη συνεχή ομηρία των πολιτών. Παράλληλα, και εδώ είναι η απάντηση στο πρώτο δίλημμα επιλέγουμε τους «πολλούς». Αυτούς που περιμένουν χρόνια για την σύνταξη τους ή για να λυθεί κάποια εκκρεμότητα σ’ αυτή.

Αυτούς που δε μπορούσαν να βρουν άκρη με τον φάκελό τους.

Αυτούς που στα επανειλημμένα τηλέφωνα στον ΕΦΚΑ δεν έπαιρναν καμιά απάντηση. Μάλλον λάθος κάνω. Όλα τα τηλεφωνήματα παρέμεναν αναπάντητα.

Αυτούς που χάνονταν οι φάκελοι και έπρεπε να ξεκινήσουν από την αρχή τη διαδικασία.

Εσείς τι επιλέγετε;

Μια χούφτα συνδικαλιστές που παλεύουν οι περισσότεροι για τα προνόμιά τους. Που είναι αυτοί, οι οποίοι φροντίζουν να μην τελεσιδικεί σχεδόν κανένα πειθαρχικό.

Πίσω, λοιπόν, από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο βρίσκονται «οι πολλοί». Πίσω από την ανάγκη για πρόσληψη αν χρειαστεί από τον ιδιωτικό τομέα στελεχών βρίσκονται «οι πολλοί».

Οι εκκρεμότητες στον ΕΦΚΑ πρέπει να πάψουν να υπάρχουν. Οι συντάξεις πρέπει να απονέμονται γρήγορα. Οι πολίτες πρέπει να έχουν δυνατότητα να παρακολουθούν την πορεία του φακέλου τους. Οι υπάλληλοι του οργανισμού που θα παράγουν, μετρήσιμο πάντα έργο, πρέπει να αμείβονται ανάλογα. Όσες υποθέσεις φτάνουν στα πειθαρχικά συμβούλια πρέπει να εκκαθαρίζονται άμεσα και με διαφάνεια, όπως άλλωστε προβλέπει με την αμερόληπτη επιτροπή που θεσπίζει το νομοσχέδιο.

Έρχομαι τώρα και στο άλλο επίδικο θέμα. Την εταιρεία αξιοποίησης ακινήτων του ΕΦΚΑ. Πάλι σε ένα δίλημμα απαντά η κυβερνητική πλειοψηφία. Σε ποιο;

«Αν η περιουσία του 1 δις θα παραμείνει ως έχει;»

Γιατί αναξιοποίητη είναι σήμερα, ενώ όχι μόνο ο ΕΦΚΑ, αλλά και όλος ο δημόσιος τομέας νοικιάζει διάφορους χώρους και κτήρια.

Πως βλέπετε να αξιοποιείται η περιουσία αυτή; Με μία διεύθυνση παραδείγματος χάριν ακίνητης περιουσίας; Και τι έκανε έως σήμερα ο ΕΦΚΑ στον τομέα αυτόν; Απολύτως τίποτα ή πολύ λίγα.

Προσέξτε τώρα. Οι μετοχές του φορέα θα είναι 100% υπό τον έλεγχο του δημοσίου και αμεταβίβαστες. Άκουσα συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ να μπερδεύουν το θέμα αυτό με τη δυνατότητα να πουλά ακίνητα. Είναι δύο διαφορετικά θέματα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Προσέξτε, επίσης, στον τομέα αυτό .Ένα δις μπορεί να φέρει πολλαπλάσια οφέλη στο ασφαλιστικό μας σύστημα.

Έρχομαι τώρα και σε ένα θέμα, το οποίο πολύ σωστά έθεσε σε δήλωσή του την προηγούμενη Κυριακή ο υπουργός. Είναι η ρύθμιση που θα έρθει, όπως δήλωσε είτε στο παρόν είτε σε επόμενο νομοσχέδιο ως τροπολογία και αφορά την απονομή από 01-01-2022 πλήρους εθνικής σύνταξης στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες και στους Έλληνες Ποντίους τους προερχόμενους από τη Σοβιετική Ένωση. Αρκεί βέβαια να παραμένουν 30 χρόνια στην Ελλάδα και όχι 40 όπως προέβλεπε ο νόμος Κατρούγκαλου.

Μια δίκαιη ρύθμιση, η οποία κατά τη γνώμη μου, πρέπει να βελτιωθεί. Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς ήρθαν στην Ελλάδα μετά το 1990, αλλά πήραν τη νόμιμη διαμονή σε μαζικό επίπεδο μετά το 2000 με απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας, υπηκοότητας και δελτίου ταυτότητας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η Κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων προχωρά το μεταρρυθμιστικό της έργο κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες της στασιμότητας, στις σειρήνες της συντήρησης ή της κατ’ επίφαση θα έλεγα προοδευτικότητας.

Πως μπορεί ,όμως, η ακινησία να είναι προοδευτική; Άλλο ένα δίλημμα στο οποίο καλείται η αντιπολίτευση να απαντήσει.