Μετά την συνάντηση των ηγετών των Βαλκανίων στην Αθήνα, κατόπιν πρόσκλησης του Έλληνα πρωθυπουργού στην Αθήνα και με συμμετοχή του προέδρου της Ουκρανίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ανακοίνωση κατακεραυνώνοντας την πρωτοβουλία.

Μεταξύ άλλων αναφέρει: « Δυστυχώς το άτυπο δείπνο του κ. Μητσοτάκη όχι μόνο δεν συνέβαλε στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων στο πλαίσιο μιας συγκροτημένης εθνικής στρατηγικής, αλλά ανέδειξε το δόγμα του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου και τη λογική επικοινωνίας και μικροπολιτικής που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια στην εξωτερική πολιτική, εις βάρος των συμφερόντων της χώρας».

Δε θα σχολιάσω, στο πως θα περίμενε ο ΣΥΡΙΖΑ η συνάντηση να συμβάλει, ως δια μαγείας και μέσα σε λίγες ώρες, στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων, αλλά την κατηγορία ότι η κυβέρνηση ακολουθεί το δόγμα του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι θεωρούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη μάγο, μετά το 40,5% που κατέγραψε στις πρόσφατες εκλογές, παρά τις συνεχείς κρίσεις τις οποίες διαχειρίστηκε και ότι μπορεί να «περπατήσει επάνω στα κύματα».

Όμως, απορώ για το πως σκέφτονται γενικά την εξωτερική μας πολιτική, χωρίς να στηριζόμαστε σε δεδομένες συμμαχίες. Πώς φαντάζονται, δηλαδή, να ενεργούμε; Με τσιριμόνιες, με μπρος-πίσω και με ναι μεν-αλλά; Έτσι θα προχωρήσουμε μέσα σε αυτό το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, χωρίς σταθερότητα σε συμμαχίες, αλλά με επιλογές αλά καρτ;

Ευτυχώς, επειδή ακριβώς δεν ενεργεί έτσι η κυβέρνηση δυναμώνουμε συνεχώς ως χώρα διπλωματικά, πολιτικά και στρατιωτικά.

Ναι, έχουμε, ως παράταξη, για μια ακόμη φορά, κάνει τις σωστές επιλογές τις οποίες και στηρίζουμε απόλυτα.

Πάλι είμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορίας.