Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το 2018, μετά από μια ταλαιπωρία που την υφίσταται η πόλη όταν είναι να έρθουν επενδύσεις σε αυτήν, η κυβέρνηση της περιόδου 2015-2019 υπέγραψε τη σύμβαση παραχώρησης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα ορισμένα από τα μέλη της τότε κυβέρνησης ανήκαν σε αυτούς που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στα «κάγκελα» για να μην γίνει η παραχώρηση. Τότε τους καλωσορίσαμε στη λογική.

Ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, όπως όφειλε, ξεκίνησε να κάνει τις μελέτες ώστε να ανταποκριθεί πλήρως στις συμβατικές του υποχρεώσεις. Δυστυχώς όμως υπήρχε μια παρέμβαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας που αφορούσε το λιμάνι του Πειραιά, μια παρέμβαση η οποία οδήγησε το 2022 στην Απόφαση 547 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία άλλαζε όλο το θεσμικό πλαίσιο για την εκπόνηση των μελετών.

Συμμορφούμενη με την απόφαση αυτή, η κυβέρνηση προχώρησε το 2022 με το νόμο 4938 και συνεμορφώθη με το συγκεκριμένο πλαίσιο το οποίο επέβαλε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Έπρεπε λοιπόν να επανεκκινήσει ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης ξανά τις μελέτες, ανταποκρινόμενος στο συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο, ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα οδηγούσε σε ένα καινούργιο μάστερ πλαν για το λιμάνι. Προχωράει όλες αυτές τις διαδικασίες, το μάστερ πλαν πρέπει στο τέλος να θεσμοθετηθεί μέσα από ένα προεδρικό διάταγμα, το οποίο περιμένουμε να είναι έτοιμο προς το τέλος του χρόνου.

Είναι λοιπόν σαφές ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και η μετέπειτα συμμόρφωση με την απόφαση της κυβέρνησης οδήγησε σε μία καθυστέρηση υλοποίησης εκ μέρους του λιμανιού των συμβατικών του υποχρεώσεων, μια καθυστέρηση η οποία δεν οφείλεται σε υπαιτιότητά του και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να δοθεί η συγκεκριμένη παράταση.

Παρακολουθώντας τις προηγούμενες τρεις συνεδριάσεις, είδα ότι σε μία προφανή κίνηση σε ένα νομοσχέδιο το οποίο πρέπει και νομίζω στο τέλος θα έχει τη σύμφωνη γνώμη των περισσοτέρων πλευρών της Βουλής, προσπάθησε η Αντιπολίτευση, κυρίως η Αξιωματική, να βρει ευθύνες της Κυβέρνησης. Λογικό είναι να κάνει την τρίχα τριχιά, προσπαθώντας να κάνει αντιπολίτευση.

Έχει λοιπόν πάρα πολύ τονίσει το θέμα της σιδηροδρομικής σύνδεσης και το θέμα της οδικής σύνδεσης, κάτι που φυσικά για ένα τόσο μεγάλο λιμάνι το οποίο πρέπει και θέλει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο είναι εξίσου σημαντικές.

Ας δούμε όμως τι συνέβη με την οδική σύνδεση, την οποία με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο είχα την τύχη να παρακολουθήσω όχι μόνον ως ένας άνθρωπος ο οποίος ενδιαφέρεται για τις υποδομές της πόλης, αλλά και ως Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων.

Όταν ανέλαβα, είχε ουσιαστικά πτωχεύσει η εταιρεία η οποία είχε αναλάβει την οδική σύνδεση λόγω των μνημονίων. Έπρεπε λοιπόν να την υποκαταστήσουμε. Η υποκατάσταση θέλει χρόνο και διαδικασίες. Την υποκαταστήσαμε την περίοδο 2012-2014 και ξεκίνησε το έργο να υλοποιείται.

Στην πορεία υπήρχαν δύο θέματα. Το ένα είναι ότι οι αρχικές μελέτες δεν περιελάμβαναν την προστασία που πρέπει να έχει ο αυτοκινητόδρομος από τις παρακείμενες δεξαμενές της εταιρείας Μαμιδάκη και ταυτόχρονα, η τότε ηγεσία του λιμανιού Θεσσαλονίκης αποφάσισε να προχωρήσει σε νέες μελέτες που έφεραν μια καθυστέρηση.

Εν πάση περιπτώσει, το έργο ξεκίνησε γύρω στο 2010-2011 και βέβαια ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τους πόρους οι οποίοι υπήρχαν τότε και έπρεπε να ξεκινήσει ένα καινούργιο έργο το οποίο θα ολοκλήρωνε αυτήν την οδική σύνδεση. (XS)

Το έργο ξεκίνησε. Και μάλιστα, έφτασε σε ένα σημείο όπου το μόνο πρόβλημα του έργου είναι η διοικητική αποβολή κάποιων ιδιωτών, που έχουν εισπράξει και την απαλλοτρίωση. Δεν βγαίνουν, όμως, οπότε είναι ένα θέμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που εδώ και έναν χρόνο, περιμένουμε την απόφασή του. Θεωρώ ότι βγαίνει η απόφαση και σε έναν χρόνο θα έχουμε την οδική σύνδεση.

Έχουμε τώρα τη σιδηροδρομική σύνδεση. Στη σιδηροδρομική σύνδεση, ισχυρίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι τα είχε όλα έτοιμα. Όχι, δεν είχε τίποτε έτοιμο. Ήταν ένα εντελώς ανώριμο έργο, για να προχωρήσει όσον αφορά τη σιδηροδρομική σύνδεση. Η παρούσα Κυβέρνηση το ωρίμασε και μάλιστα είμαστε σε μια φάση όπου του χρόνου θα έχουμε ανάδοχο. Είμαστε στη φάση του ανταγωνιστικού διαλόγου και το έργο πλέον περιλαμβάνει και τον δυτικό προαστιακό.

Στην πρώτη συνεδρίαση μπήκε από την Αντιπολίτευση το θέμα του Στρατοπέδου Γκόνου. Απάντησα, διότι, όταν μπήκε το θέμα του Στρατοπέδου Γκόνου, την προηγούμενη μέρα είχε γίνει ο σχετικός διαγωνισμός. Πάλι, όμως, η Αξιωματική Αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι ήταν ένα ώριμο έργο. Προσωπικά, ισχυρίζομαι ότι ήταν μία προεκλογική «πομφόλυγα» και ένα εντελώς ανώριμο έργο.

 Το έργο αυτό, πλέον, έχει ωριμάσει σε σημείο μάλιστα που ο στρατός, ο οποίος διατηρεί εκεί και τους περιβόητους φούρνους, έχει πληρωθεί, ώστε να φύγει.  Πραγματικά, η Πόλη μαζί με το Λιμάνι κι ένα hub harbour, όπως θα είναι το Στρατόπεδο Γκόνου, μπορεί να ελπίζει σε μία ακόμη πολύ σημαντική αναπτυξιακή προοπτική.

Έρχομαι τώρα στον στόχο της διακίνησης των φορτίων. Αυτός ο στόχος πρέπει να πάρει παράταση. Είναι ένας στόχος ο οποίος μπήκε με τα δεδομένα του 2018. Τα φορτία, γενικώς, παγκόσμια έχουν υποχωρήσει από το 2018 λόγω covid, λόγω πολλών προβλημάτων στην παγκόσμια οικονομία. Είναι λογικό να δώσουμε ακόμη μια πενταετή παράταση στην υποχρέωση του Λιμανιού να εκπληρώσει και αυτήν τη συνθήκη της Σύμβασης.

Έρχομαι τώρα στο τρίτο σημείο, το οποίο για μένα είναι πολύ σημαντικό. Η δυνατότητα που έχει το παρόν νομικό πλαίσιο να προωθεί αλλαγές στις υφιστάμενες μελέτες, δεν είναι ικανοποιητική. Δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα. Οτιδήποτε χρειάζεται να αλλάξει στις υφιστάμενες μελέτες, θα πάρει πάρα πολύ χρόνο, αν αφήσουμε τη διαδικασία όπως είναι.

Αυτό το οποίο κάνει η Κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο είναι να εντάσσει στη διαδικασία fast track διαδικασίες, κάτι που είναι σημαντικό. Nα τονίσω, βέβαια, ότι μπαίνει στη διαδικασία κι ο Ανεξάρτητος Μηχανικός. Με την διαδικασία αυτή έχουν γίνει πάρα πολλά έργα στην Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Θεωρώ ότι μετά το Προεδρικό Διάταγμα, το έργο θα προχωρήσει πάρα πολύ γρήγορα.

Γενικώς, η Θεσσαλονίκη αλλάζει. Η Θεσσαλονίκη αλλάζει σε πείσμα όλων αυτών που τα προηγούμενα χρόνια ήθελαν να την κρατήσουν πίσω. Αλλάζει μέσα από μεγάλα έργα, τα οποία είτε ολοκληρώνονται είτε είναι στη φάση ολοκλήρωσης.

Δεν θέλω, από το Βήμα αυτό να μπω σε αντιπαραθέσεις. Πρέπει να σταματήσουμε να εργαλειοποιούμε τα έργα στην Θεσσαλονίκη. Αυτό το λέω προς όλες τις πλευρές, ακόμη και προς την πλευρά την δικιά μας.

Η Θεσσαλονίκη έχει έργα, έχει ανάγκη από έργα, έχει ανάγκη από σύμπνοια των πολιτικών δυνάμεων και των φορέων. Ας είναι ένα παράδειγμα στο ότι δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αντιδράσεις κι άλλες φωνές, όταν η Βουλή ανακοίνωσε ότι προχωράει την ανάπλαση του Κυβερνείου, όπου θα υπάρχει ένα μικρό Ζάππειο. Είναι για πρώτη φορά ίσως που δεν υπάρχουν αντιδράσεις από πουθενά. Όπως είπα, ας είναι ένα καλό παράδειγμα.

Η Βόρειος Ελλάδα, όπως έχω πει επανειλημμένως, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη, μπορεί να παίξει για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, για όλη την Ευρώπη και κυρίως για την νοτιοανατολική Ευρώπη, τον ρόλο που παίζει η Ολλανδία και το Βέλγιο για την βορειοδυτική. Έχουμε την Εγνατία, έχουμε τους κάθετους άξονες, κάθετοι άξονες που φτάνουν μέχρι τη Βαλτική. Υπάρχει σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η διάθεση αυτά τα ευρωπαϊκά δίκτυα να επεκταθούν. Παραχωρούμε, λοιπόν, τα λιμάνια όπου γίνονται οι απαραίτητες επενδύσεις.

Έχουμε μια οικονομία που σε επίπεδο επενδύσεων πηγαίνει καλά και θεωρώ ότι μέσα από τη διαδικασία αυτή, πραγματικά η Θεσσαλονίκη μπορεί να αλλάξει πρόσωπο, μέσα από το μετρό, μέσα από το Flyover, μέσα από τον προαστιακό σιδηρόδρομο, μέσα από τα δύο νοσοκομεία, το ένα το οποίο ξεκίνησε η Κυβέρνηση του 2015 – 2019 που είναι το παιδιατρικό, μέσα από το ογκολογικό, το οποίο προχωράει σε επίπεδο μελετών στο Στρατόπεδο Καρατάσιου, μέσα από μικρότερα έργα, όπως είναι η μεταφορά του καταφυγίου σκαφών από τη Μαρίνα της Αρετσούς πιο κάτω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι παρά τις αντιρρήσεις για επιμέρους θέματα, τα περισσότερα κόμματα, οι περισσότερες πλευρές της Βουλής θα ψηφίσουν αυτή την παράταση που την έχει ανάγκη το Λιμάνι, την έχει ανάγκη και η Θεσσαλονίκη.

Ευχαριστώ πολύ.