ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Τι επιτυγχάνουμε με τις πρότυπες συμβάσεις με απλά λόγια;

Κυρίως, να ξεπεραστεί η μεγάλη διάρκεια ωρίμανσης των έργων. Να ξεπερασθούν δηλαδή, με όρους του ιδιωτικού τομέα, οι δυσχέρειες του δημοσίου.

Ας είμαστε ειλικρινείς.

Από την απόφαση για εκτέλεση ενός έργου έως τη δημοπράτησή του παίρνουν χρόνια. Βασικά για μελέτες.

Όταν ήμουν Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων στην Κυβέρνηση Σαμαρά ασχολήθηκα αρκετά με το έργο Καλαμάτα-Ριζόμυλος, έργο που ξεκίνησε η ωρίμανση του αρκετά χρόνια πριν από εμένα.

Πρόσφατα, πληροφορήθηκα ότι το έργο θα δημοπρατηθεί μέσα στους επόμενους μήνες με τη μέθοδο ΣΔΙΤ.

Τι, λοιπόν, κάνει ο νομοθέτης με το παρόν νομοσχέδιο;

Πολύ απλά δίνει ένα ακόμη όπλο στα χέρια της πολιτείας και του ιδιωτικού τομέα να προχωρήσουν γρήγορα κάποια έργα.

Προσέξτε όμως!

Ένα εργαλείο είναι. Ο βασικός κορμός της εκτέλεσης των έργων θα είναι ο σχετικός νόμος και το παρόν νομοθετικό πλαίσιο, με το οποίο η Κυβέρνηση έχει δημοπρατήσει ήδη έργα 6 δις.

Πιστέψτε με. Σπάνια ο ιδιωτικός τομέας θα αναλάβει το κόστος της ωρίμανσης έργων, τα οποία δε θα έχουν αναπτυξιακό αποτύπωμα ή δε θα γίνουν εύκολα αποδέκτες από την πολιτεία. Πάρτε υπόψη ότι ακόμη και η ωρίμανση θα απαιτεί χρόνο μεγαλύτερο από μία κυβερνητική ή υπουργική θητεία. Δε νομίζω οι μεγάλες τεχνικές εταιρείες να τρελαίνονται να αναλάβουν αυτόν τον κίνδυνο.

Ταυτόχρονα υπάρχουν και δικλείδες ασφαλείας με κυριότερη τη δημοπράτηση.

Δεν πρόκειται για ανάθεση σύμβασης.

Παράλληλα βάζει το όριο των 200 εκατομμυρίων και εδώ πραγματικά δεν καταλαβαίνω την αντίρρηση της αντιπολίτευσης. Ενώ διαφωνεί με τη φιλοσοφία του νόμου ταυτόχρονα κατακρίνει τα όρια. Δηλαδή  αν δεν υπήρχε το όριο θα το ψηφίζατε κύριοι της αντιπολίτευσης;

Αν δεν αποφάσιζε τελικά ο πρωθυπουργός και ο υπουργός επικρατείας θα το ψηφίζατε κύριοι της αντιπολίτευσης;

Πεστε το ξεκάθαρα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η χώρα έχει ανάγκη από υποδομές. Σήμερα, το οπλοστάσιο της διευρύνεται. Προφανώς, επειδή ο ιδιωτικός τομέας θα έχει την πρωτοβουλία, υπάρχει ανάγκη για την ύπαρξη δικλείδων ασφαλείας. Υπάρχουν στο νομοσχέδιο.

Είναι λογικό η ΕΑΑΔΗΣΥ και η αρχή ανταγωνισμού να κάνουν κάποιες επισημάνσεις. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Αλλά να μεταφράζουμε τις επισημάνσεις ως δώρα σε ολιγάρχες και άλλα φαιδρά πάει πολύ.

Προσωπικά, δε βλέπω μεγαλύτερους κινδύνους διαφάνειας ή διαφθοράς από όσους υπάρχουν πάντα σε μια καπιταλιστική οικονομία και τις σχέσεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Τίποτε δεν είναι γραμμένο σε πλάκες όπως οι δέκα εντολές. Ως παράδειγμα αναφέρω τη σημερινή τροπολογία για τα υδατοδρόμια. Η εμπειρία της αδειοδότησης τους ανέδειξε την ανάγκη νέων ρυθμίσεων.

Το σύστημα που νομοθετούμε σήμερα είναι χρήσιμο. Στην πορεία θα υπάρχει η δυνατότητα να βελτιωθεί. Τέλος, πριν τις επόμενες εκλογές θεωρώ πολύ δύσκολο να εφαρμοσθεί σε κάποιο έργο.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ ολόκληρη την παρέμβαση μου στην Ολομέλεια της Βουλής.