ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ

Ο χαιρετισμός μου:

Ένα ερωτηματικό πλανάται πάνω από την αίθουσα. Υπάρχουν σήμερα κοινωνικές πολιτικές οι οποίες θα επέτρεπαν ως έναν βαθμό να αισιοδοξούμε ότι σε λίγα χρόνια σύλλογοι σαν τον δικό σας δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης; Δεν υπάρχουν. Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Μάλιστα μετά από 10 χρόνια μνημονίων και πανδημίας το σύστημα υγείας και οι κοινωνικές πολιτικές έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό υποχωρήσει. Έχουμε ένα σύστημα υγείας το οποίο χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση και αυτό πρέπει να ξεκινήσει αύριο. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Όσοι έχουμε θέση ευθύνης οφείλουμε να παλέψουμε στην κατεύθυνση αυτή. Έτσι στο παρελθόν έγιναν τα νέα χειρουργεία του ΑΧΕΠΑ, έτσι το Θεαγένειο έχει σήμερα μηχάνημα PET και δεν πηγαίνουν οι ασθενείς σε εξωτερικά κέντρα υγείας η στην Αθήνα, έτσι αποκτά σε λίγο καιρό το νοσοκομείο Παπανικολάου μια σύγχρονη μονάδα γονιδιακών ερευνών. Γιατί τα λέω αυτά; Θέλει δουλειά ,θέλει διεκδικητικότητα προς οποιαδήποτε κυβέρνηση ,από φορείς αλλά και από ανθρώπους που έχουμε θεσμικό ρόλο και είμαστε ταγμένοι να υπηρετούμε την κοινωνία και κυρίως να μεταφέρουμε τις ανάγκες στην κεντρική διοίκηση .Αυτός είναι ο ρόλος και των κυβερνητικών βουλευτών. Μακάρι να μπορέσουμε να συνεργαστούμε στο μέλλον από οποιαδήποτε θεσμική θέση και αν έχω και μαζί παλεύοντας ακόμη και αν δεν πετύχουμε το ανέφικτο να πετύχουμε το εφικτό.