Η «θεραπεία σοκ» την οποία επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση στο θέμα τηςαπελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων παραπέμπει σε ολοκληρωτικές πρακτικές.

Τα κλειστά επαγγέλματα πρέπει βέβαια να ανοίξουν είτε αυτό αφορά των αριθμότων αδειών (μεταφορείς, συμβολαιογράφοι) είτε τον καθορισμό του ύψους τωναμοιβών είτε τον γεωγραφικό περιορισμό της δραστηριότητας (μηχανικοί, δικηγόροι,φαρμακοποιοί ακόμη και γιατροί) .

Η απελευθέρωση αυτή που αφορά όλο το κοινωνικό σύνολο, θα μειώσει τις τιμέςκαι θα αυξήσει το επίπεδο της παροχής υπηρεσιών. Παράλληλα θα αυξηθεί στοσύνολο της και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Θα πρέπει όμως ναγίνει με ελεγχόμενο τρόπο διότι αφορά εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες οιοποίοι βασίζουν σήμερα τη ζωή τη δικής τους και των παιδιών τους στο υπάρχονσύστημα.

Ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να δημιουργεί «πτώματα»και γι’ αυτό η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων πρέπει να είναιελεγχόμενη. Υπάρχουν μάλιστα και περιπτώσεις στις οποίες η μη ελεγχόμενηαπελευθέρωση, όπως συνέβη με τους μεταφορείς στην Ιρλανδία, μπορεί να φέρειαντίθετα αποτελέσματα.

Θυμίζω τέλος, όσο υπερβολικός και αν είναι ο παραλληλισμός, ότι στην πρώηνΣοβιετική Ένωση και στα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης στον 20ο αιώνα, είδαμεουσιαστικά, να καταστρέφεται η ζωή πολλών γενεών στην προσπάθεια να οικοδομηθείμελλοντικά ο σοσιαλισμός.

Δεν έχει δημοσιευθεί. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση (30-07-2010)