Σε μια πρόσφατη εκδήλωση με συμμετοχή Πανεπιστημιακών φορέων υπήρξε μίαδιάσταση απόψεων μεταξύ των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού.

     Θέμα της ήταν Οι συνθήκες ένταξης στην αγοράεργασίας των σημερινών φοιτητών, αυριανών στελεχών διοικήσεως και παραγωγήςκαι οι φοιτητές ισχυρίζοντο ότι τα προγράμματα σπουδών και γενικά το κλίμα πουδιαμορφώνεται μέσα στη Πανεπιστημιακή Κοινότητα δεν ευνοεί την ένταξή τους στηναγορά εργασίας.

     Το διδακτικό προσωπικό από την άλλη θεωρούσε ότι τοΠανεπιστήμιο δεν είναι γραφείο ευρέσεως εργασίας, ενδιαφέρεται για τηνεπιστημονική προσέγγιση των θεμάτων και δίνει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίοκινούμενος αργότερα ο φοιτητής θα μπορέσει να αντέξει στους κραδασμούς τηςαρχής της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.

     Επειδή στις λύσεις των περισσοτέρων προβλημάτων δενακολουθείται η αντίθεση του άσπρου με το μαύρο, αλλά υπάρχουν και οιπροσεγγίσεις του γκρίζου, στην παραπάνω διάσταση η λύση βρίσκεται ενδιάμεσα.

     Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις ειδικότητες τουΗλεκτρολόγου και του Μηχανολόγου Μηχανικού και την επαγγελματική του κατάρτισηστις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις η θέση  αυτή γίνεται περισσότεροισχυρή.

     Η τεχνική των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων τατελευταία χρόνια βρίσκεται σε μια καταπληκτική άνοδο με αιχμή του δόρατος τουςαυτοματισμούς, την μικροηλεκτρονική και τις προγραμματιζόμενες μονάδεςαυτοματισμού (PLC). Χώρος εφαρμογής των ανωτέρω αναμφίβολα είναι η βιομηχανία,η οποία εκτός από την ανάγκη της για κτιριακή υποδομή (συστήματα φωτισμού,κλιματισμού, θέρμανσης και μεταλλικές κατασκευές) έχει ανάγκη και από σύγχρονεςηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις κίνησης και παραγωγής.

     Ο χώρος λοιπόν στον οποίο μετουσιώνεται τοεπάγγελμά του Η/Μ είναι η βιομηχανία και στο περιβάλλον της ίσως θα κληθεί ναενταχθεί ο νέος φοιτητής ή ο νέος επιστήμονας σαν μελετητής, κατασκευαστής,πωλητής προϊόντων και στέλεχος της διοίκησης, της παραγωγής ή της έρευνας. Τηνβιομηχανική πραγματικότητα και πρακτική θα κληθούν να αντιμετωπίσουν πολλοί απότους σημερινούς φοιτητές και γι’ αυτήν οφείλουν να τους προετοιμάσουν οι τομείςτων Ηλεκτρολόγων και των Μηχανολόγων.

     Ακόμη και αν ακολουθήσει άλλον επαγγελματικό δρόμοο Μηχανολόγος και ο Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, μόνο μέσα από την επαφή του με τοχώρο της βιομηχανίας, θα μπορέσει να κατανοήσει όλες τις πτυχές της ειδικότητάςτου. Διότι δεν αρκεί να γνωρίζει τι σημαίνει αξιοπιστία μιας Η/Μ εγκατάστασης,αλλά έχει υποχρέωση να νοιώθει τη σημασία της. Σήμερα μάλιστα που στηβιομηχανία όλα μεταφράζονται σε ποιοτική παραγωγή, η αξιοπιστία είναισυνδεδεμένη με την επιτυχία.

     Δεν αρκεί να γνωρίζει τον σχεδιασμό ενός κυκλώματοςατμού, οφείλει να γνωρίζει τα υλικά που υπάρχουν στην αγορά, αλλά και να μπορείνα προϋπολογίζει το κόστος, να μάθει να αξιολογεί εναλλακτικές προσπάθειες, ναγνωρίζει τι σημαίνει αξιολόγηση εργολάβου.

     Δεν αρκεί να γνωρίζει πόσοι τύποι γεφυρών μεδιόδους ή θυρίστορς μπορούν να κατασκευασθούν και αυτό να αποτελεί το 95% τηςδιδασκαλίας ενός εξαμήνου στα ηλεκτρονικά ισχύος, αλλά επιβάλλεται κάθε μάθημανα ακολουθείται από πολλά πρακτικά παραδείγματα που θα του επιτρέψουν νακατανοήσει την τεράστια σημασία των βιομηχανικών ηλεκτρονικών σήμερα.

     Επιτέλους, ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις δενείναι μόνο ο φωτισμός, η θέρμανση, ο κλιματισμός και σε κάποιες περιπτώσεις ητροφοδοσία των κινητήρων, αλλά είναι και οι Η/Μ εγκαταστάσεις κίνησης καιμεταφοράς των Διυλιστηρίων, των Χαλυβουργείων και των μονάδων παραγωγήςηλεκτρικής ενέργειας. Η παρουσίαση βέβαια τέτοιων παραδειγμάτων θα μπορούσε ναήταν πολύ πιο αναλυτική, όμως έστω και με την απλή αυτή αναφορά αγγίζεται έναπρόβλημα που συνοψίζεται στη φράση:

     «Ανάγκη για μεγαλύτερη επαφή του φοιτητήΜηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου με την βιομηχανική πραγματικότητα, όπου οι Η/Μεγκαταστάσεις έχουν μεγάλη και πολλαπλή βαρύτητα».

     Αυτή η επαφή μπορεί να προσεγγισθεί με πολλούςτρόπους. Ο απλούστερος είναι ο εμπλουτισμός των μαθημάτων με ασκήσεις καιπαραδείγματα από την πράξη και όχι μόνο με ασκήσεις θεωρητικού επιπέδου. Μιακαι βρισκόμαστε στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν περισσότερες ασκήσεις για τοντρόπο χρησιμοποίησης ορισμένων εξαρτημάτων Η/Μ εγκαταστάσεων (π.χ. βάνες,ατμοφράκτες), παρά θεωρητικές ασκήσεις για τον τρόπο κατασκευής τους.

     Ένας άλλος εξίσου χρήσιμος τρόπος είναι η διοργάνωσησεμιναρίων, στα οποία θα καλούνται ως εισηγητές μηχανικοί με μεγάληεπαγγελματική εμπειρία. Δυστυχώς όμως σήμερα, ακόμη και για τα σεμινάρια πουδιοργανώνονται με χρήματα της ΕΟΚ, αναπαράγεται πολλές φορές το ίδιο καθεστώς.Πανεπιστημιακοί δηλαδή, χωρίς ιδιαίτερη επαφή με την βιομηχανικήπραγματικότητα, αναλαμβάνουν στην ουσία να επεκτείνουν την διδασκαλία πουγίνεται και στις κανονικές ώρες των μαθημάτων.

     Τέλος, η πρακτική εξάσκηση των φοιτητών σεβιομηχανικές μονάδες θα συμβάλλει στην κατεύθυνση αυτή.

     Από τις παραπάνω προσεγγίσεις γίνεται σαφές ότιείναι αναγκαία η σύνδεση βιομηχανίας και τμημάτων Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων.Χωρίς να παραβλέπεται και η ευθύνη της βιομηχανίας στο θέμα αυτό, η κύριαευθύνη ανήκει στα Πολυτεχνεία, που δεν έχουν κατά κανόνα, καταφέρει νακαταπολεμήσουν την εσωστρέφειά τους. Κάποια προγράμματα βιομηχανικών μονάδωνκαι Σχολών με χρηματοδότηση της ΕΟΚ απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

     Η σύνδεση όμως αυτή πρέπει να πάρει θεσμοθετημένημορφή. Να μην έγκειται στην καλή διάθεση κάποιου καθηγητή ή στις σύγχρονεςαντιλήψεις ενός ιδιοκτήτη βιομηχανίας. Όπως οι Πανεπιστημιακοί φορείς καισυγκεκριμένα τα τμήματα των Ηλεκτρολόγων και των Μηχανολόγων έχουν αναχθεί σεσυμβούλους για θέματα που αφορούν την βιομηχανία, έτσι και τα στελέχη τηςβιομηχανίας και κυρίως οι Μηχανικοί προμηθευτές της (τεχνικές εταιρείες,μελετητικά γραφεία, προμηθευτές υλικών) πρέπει να έ-χουν συμβουλευτικό ρόλο σταπρογράμματα σπουδών.

     Θεσμοθετημένες συναντήσεις Συλλόγων όπως είναι οι ΣύλλογοιΜηχανολόγων και Ηλεκτρολόγων ή ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών με τιςδιοικήσεις των τμημάτων μπορούν να συμβάλλουν στην κατεύθυνση αυτή.

     Για να αποκατασταθεί όμως η ισορροπία τωνπραγμάτων, οφείλει να παραδεχθεί κανείς, ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπουςτης πρακτικής εφαρμογής των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων έχουν ξεφύγειεντελώς από την επιστημονική θεώρηση των θεμάτων. Έχουν γίνει απλοί αναγνώστεςκάποιων φυλλαδίων, ακολουθούν εμπειρικούς ή απλοποιημένους κανόνες στην κατασκευήκαι θυσιάζουν πολλές φορές στο βωμό του κόστους κάθε επιστημονικό κανόνα, χωρίςνα ακολουθούν παράλληλα τις εξελίξεις της τεχνολογίας.

     Κάποια σεμινάρια αυτή τη φορά με διδασκόμενους τουςανθρώπους της πράξης και διδάσκοντες το προσωπικό των τμημάτων θα βοηθούσε στηκατεύθυνση αυτή.

     Επιτέλους ο εγκαταστάτης ηλεκτρικών υποσταθμώνπρέπει να γνωρίζει να υπολογίζει ένα βραχυκύκλωμα και ο εγκαταστάτης δικτύωνατμού να μπορεί να κάνει stress analysis.

     Από την άλλη πλευρά βέβαια, όσον αφορά τουςφοιτητές και τους νέους μηχανικούς, είναι ξεκάθαρο ότι και τα πιο σύγχροναπρογράμματα σπουδών δεν «